Bir köþeye büzülmüþ þekilde inliyordu
Kimseden habersiz, gözyaþlarý lekesiz, þevksiz ve bir hissizlik hüküm sürüyordu
Belli ki umutlarý neticesiz kalmýþ, belki de henüz vakti saati vucut bulmamýþ aðlýyordu
Neydi sebep, ruhundan serdettiði bin bir hikmeti mabet, hiçbir ses gelmiyordu


Elhak insandým, kandým, bir candým
Sinemin burukluðunu gizleyerek ve müsaade isteyerek bir hal hatýr sorum, o an anladým
Duyduklarým karþýsýnda, þaþkýnlýðýn saðanaðýnda, o an bende çaresizliði yakinen tanýdým
Dayanamadým, bin bir hüzünle ne yapmalýyým diye halimi sorguladým, sessizce aðladým


Babasýný kaybetmiþ, günlerce yatakta inlemiþ
Ne bir hekim gelmiþ ve ne derdine sahip çýkan bir nefes, eþlik ederek hastaneye götürmüþ
Garip ve kimsasizmiþ, hukukunu bilen bir nasip deðilmiþ, acziyet içindeymiþ
Henüz köyden geleli çok yakýn olmuþ ve fakat kimseyle tanýþ olmadan gçöüp gitmiþ


Taktiben oniki, onüç yaþlarýnda bir kýz çocuydu
Bitap bir þekilde, güneþin hücüm ettiði bir vakitte, kendi kendine derleniyor ve aðlýyordu
Annesini de kaybedeli üç yýl olmuþ, yalnýzlýðýn ve bizarlýðýn kadrinde solmulmuþtu
Hali ikliminde, bahtýnýn eþiklerinde ve ümitlerin beklentisiyle bir hal olmuþ zavallýydý


Evvin hali çok periþandý, ne yaygý ve ne de bir kanepe vardý
Mutfak týmtýkýr bir þekilde ve sessizliðin kuþattýðý serzeniþlerin iniltisiyle hareketsizdi
Ne yapmalýydý ve nasýl bir çýkýþ yolu bularak dertler paylaþýlmalýydý, hal bulunmalýydý
Tertemiz ve bir o kadarda ürkek bakan zavallý kýzýn melali yakinen hissedilmeliydi


Birkaç dosta telefon ederek
Ve o an ki hal efkarýmý serdederek yardým diledim, el aman dedim, Hakka el açtým
Bilinmeyen dertlerin ilzamýyla ve o an þahit olduðumu,bin hüzün yaþayarak titremiþtim
Bilmemek çözüm deðil, kimden habersizsen,hiç dert edinmeden ömüt tüketmiþsen dedim
Baþýmý önüme eðerek, ne kadar betbah olduðuma hükmederek aðladým ve yakardým



Mustafa CÝLASUN