ï¿½zEdebiyat - Bahattin Ceyhan - Undergraund ï¿½stanbul

Bir arkadaþým anlatmýþtý efsaneyi, inanmýyordum ama sýrf eðlence olsun diye internette araþtýrmýþtým bu konuyu ve þimdi Anadolu yakasý surlarýndaydým. Nasýl gelmiþtim buraya kadar bende hatýrlamýyorum.Bir heyecan furyasý sürüklemiþti beni. Son dualarýmý ediyordum, þimdi surlarýn alt tarafýndaki odalarda ulaþtýðým bu gizli geçite birde ben giriyordum. Dualarým dönüþüm olsun diye rabbime.Eve bir not býraktým sadece ailem ardýmdan üzülmesin diye, ama nerde...
"Bir deli deliliðe koþuyor, takmayýn kafanýza, eninde sonunda böyle bir þey olacaktý zaten. Kurtuluþum olursa bir kahraman olacaðým ama olmazsa bir süre sonra ölmüþüm niyetine cenaze namazýmý kýlar, dualar edersiniz.Ama pek de ümit baðlamayýn neyle karþýlaþacaðýmý bilmiyorum. Nereye mi gidiyorum pek yakýnda gazetelere manþet olur zaten. Hepinizi çok seviyorum. Selin sizlere emanet, rabbimden sonra sizlerden önce en çok onu severim... Aðlamayýn! Sadece gülün..."
Aþkým selin bu gidiþime ne kadar kýzmýþ ve aðlamýþtýr... Eldemi aðlamamak, ama ben þimdilik kendimi tutuyordum, nereye kadar bilmiyorum.Aþaðýda görebileceklerim Eski türklerin fosilleride olabilir, yaþayan ölüleri de... Þimdi gidiyorum, cebimde dayýmýn hediyesi býçak, mp3üm onu neden aldým þüpheliyim, sýrt çantamda bi ton ývýr zývýr... El feneri aþaðýdaki karanlýðý aydýnlatmýyordu, ben macera ruhumun peþinde çaresiz merivenlerden aþaðý iniyorum.

Saatlerdir aþaðý indiðimi biliyorum, sudan baþka bir þeyde tüketmiyorum. Ýçim korku denen hissi herhalde ömründe ilk kez tatmaya baþladý. Þimdi aþaðýdan su damlama sesi geliyordu, demekki sonunda bir þeylere ulaþacaktým.Bir süre daha indikten sonra adýmlarým düz zemine yerleþti. Fenerimin pilleri ileride lazým olabilir diye düz zeminde karanlýk ilerlemeye baþladým.Ya bir duvara çarpardým yada bir çukura düþerdim, belki de feneri yakmalýydým. Nitekim fenerimi açtým, bir adým daha atsaydým suya düþecektim, neyse ki olmadý. Suya elimle dokunmak istedim ama çok sýcaktý hemen vazgeçtim. Ýncecik bir demir uzanýyordu karþýya demire bastým suya tezat buz gibiydi. Karþý baya uzak görünüyordu. Suda hiç dalga yoktu, þimdi karþýya geçiþ için akrobatlýk yapacaktým en ufak hatam herþeyi boþa çýkarýrdý.

Karþýya geçiþim zorlu olmuþtu ve karþý bir labirentin baþlangýcý idi. Þimdi çantamdan internetten bulduðum haritanýn baskýsýný çýkartýyorum. Bu iþime yarayabilirdi.Açtým baktým ilk adýmlarým doðru oldu, sonradan haritadan þüphelenmeye baþladým çünkü þu sudan gene geliyordu ve karþýya atlamak hiç de kolay olmuyordu. Ama öyle yada böyle bin bir zahmetle labirentide bitirdim. Þimdi karþýmda üç kapý vardý 1. demir diðer ikisi taþtandý. Düþün taþýn þansýma güvenim uðurlu sayým 2 ye yöneldim kapý açýlmýyordu. Birden aklýma interntteki efsanelerden biri geldi "Vampir kapýsýný ancak vampir diþleri açar" Çantamda ki vampir diþlerini aðzýma takýp kapýnýn kulpunu ýsýrdým efsaneye uyarak. Ama yanlýþ kapý! Þimdi bir gaz salýnýyordu odaya ve ben yordun düþüyorum...

Uykudanmý uyanýyordum, kafam çok kötü aðrýyor midem kazýnýyordu. Ben gözlerimi açamýyordum ama bir el bana dokunuyordu. Kolumu kaldýracakken bir kadýn sesi
"Yorma kendini bir kaç gün daha güç toplamalýsýn"
"Ben anlamýyorum yanlýþ kapý deðilmiydi kapý açýlmadý"
"Doðru kapýydý yalnýz tuzaðýmýza düþmeliydin"
"Ben zarar vermek için gelmedim"
"Onu Baþbuð'a anlatýrsýn"
"Anlamýyorum"
"Sonra"
"Nasýl?" Cevap gelmedi bir kapý kapandý yada açýldý. 5-10 dakika sonra tekrar geldi þiir gibi konuþan kadýn.Onu görmek istiyordum, bu sesin sahibini merak etmiþtim.Ama bu pek kolay olmayacaktý.Bana seslendi þiir sesli kýz;
"Þimdi otur biraz ve þu çorbadan iç" Sýrtýmý duvara yaslamama yardým etti.Aðzýma kaþýk kaþýk tarhana ya benzer çok güzel bir çorba tadý geliyordu.
"Bana bir þeyler anlatacakmýsýn?" dedim. Sinirli deðil minnettardým.
"Neden sabretmiyorsun"
"Sabretmek bende yok öyle bir þey"
"Undergraund Ýstanbuldasýn"
"Ne"
"Burasý dünya vampir merkezi"
"Ben gene bir þey anlamadým"
"Sen en iyisi kendine güzel bir sebep ara baþbuðun önüne çýkmadan"
"Ne sebebi"
"Burdaki vampirler gelenleri iyi niyetli amacý bulunmadýðý sürece yaþatmazlar"
"Ben hala pek bir þey anlamadým"
"Neyse ama sende farklý bir þeyler olduðunu konuþuyorlar burada canlý kalabilecek bir kaç insandan biri olmak için çok düþün"
"Bana yardým edermisin"
"Çok bile ettim"
"Lütfen" desemde artýk ses gelmiyordu. Bir kaç kaþýk çorbadan sonra tekrar kapýyý kapattý ben tekrar karanlýk sessizliðime büründüm.Ýstanbul vampirleri ile ergenekon un ilgisini anlatan efsaneyi hatýrlamaya çalýþýyordum.Ama olmuyorrr....
...
21/09/09
MARSLI