Kendimi terk etmeye ihtiyacým var! Birgün uyansam ve hiçbirþey hatýrlamasam, alýþkanlýklarýmý da arkada býrakmýþ olurmuyum? Nefret ettiðim kendimden kurtulur muyum? Kýyafet deðiþtirir gibi, yeni bir tarz dener gibi, baþka bir insan olur muyum?

Yoksa ayaklarým yine bildik yerlerde mi dolaþýr, yine ayný sesleri mi arar kulaklarým? Her gördüðüm þeye -artýk bilmediðim eskiden kalan aynýlýðý arayarak- farklý bir gözle mi bakarým?

Yoldan geçen gözüme aþina gelen birini durdurup mesela ” Beni tanýyor musunuz” diyebilir miyim ya da hiçbir þey anýmsatmayan birine yaklaþýp, “Kendimi arýyorum, beni benimle aramaya var mýsýn” der miyim?

Eski korkak halimden sýyrýlýp, cesurca bir adým atýp, eskiden ölesiye korktuðum bir þeyi yapmayý deneyebilir miyim, mesela bir boa yýlanýný boynuma sarmalarýna izin verebilir miyim? Ya da yükseklikten deli gibi korktuðum halde, bungee jumping yapmak ister miyim?

Beni sevenler etkilenmez mi bu durumdan? Kendini kaybetmiþ benin yanýndayken- ne kadar eskisi gibi- kendileri olurlar? Ya beni tanýdýðýný iddia edenler, onlarýn anlattýklarýnýn ne kadarý gerçek beni yansýtýr? Eski ben kendini ne kadar doðru anlamýþ ve ne kadarýný onlarla paylaþmýþtýr?

En çok üzülen kim olur artýk onu hatýrlamadýðýmda? Beni sevenler, yanýmda olmak isteyenler, bana beni hatýrlatmak için hangi yollara baþvurur? Fotoðraflar gelir herhalde önüme, özel bir günde çekilen kamera kayýtlarý belki de. Güzel anýlarýn yaþandýðý güzel yerlere gitmemi de isterler onlarla birlikte.

Peki hangisi doðrudur, geçmiþ beni yakalamaya mý çalýþmak, yoksa açýlan yeni sayfada, içimden geldiði gibi bir kimlik mi yaratmak? O anda bile içimden geleni yapmak ne kadar olasýdýr? Hafýzam silinmiþ olsa bile, kýsýtlamalar yok mudur içimde ve önümde?

Peki ya tersi olsa, canýmdan çok sevdiðim biri beni hatýrlamasa, benim ona karþý tavrým ne olur? Nasýl hatýrlatýrým ona kendini ve kendimi? Nasýl hisssettiririm ona olan sevgimi, nasýl saðlarým beni yeniden sevmesini? Hiçbir þey olmamýþ gibi mi davranýrým? Yoksa bu yeni duruma alýþmak için ona ve kendime zaman mý tanýrým?

Ya benden uzaklaþýr ve baþkalarýný seçerse, ya yeni bir hayat kurursa kendine. Ben de onun gibi yeni bir hayat kurmayý baþarýr mýyým? Onun gibi zihnime bir perde çekip, hayat beni nereye götürürse oraya akar mýyým? Ondan farklý mý olur acýlarým, ne de olsa ben geçmiþ günlere yad edip, o eski anýlarý kafamda yeniden yaþarým? Belki onun acýsý da yalnýzlýk olur, belki de yalnýzlýkta hayat bulur. Yeni tutarsýz, kararsýz haliyle bilerek ya da bilmeyerek kýrabilir eski kendisini sevenleri. Ya benim gücüm yeter mi onu kýrmaya, terk edip giderse beni? Bir gün döneceðini umarak eskisi gibi mi yaþarým? Yoksa onun gibi hayata yeni baþtan mý baþlarým?

Kaybedecek birþeyi olmayanlar- tercih ederlerse- önlerine gelen fýrsatlarý daha iyi kullanýrlar. Riskli, zararlý ya da karlý olup olmadýðýna daha az bakarlar. Ve tecrübelerden yararlanýrlar. Yaþar ve zevk alýr ya da yaralanýr, sevinç madalyalarý gibi hüzün armalarýný da göðüslerinde ayný gururla taþýrlar. Onlarý kýnayacak ya da alkýþlayacak kiþiler yoktur ya da olsa da alkýþlanan ya da yuhalanan onlarý umursamýyordur.

Ýnsan sadece kendi için mi yaþar? Ya da baþkalarý için yaþadýðýnda kendine ne kadar yaþam payý býrakýr? Kendine býraktýðý yaþam payý onu mutlu etmeye yeter mi? Zor bir denge iþi.

Ýki tarafý da memnun etmek mümkün müdür?