yer sarsýldý

gök yarýldý

çöktü üstüme karabulutlar

kelebek etkisinde bozuldu büyü

istemsiz bir okun yaydan fýrlamasýydý sesler

ah ne yürek yangýnýydý anlatamam a dostlar



saat sustu

zaman durdu

gönül þaraba vurdu kendini


esrik bir umut gezindi imlerinde sabahýn

ömürden ömür gitti sormayýn demlerinde semanýn

nasýl bir imtihan sancýsýydý anlatamam a dostlar



bir bir söndü

nara döndü

kayboldu ufuklarým

gül periþan/ bülbül hazan

nergis suyun aksinde buluverdi kendini

kana kana bade içtik sabra sunduk bendini

gün uzarken vakit geçmez öldüm öldüm dirildim

dost elinden merhem umdum yaralarým dindirdim

ah ne güzel günler varmýþ bilemedim a dostlar



mahcup bir ses

aldý nefes

aydýnlattý dünyamý

sabrýn sonu selametmiþ

aþkla yandýk nura kandýk gün aðardý çok þükür

gözyaþým mý yüreðimde sakladýðým asaletim her daim

nefes aldým veremedim haber aldým dost sesinden sað salim

bir duruþa þahit oldum öðrenecek ne çok þey var bir bilseniz a dostlar



soylu bir ses

aldý nefes

nurlu bir aydýnlýða yelken açtý duygular

asumana erdi baþým anlamlandý kaygýlar

neyin sýrlý nefesinde yok olurken mest-i naz.
bir semanýn hikmetinde dönüp durduk yek-avaz

ehl-i dilden ruhumuza akýverdi bir nehir
bir nehir ki döküldüðü denizlerde Allah bir

acz-i beþer ne yazýk ki bir gün þaþar kanarým
ondan ilham, hamken piþer sonra belki yanarým…



bir dokunuþ ömre bedel yürek sesim neler söyler bir bilseniz a dostlar