Dünyada yaþayan milyarlarca insanýn hayattaki tek amacý iyi bir iþe, kariyere, ve mutlu bir aileye sahip olabilmektir. Bunun haricinde baþka bir amaçlarý yoktur. Zaten tüm bunlara ulaþabilmek için çabalarken geriye çok fazla zamanlarý da kalmaz.

Mesela yoðun olarak çalýþan bir iþ adamý günün büyük bir bölümünü çalýþarak geçirir; iþ yemekleri, toplantýlar, iþ gezileri... Tüm bu yoðunluðun dýþýnda ailesine de zaman ayýran bu kiþiler boþ kalan zamanlarýnda ise sosyal bazý aktivitelerde bulunarak toplum içerisinde daha saygýn ve sosyal bir pozisyon elde etmeye çalýþýrlar. Tek amaçlarý hayatlarýný en iyi þekilde yaþayabilmektir. Ölüm ve sonrasýný ise asla düþünmezler.

Oysa ölüm, insaný ne zaman yakalayacaðý belli olmayan hayatýn en önemli gerçeðidir. Ölüm, kýsa bir hayalden oluþan dünya hayatýndan uyanma vaktinin geldiðini bildiren bir çalar saat gibidir. Ýnsan bu sesi duyduðunda uyanmak istemez. Hayatýný sadece kendi arzularý ve istekleri doðrultusunda yaþayan, ahiretini hiç düþünmeden, Allah'ý anmadan, O'nun rýzasýný gözetmeden yaþayan insan, hayatýn ölümle biteceðini zanneder. Oysa gerçek hayatýn baþladýðýný fark ettiði o anda yaþadýðý uyku haline geri dönmek ister. 'Ateþin üstünde durdurulduklarýnda onlarý bir görsen; derler ki: "Keþke (dünyaya bir daha) geri çevrilseydik de Rabbimiz'in ayetlerini yalanlamasaydýk ve mü'minlerden olsaydýk." ' (En'am Suresi, 27) Bu geriye dönme isteði aslýnda büyük bir piþmanlýðýn göstergesidir. Yaþanacak sonsuz azabýn þuuruna varan insanýn çaresiz piþmanlýðý... Oysa Allah tüm insanlara öðüt alacaklarý kadar zaman vermiþ ve uyarýcýlarýný da göndermiþtir. 'Size orda (dünyada), öðüt alabilecek olanýn öðüt alabileceði kadar ömür vermedik mi? Size uyaran da gelmiþti. Öyleyse (azabý) tadýn; artýk zalimler için bir yardýmcý yoktur.' (Fatýr Suresi, 37) ayetiyle bu gerçeði çok açýk bir þekilde görmekteyiz.

Þimdi geriye dönelim ve sonsuz azapla karþýlaþan böyle birinin dünya meþgaleleriyle oyalanýrken Allah için neler yaptýðýna bakalým.

