ï¿½zEdebiyat - ï¿½mer Faruk Hï¿½smï¿½llï¿½ - Maï¿½aranï¿½n Kamburu

-Merhaba.
-Merhaba kambur.
-Gene çok zaman oldu görüþmeyeli.
-Birkaç ay olmuþtur.
-Birkaç ay dediðin, nereden baksan altý aydan fazla bir süredir.
-Galiba öyle…
-Keyifsizsin bu gün. Panik halindeki bir insan görüntüsü veriyorsun. Yüzün zayýflamýþ, gözlerin kançanaðý gibi. Ne oldu sana?
-Sorma! Günlerdir uykusuzum. Ne zaman gözlerimi kapatsam korkuyla fýrlýyorum yataktan.
-Neler olduðunu anlatsana.
-Neler olmadý ki… Battýk. Alacaklýlar ve mahkemeler peþimde. Ben de son çare olarak buraya sýðýndým.
-Ýþlerindede bazý olumsuzluklar olduðundan bahsetmiþtin; ama söylediðin nedenler, böyle bir sonuç doðuracak þeyler deðildi.
-Krizi iyi yönetemedik. Müþterilerimize verdiðimiz sözleri tutamadýk. Bizim alacaðýmýz borcumuzdan çoktu, fakat alacaklarýmýzý tahsil edemedik. Para gelmeyince konutlarý bitiremedik. Hatta temel attýðýmýz iki arsada iki tuðlayý bile üst üste koyamadýk. Yanýmýzda çalýþanlarýn maaþlarýný ödeyemedik. Günü dolduðunda evlerini teslim almak için gelenler sývasý bile yapýlmamýþ kaba inþaatlarý görünce önce hayal kýrýklýðýna uðradýlar; sonra da sözlü ve fiili saldýrýya geçtiler. Tabii bu durum kýsa sürede duyuldu ve biraz da dedikodu eklenerek etrafa yayýldý. Duyan müþteri ödemelerini durdurdu. Kasaya para girmeyince de ne malzeme alabildik, ne de giderleri karþýlayabildik. Senetler ve çeklerin geri dönmesi ile de yasal süreç baþladý ve mahkemeler peþimize düþtü.
-Ortaðýn vardý, o ne oldu?
-Ne olacak, kýyýda köþede ve yurt dýþýndaki bankalarda biraz paramýz vardý, onlarý alýp kayýplara karýþtý.
-Sana bir þey kalmadý yani!
-Bana da biraz kaldý. Hatta uzun yýllar yeter bana kalan para, ama alacaklýlar ve mahkemeler bu parayý bana rahat yedirmezler. Yanýmda nakit olarak oldukça çok para var. Harcayamadýktan sonra çok olsa ne olur, az olsa ne olur?
-Bundan sonra ne yapmayý düþünüyorsun?
-Ýlk aklýma gelen yurtdýþýna kaçmaktý. Sonra bundan vazgeçtim. Kaçýþ sýrasýnda yakalanma ihtimali çok yüksekti. Ben de o nedenle buraya geldim iþte.
-Zor bir durumda daima kendini kurtarabilmekle övünürdün.
-Bu sefer kurtulmak galiba zor, hatta imkansýz. Ne yapacaðým, nasýl yapacaðým konusunda bir karar alamýyorum. Dahasý, düþünemiyorum bile.Aklým durdu. Düþüncelerimi yönetemiyorum. Bir çare düþünmeye baþlasam, aklýma öfkeli alacaklýlar ve asýk suratlý hakimler geliveriyor.
-Banka müdiresi bir bayan vardý. O, sana yardým etmedi mi?
-O, artýk beni tanýmýyor bile. Bankadan kredi alýrken bize yardýmcý olmuþtu. Tabii bu yardýmlarýnýn karþýlýðý olarak biz de ona yüklü bir komisyon vermiþtik. Sonra, aramýzda duygusal bir iliþki baþlamýþtý ve güzel de gidiyordu. Tâ ki iþler bozuluna kadar… Ýþler bozulunca ne iliþki kaldý, ne dostluk, ne arkadaþlýk. Telefonlarýma bile cevap vermez oldu.
-Halbuki sen onun hakkýnda çok farklý þeyler düþünüyordun.
-Evet. Onu çok baþka birisi olarak görmüþ ve deðer vermiþtim. Hatta sen bana “Ýnsanlarý övmekte aþýrýya gitme.” dediðinde için için sana kýzmýþtým.
-Ne için için kýzmasý! Bana olan öfkeni açýkça belli etmiþtin.
-Peki, öyle olsun. Tamam sen haklý çýktýn. Sevindin mi?
-Benim sevinmem veya sevinmemem neyi deðiþtirecek ki…
-Onu bir sevgili, hatta bir dost zannetmiþtim. O da diðerlerinden farklý deðilmiþ.
-Felaket zamanlarýnda dost aramak, çölde su aramak gibidir. O nedenle bunlarý býrak ve asýl zamana bak.
-Neden?
-Çünkü, dostluðuna gerçekten ihtiyaç duyabileceðim tek þey zamandýr.
-Çok da tatlý dilliydi. Bu özelliði etkilemiþ olmasýn beni?
-Tatlý dil çoðunlukla övülür, ama sahtekarlarýn da tatlý dilli olduklarýný unutmayalým.
-Hep iyiden, iyilikten söz ederdi. Ancak yaptýklarý iyi bir insan olmadýðýný kanýtladý.
-Ýyinin ne olduðunu bilmek “iyi insan” olmanýn göstergesi deðildir.
