Uykusuz gözlerle seyrediyorum, yaþanan hayatýn entrikalarýný. Göz kapaklarýmýn her kapatýþýmda batýþýyor damarlar gözlerime, seyretmem için açýk tutulmaya mahkûm kalmýþ tüm acýlara. Korku hüküm sürüyor içleri sýzlatan, bir gün alýnýp gidilecek bu hayatta. Bir an kapý çalacak ve karþýmda bulacaðým Azrail’i temsil eden silueti. Ýçim acýyacak, koþulsuz baþým önde, kollarýnda gideceðim biliyorum hiç ses çýkarmadan.

Biliyorum, kalacak ruhum geride, seninle.

El sallarken sana ve sevdiklerime içi parçalanarak gideceðim.
Bu anlarýn korkusunda zihnim, geç gelmesini dilediðim zamanlar içinde. Yaþanmamýþlýklarýn özlemini biraz daha hissederken, yaklaþan o günün hüznü var içimi kaplayan. Geçmiþin tüm güzelliklerini paylaþýyorum geçen her zaman aralýðýnda…

Daha tazecik günlerden baþlayan aþkým, genç bedenlerimizin yanýp tutuþan tutkusu saran bedenlerimizi. Kadýným, yaþanacak günlere doyamadan gidiþim acýtacak içini, biliyorum. Kaplayacak büyük piþmanlýk dört yanýmý, sana yaþatamadýðým tüm güzelliklerin hasreti ile. Daha oturamadan bir Fransýz cafesinde, baþ baþa içemediðimiz iki kadeh þarabý, aðdalý müziðin eþliðinde kulaklarýmýza gelen tadýný duyumsayamadan, kopup gideceðiz yokluk içinde, doyamadan, birbirine yanan kalplerimizle. Bir dað esintisinde el ele çýkamadan zirvelere, beyaz örtüsüne basamadan ayaklarýmýzýn altýndaki, yaþayamadan tüm dünyaya tepeden bakmayý, o esen esintiler alýp götürecek seni bir yana, beni bir yana. Maviliðinde o büyük enginliðin rüzgârý dolduramadan yelkenlerimizi, güneþin yakan yüzünde, birbirimizin gözlerine bakarken, yaþayamadan kaybolacak belki de ruhlarýmýz. Sana hasret, bana esaret düþecek dönüp duran dünyada.

Ben bir çýnara yaslayacaðým sýrtýmý, düþüneceðim seni, o çýnarýn altýnda kapattýðým gözlerimin ardýnda. Memleketimin o toprak kokusunu çekeceðim ciðerlerime, senin teninin kokusuyla karýþmýþ. Hiç durmadan akan nehrin sularýnýn týnýsýndaki huzuru arayacaðým sesine eþ. Uçan bir arýnýn kanat seslerine saklanmýþ anlarý kovalayacaðým, sen ürkek bedenini bana sardýðýnda.

Ruhum bu diyarlardan gittikten sonra belki bir gün, uður böceði gibi konacaðým avucunun tam ortasýna, dileklerini alýp yerine getirmek için uzaklara. Yeni dilekler yükleyeceksin doðanýn kucaðýna tekrar býrakmak için beni. Ama inan ki sadece dileklerini ulaþtýrýp tekrar döneceðim sana eðer bu ömrümde yeterse. Sen papatya fallarýna bakarken her düþen yaprakla döneceðim bir kere daha sana.

Her bahar baþýnda kafaný göklere kaldýrdýðýnda uçan göçmen kuþlar gibi geleceðim sana. Baþýnýn üstünde uçan bir kýrlangýç olacaðým belki. Evimizin duvarýna, çamurdan yaptýðým yuvamda saçak altýna sýðýnmýþ minik bir bedenin gözlerinden seyredeceðim seni özlemle. Çýðlýklar atacaðým kanatlarýmý çýrparken, seni ne kadar sevdiðimi söylediðim þarkýlarýmda.

Bir tüy düþecek kanatlarýmdan ellerine, iþte o zaman bil ki hep yaný baþýndayým ilk gün ki sevgimle, sana hasret, sana susamýþ. Eline düþen bir tüyle an beni, minik kanadýndan kopup sana gelen bir kuþun.

Caner TEK