Ýnsanlarýn yaþamýnda altýný çizdiði, önemli bulduðu nice olay var. Kimi mutluluklarla kimi de hüsranlarla dopdolu. Her insanýn istese de istemese de yaþadýðý bu deneyimlerin sonuçlarý kiþiden kiþiye deðiþir. Kimi bu olaylar karþýsýnda soðukkanlýlýðýný kaybetmez, kimi de yaþama küser, içine kapanýr, dünyanýn sonu gelmiþ gibi davranýr.



Bazý davranýþlarýmýzý genlerimizde taþýrken bazýlarýný da sonradan öðreniriz. Ancak bildiðim tek gerçek yaþamýn devam ettiði… Önce karar vermemiz gereken: Bir zavallý gibi davranýp, insanlarýn bize acýmasýný mý istiyoruz? Yoksa ayaklarýmýz üzerinde sapasaðlam durup, olaylarýn bir þekilde üstesinden gelmek için mücadele etmeyi mi istiyoruz? Burada aslolan olayýn mahiyeti deðil bizim duruþumuzdur. Tüm insanlarýn yaþadýðý o kadar çok ortak sorun var ki…



Örneðin, çocukluk yýllarýnda anne ve babamýzýn yaptýðý tartýþmalar, ekonomik sýkýntýlar, istediðimiz halde sahip olamadýðýmýz birçok þey…Biraz daha büyüyünce yavaþ yavaþ karþý cinsle aramýzda baþlayan elektriðin zaman zaman kaosa dönüþmesi, evliliðe atýlan adýmlar, meslek edinme kaygýlarý….. Daha sonra eþinizle olan farklý bakýþlar, farklý duruþlar, tartýþmalar, çocuklarýn eðitimleri, beklentileri, bir yandan da mesleðinizle ilgili akla gelmeyen bin bir çeþit problemler… Bu, büyüklerin deyimiyle çocuklarýnýz ele karýþana kadar böyle devam eder gider. Hastalýklar, aðrýlar, halsizlikler….derken ömür biter.



Bakýn ne kadar ortak sorunumuz var. Ve bu sorunlarýn hiçbiri zengin-fakir ayrýmýna girmeden , cinsiyete bakmadan sürer gider… Olaðan sorunlara artý sorunlar eklemeye bayýlýr insanoðlu. Sýradan (!) bu sorunlarýn üstesinden gelmek yerine sorunu sorun yaratarak çözmeye çalýþýr. Örneðin –Türkçede bu sözcük anlatmak istediðim þeye tam oturacaðý için kullanýyorum- evhamlarý vardýr. Gerçekle ilgisi olmayan þeyler üretir kendi kendine. Yanlýþ anlar bir bakýþý, bir duruþu; kahreder kendini. Bazen de hastalýk hastasýdýr, her gün bir yerleri aðrýr, sebepsiz þikayetler eder. Olur olmadýk her þeye sinirlenir, kýskançlýklarý vardýr üstesinden gelemediði, ‘ Bugün hiç sorun yoktu nasýl etsem de bir sorun üretsem?’ diye düþünür durur. Kýsaca sorunlarla yaþamayý sever, böylece sorunsuz yaþamak isteyen insanlarýn burnundan getirir dünyayý..



Ýþte benim sýkýntým bunlarla baþlýyor, yaþamýn getirdiði her þeye varým. Yeter ki iyi için, güzel için, ailemizi doðru bir yerlere getirmek, topluma iyi birer vatandaþ olmak için var gücümüzle çalýþalým. Aramýzdaki gereksiz sorunlarý aþýp , gerçekten dikkate deðer, bize , ailemize,topluma çok þey katacak sorunlarýn mücadelesini verelim.. Sorunlarý mümkün olduðu kadar kendi ellerimizle deþlemeyelim, mümkün olduðu kadar sorunsuz yaþamaya alýþalým, boþluktan konuþacak malzeme bulmak için sorun üretmek yerine sorunlarýmýzý aþaðý çekelim. Gerekli olanýyla olmayanýný ayýralým.. Ne kadar güzel yaþarsak o kadar psikolojisi saðlam, ruhsal yönden saðlýklý insanlarýn oluþturduðu bir ülkeye sahip olacaðýmýzý bilelim.




Çabamýz mesleðimizi nasýl daha iyi yapabiliriz olsun, çocuklarýmýzý daha iyi nasýl yetiþtirebiliriz olsun, bu ülke nasýl kalkýnacak olsun, hep birlikte nasýl mutlu oluruz olsun, baþkalarýna nasýl yardým edebilirim olsun, hedeflerimiz büyük , beklentilerimiz ortak olsun… Baþkalarýnýn sahip olduklarý içimize dert olmasýn, baþkalarýnýn baþarýlarý gurumuz olsun, baþkalarýna nispet yapmak için olmasýn sahip olduklarýmýz, kendimizi geliþtirmek olsun ortak kaygýmýz, baþkalarýnýn eksiklerini görmek yerine tamamlamak olsun kendimizi, hepimizin öyle çok eksiði var ki….



Dünyanýn merkezi olduk diyelim; astýk, kestik, emrettik, ortak sorunlardan kaçýþ var mý?…