Allah kullarýna çeþitli þekillerde uyarýlarda bulunmuþtur. Bu uyarýlar, elçileri ve kitaplarýyla olduðu gibi bazen bir insan aracýlýðýyla, bazen bir yazý, bazen de bir olayla olmuþtur. Kendisine namaz kýlmasý gerektiði hatýrlatýldýðýnda bu kiþilerin en büyük bahanesi vakitlerinin olmadýðýdýr. Onlara göre namaz kýlmak diðer iþlerini yapmalarýna engeldir. Oysa Allah Kuran'da cennet ehli için : '(Öyle) Adamlar ki, ne ticaret, ne alýþ-veriþ onlarý Allah'ý zikretmekten, dosdoðru namazý kýlmaktan ve zekatý vermekten 'tutkuya kaptýrýp alýkoymaz'; onlar, kalplerin ve gözlerin inkýlaba uðrayacaðý (dehþetten allak bullak olacaðý) günden korkarlar'. (Nur Suresi, 37) buyurmaktadýr. Cehennem ehli için ise çok para kazanmak, kendini ya da baþkalarýný daha fazla hoþnut etmek, namazdan ve diðer ibadetlerden çok daha önemlidir. Mesela daha fazla kazanmak için her þeyi yapabilen bu insanlara faizin haram olduðu hatýrlatýldýðýnda, zamana uymak gerektiði ve faizin ticaret hayatýnýn bir parçasý olduðu cevabýný verirler. Oysa Kuran'da faiz yiyenler için : 'Faiz (riba) yiyenler, ancak þeytan çarpmýþ olanýn kalkýþý gibi, çarpýlmýþ olmaktan baþka (bir tarzda) kalkmazlar. Bu, onlarýn: "Alým-satým da ancak faiz gibidir" demelerinden dolayýdýr. Oysa Allah, alýþ-veriþi helal, faizi haram kýlmýþtýr. ' (Bakara Suresi, 275) buyrulmaktadýr. Ýnfak etmeleri söylendiðinde ise mallara ve paraya olan hýrslarý ortaya çýkar. Sahip olduklarýnýn sadece küçük bir kýsmýný ihtiyacý olanlara verirler. Ancak bunu Allah rýzasý için deðil sadece kendi vicdanlarýný rahatlatmak ya da toplum tarafýndan alkýþlanmak amacýyla yaparlar. Geri kalan mallarýna ise sýmsýký sarýlýp daha da artýrmaya çalýþýrlar. 'Ve onlar, mallarýný insanlara gösteriþ olsun diye infak ederler, Allah'a ve ahiret gününe de inanmazlar. Þeytan, kime arkadaþ olursa, artýk ne kötü bir arkadaþtýr o.' (Nisa Suresi, 38) Kendilerine emanet olarak verilen mallarla böbürlenir ve gücün kendilerinde olduðunu düþünürler. Oysa sahip olduklarý her þey: 'Bilin ki, mallarýnýz ve çocuklarýnýz ancak bir fitnedir (imtihan konusudur.) Allah yanýnda ise büyük bir mükafat vardýr.' (Enfal Suresi, 28) ayetiyle bildirildiði gibi sadece bir imtihan konusudur.

Allah'ýn yolunda yaþamak yerine þeytanýn yolunda yaþamayý tercih eden bu insanlar ibadetlerini genelde yaþlýlýk dönemlerine ertelerler. Yaþlanýnca namaza baþlayacaklarýndan, kapanacaklarýndan ya da hacca gideceklerinden bahsederler. Ölüm konusunun açýlmasýndan hiç hoþlanmazlar. Birileri ölümden bahsedecek olsa hemen sustururlar. Hayatýn tadýný çýkarmak varken böylesine kasvetli konularda konuþmak anlamsýzdýr bu kiþilere göre. Ölümü ve sonrasýný düþünmek bugünü yaþamalarýna engeldir çünkü... Bu yüzden de tüm uyarýlara kulaklarýný týkarlar. Ancak görmezden gelmeye çabalasalar bile mutlaka 'Her nefis ölümü tadýcýdýr.' (Ali Ýmran Suresi, 185) ve bu sondan kimse kaçamayacaktýr.

Çok açýktýr ki dünya hayatý sadece bir imtihan mekânýdýr. Bu mekânda ahiret için yapacaklarýmýz hayati öneme sahipken sadece dünya için yaþamak, uyumayý çalýþmaya tercih etmek gibi bir þey olur. Böylesine bir gafletin sonucu dünyada yaþanacaklardan çok daha acý verici olacaktýr. Bunun bilincinde olarak Allah'a sýðýnýp yaþamaksa tek kurtuluþ olacaktýr...

'Bilin ki, dünya hayatý ancak bir oyun, '(eðlence türünden) tutkulu bir oyalama', bir süs, kendi aranýzda bir övünme (süresi ve konusu), mal ve çocuklarda bir 'çoðalma-tutkusu'dur. Bir yaðmur örneði gibi; onun bitirdiði ekin ekicilerin (veya kafirlerin) hoþuna gitmiþtir, sonra kuruyuverir, bir de bakarsýn ki sapsarý kesilmiþ, sonra o, bir çer-çöp oluvermiþtir. Ahirette ise þiddetli bir azap; Allah'tan bir maðfiret ve bir hoþnutluk (rýza) vardýr. Dünya hayatý, aldanýþ olan bir metadan baþka bir þey deðildir'. (Hadid Suresi, 20)

Altuð ÖZTÜRK