-Sonuçta her þeyimi kaybettim iþte.
-Kaybettiklerin için sýzlanmayý býrak da tekrardan kazanabileceklerinin hesabýný yap.
-Tekrardan kazanabileceðim ne kaldý da hesabýný yapayým? Kazandýklarým ve baþarýlarým bir anda yok olup gitti.
-Uçurtmayý yapan sen olabilirsin, ama uçuran sen deðilsin, rüzgardýr. Rüzgar kesilince uçurtman tepetaklak yere çakýlýnca “uçuruyorum” diye böbürlenmemen gerektiðini anlarsýn.
-Tekrar dünyaya gelseydim…
-Tekrar dünyaya gelme ihtimalin olsaydý, nasýl baþlardýn, ne yapardýn? “Þöyle baþlardým, þunu yapardým” mý diyorsun. Öyleyse tekrar dünyaya geldiðini varsayýp dediklerini uygula.
-Benimki laf olsun diye söylenmiþ bir söz. Gerçekte dünyaya tekrar gelseydim, inan ki ne yapardým bilemiyorum.
-Feneri cebinde olan, karanlýða kafa tutar. Fener cesarettir. Kaygýlanmayý da býrak. Adeta bitip tükenmiþsin. Çünkü en fazla enerji tüketen aygýtlarýn baþýnda kaygý gelir.
-Baþlamak ve baþarýya ulaþmak mümkün mü?
-Evet mümkün. Her baþarýnýn baþlangýcýnda mutlaka bir adým atýlýr. Bu adým büyüktür ya da küçüktür… Bunun fazla bir önemi yoktur; önemli olan o ilk adýmý atmaktýr. Bir de baþarýnýn önündeki o engeli aþmalýsýn.
-Baþarýyý engelleyen nedir?
-Baþarýnýn en büyük engeli diðer etmenler deðil; kiþinin kendisidir.
-Hayatta hep kazanacaðýmý umuyordum, kaybedene kadar.
-Maddi kazanç ve kayýptan daha önemli olan, zamandan kayýp ve kazançtýr. Bu güne kadar geçen ömründe boþa giden zamanlarýný bir topla; yararlý iþlerde harcadýðýn zamanlarýný da topla. Fazla olandan az olaný çýkar. Kârda mýsýn, zararda mý?
-Kambur, ahkâm kesmeyi býrak da benim sorunuma somut bir çözüm söyle!
-Somut çözümden kasdýn maddi sýkýntýlarýný ortadan kaldýrmaksa, bu konuda benim yapabileceðim bir þey yok maalesef. Bir çözüm varsa onu bulacak olan sensin.
-Desene senden bana bir fayda yok.
-Öyle.
-Senin gene de benim için yapabileceðin bir þeylerin hâlâ var olduðunu düþünüyorum.
-Ne gibi.
-Mesela, bir süre burada saklanmamý saðlayabilirsin.
-Bu isteðini kabul edemem.
-Burada kalmamýn senin açýndan ne gibi bir sakýncasý olabilir ki? Hem sadece birkaç gün…
-Olmaz.
-Sana bir zararým dokunmaz. Maðaranýn bir köþesinde yatar kalkarým. Ortalýk sakinleþince de çeker giderim.
-Olmaz dedim, ýsrar etme.
-Bu iyiliðini karþýlýksýz da býrakmam. Bedelini hemen öderim. Söylemiþtim, yanýmda oldukça çok para var. Ne kadar istersen veririm.
-Para dediðin þey benim ne iþime yarayacak? Hayatým boyunca ben o nesneyi elime bile almadým. O nedenle paran sende kalsýn. Ortalýk aðardýðýnda lütfen burayý terket.
-Ocaðýna düþtüm kambur. Lütfen beni yüzüstü býrakma, yardým et. Þu inadý býrak, birkaç gün burada kalmaktan ne çýkar ki.
-Dediðin olmaz, ancak iþine yarayacak baþka bir yol bulabiliriz.
-Nasýl?
-Daha önce beraber gezmiþtik,aþaðýda çilehaneye benzeyen bir oda vardý. Hatýrladýn mý?
-Evet de, konu ile ilgisini anlayamadým.
-O odada birkaç gün kalabilirsin. Böylelikle hem saklanmýþ olursun hem de vicdan muhasebesi yapýp bol bol düþünürsün. Hatalarýný görme, baþarýya ulaþma, plân yapma açýsýndan senin için bir fýrsat iþte.
-O odada günlerce tek baþýma kalabileceðimi sanmýyorum. Korkarým. Ya tekrar dýþarýya çýkamazsam, içeride kalýrsam? Orasý karanlýk ve rutubetli bir yer. Gün geçer mi öyle yerde?
-Kabul etmekten baþka çaren yok.
-Haklýsýn. Ne zaman odaya gitmem gerekiyor?
-Hemen þimdi. Kaç gün kalmayý düþünüyorsun?
-Neden sordun?
-Ona göre yanýna ekmek ve su vereceðim.
-Sanýrým dört-beþ gün.
-Sen lambayý al ve aþaðýya inip odanýn önünde beni bekle. Ben ekmek ve su alýp yanýna geleceðim. Sendeki lambayý aþaðýda söndürüp dýþarýda býrakacaðým, çýktýðýnda yakýp kullanasýn diye. Yuvarlak taþý iyice iteleyip kapýyý tam olarak kapatmalýsýn.Böylece dýþarýdan girebilecek davetsiz misafirleri engellemiþ olursun.
-Anladým. Ben gidiyorum.

****
(Devam edecek)