Zaman dursa
baþka yerlerde telaþsýz aðrýsýz sýzýsýz
Toprak olsam insan elinin deðmediði dað yamaçlarýnda
Su olsam karlý daðlardan akan henüz kirlenmemiþ
Aðaç olsam
çiçek olsam
topraðýna tutunan
sessiz rüzgarlarla seviþen

uyusam her seher topraða çið düþüne kadar
ve uyansam tenime düþen çið tanelerinin serinliðinde
fabrika bacalarýndan motor seslerinden uzak
beynimi týrmalayan telefon seslerinden uzak
insan ihanetlerinden uzak
toprak olsam
insan elinin ulaþamayacaðý yerlerde
can versem
aðaca çiçeðe yeþeren çimene
ellerim kavgalardan yorgun
gözlerim kör olmadý
nede kulaklarým saðýr
bilincim her defasýnda gör dedi duy dedi
gördüm duydum hissettim acýdý her yaným
kömür madeninde göçüklerde iþçiler
yer üstünde yürüyen ölülerin ayak seslerini duydukça yeniden ölüyorlar
yer üstünde kanlý elleriyle yürüyor ruhsuz ölüler
ve göçüðün aðzýnda bir kadýn
aðlýyor
eteklerinde bir çocuk
her yaným acýyor
yer altýnda umut olsam toprak olsam
bin yýllýk çýnarlarýn köklerini saklasam
can olsam
yada yaþlý bir adam deðil
küçük bir çocuk olsam toprakla oynayan