Günlerdir uyuyamýyorum, kafam çok karýþýk. Aklým ve duygularým birbiriyle çatýþýp duruyor yine. Doluya koyuyorum olmuyor, boþa koyuyorum almýyor. Bu söz böyle miydi? Neyse dedim ya kafam karýþýk yanlýþsa da lütfen anlayýþ gösterin.
Bu günlerde þu duygusal yaným iþleri karýþtýrýyor galiba yine. Onu bastýrmaya çalýþtýkça, görmemezlikten geldikçe, umursamadýkça hýrçýnlaþýyor. Sen misin bunu yapan diyor, sinsice baþlýyor içimde gezinmeye, bana tuzaklar kuruyor. Bense mantýk tarafýmý dikkate alarak onu yok sayýyorum.
Kaça kaça daha ne kadar böyle yaþayacaksýn diye masum masum soruyor. Sus konuþma diyorum ona, sen hayatý tanýmýyorsun, hayatýn gerçekleri senin söylediklerinle uyuþmuyor diyorum. Peki böyle mutlu musun? hep mantýðýný dinlemekle? Azýcýk dinlemesen onu, söz bu sefer aðlatmayacaðým seni diyor. Sinirleniyorum, sus yalancý hep böyle söz vermiyor musun bana? Bu sefer mutluluðu yakalayacaðýz diye diye kaç kere çýktýk yola, artýk ben, yoruldum sonumuz hep hüsran. Dudaðýný büküyor dokunsalar aðlayacak. Beni istemiyor musun artýk diye soruyor. Evet istemiyorum diye baðýrýyorum, ununu eledin, eleðini astýn çekil bir kenara, köþende bekle artýk. Bundan sonra ancak biri miri ölürse ortaya çýk yalnýzca. Orada sana ihtiyacým olacak yalnýzca, ne kadar duygusuz insanmýþ demelerini de istemem hakkýmda ya. Yok ona acý yok buna acý, bitti artýk. Hele aþk maþk meselelerine hiç bulaþtýrma beni artýk anladýn mý?
Mantýðým gülüyor duygusal tarafýmýn azarlanmasýndan memnun. Aferin sana diyerek beni destekliyor nedir bundan çektiðimiz? Birþey deðil onun yaptýklarýný hep ben temizlemek zorunda kalýyorum. O iyi bir insan deðildi, sen daha iyilerine layýksýn filan diye seni yatýþtýrmaya çalýþýyorum, yalan söylemek zorunda kalýyorum her defasýnda. Yalan mý? Bana söylediklerin hep yalan mýydý yani? Diye þaþýrarak soruyorum. Yaptýðý gafý anlýyor, yok mok diyor ama laf çýktý bir kere aðýzdan. Duygusal tarafým bir þey demiyor ama anlýyorum bakýþlarýndan bak kime güveniyorsun der gibi.
Ben nasýl baþ edeceðim bu ikisi ile? Biri bir yana çekiyor diðeri bir yana. Hangisine güveneceðim bunlarýn. Yok mu bunun bir orta yolu? Ýkisi de suçlu konuþmuyorum bir süre onlarla. En iyisi de bu galiba, hiç düþünme, hiç kafaya takma, az þey bil, duyarsýz ol. En mutlu insanlar deðil mi bunlar etrafýma baktýðýmda. Ne mantýk ara olaylarda ne de duygusal yanaþ hayata. Geçip gitsin hayat yanýndan, sen sadece uzaktan seyret olup biteni. Mutlu olurum böylece belki de, deðil mi?