Gün geçtikçe sayýlarý artan Edebiyat Siteleri’nin yazan, çizen, sesini insanlara baþka türlü duyuramayan çoðu amatör þair / yazar için bulunmaz nimet olduðuna inananlardaným. Kendini geliþtirmeye çalýþan , öðrenmek amaçlý bu iþe baþ koyanlarý gördükçe de çok mutlu oluyorum. Bunun yaný sýra öyle komik, öyle inanýlmaz yorum ve çýkýþlar okuyorum ki -ister istemez- ‘Sosyalleþmek mi edepsizlik mi?’ diye sormadan edemiyorum.

Önemli bir güruh, bu iþin eðitimini almýþ insanlara takmýþ. -Hani herkesin haddini bilmesinden yanayýz ya- Pek çok yanlýþ, pek çok eksik görsek de görmemezlikten geliyoruz.’ Bir edebiyat sitesinde yazýyorsanýz edebiyatýn ve dilimizin kurallarýna uymak zorundasýnýz .’ bile diyemiyoruz. Hele bir demeye kalkalým, aman Allah’ým bir yýðýn insan üstünüze geliyor. Verip veriþtiriyorlar. Bunlarý dediðimiz için kariyerimizi kullanmýþ, ukalalýk yapmýþ, onlarý ezmiþ oluyoruz.

Ne zamandýr içime dert oldu, yazayým dedim elim geldi geldi gitti. ‘Neden baþka mesleklerde ayný feveranlar olmaz da bizim mesleðimizde böyle þeyler olur?’ diye düþünmeye baþladým. Örneðin, bir doktorun týp konusundaki bilgisiyle benim bilgim bir mi? Ya da bir marangozun iþiyle ilgili ne kadar ahkam kesebilirim? Þimdi hemen yanlýþ anlaþýldýðýmý bilerek konuyu açmak istiyorum. Bu benim týpla ya da marangozlukla ilgili konularda kendimi geliþtiremeyeceðimi göstermez. Böyle olunca da kendimi geliþtirirken ilk yapacaðým iþ bu konunun erbabýna fikir danýþmak, inceliklerini sormak ve bu konuda yayýnlanmýþ, yazýlmýþ kaynaklarý incelemek olacaktýr.

Bana çok önemli þairlerin/ yazarlarýn baþka mesleklerden olduðunu söyleyebilirsiniz. Bu konuda da çok haklýsýnýz. Zaten benim sýkýntým bu deðil. Araþtýrmadan, yanlýþlarýmýzý görmeden ya da yanlýþlar konusundaki uyarýlara kulak asmadan, en azýndan ‘yazým kurallarý’ denen, ‘noktalama iþaretleri’ denen birtakým kurallarýn farkýnda olmalý insan. Edebiyat arenasýnda boy göstereceksek oyunu kuralýna göre oynamalý. Yazar ya da þair olmak için bir üniversite olmadýðýný biliyorum. Yani bunun bir mesleki tercih olmadýðýnýn farkýndayým; ancak yazar ya da þair olma kararýna varmýþsak bunun önemli bir misyon olduðunun da farkýnda olmamýz gerekmez mi?

Bugün isimlerinden söz ettiðimiz kayda deðer þairlerimizin þiirlerinde kullanacaklarý bir sözcük için aylarca düþündüklerini biliyor muydunuz? ‘ Ayný þeyleri dönüp dolaþýp yazacaðýma yazmayý býrakýrým.’ diyen dünya edebiyatýnýn saygýn isimlerini okudunuz mu hiç? Yazýlara/ þiirlere yapýlan yorumlarda bile yýðýnla cümle düþüklüðü yapabiliyorsak, en küçük eleþtiride kýzýlca kýyamet koparýyorsak, en azýndan edebiyat eðitimi almýþ ya da bu konuda kendini geliþtirmiþ insanlardan bir þeyler öðrenmek çabasý içinde deðilsek, bilgisayarýmýzdaki –en azýndan- ‘yazým kýlavuzu’na dönüp ‘Bu sözcüðü doðru mu yazdým?’ endiþesi taþýmýyorsak bu iþe hiç soyunmayalým derim ben.

Hele edebiyat gibi insan duygularýný öne çýkaran, düþüncelerini söze ve yazýya döken, insanlarýn birbirlerini tanýma ve anlama alanlarýný geniþleten bir alanda çirkin, kaba, aþaðýlayýcý hiçbir söyleme izin vermememiz gerek. Nezaketini, saygýnlýðýný, duyarlýlýðýný kaybetmiþ bir toplum insanlara hiçbir þey veremez. Eðitimden tutun saðlýða varana kadar her þeyin ranta dönüþtüðü bir dünyada en azýndan edebiyatý bu çýkmazýn içinden uzak tutalým.Tutalým ki çocuklarýmýz bizim yazdýklarýmýzla beslensinler. Tutalým ki çaðdaþ ve uygar bir toplum olabilmek için kendini geliþtirmiþ, nesnel, eleþtiriye açýk, birbirini ezmeyi deðil yüceltmeyi alýþkanlýk haline getirmiþ insanlar olalým. Kýsacasý asýrlardýr insanlarýn geliþiminde çok önemli bir rol oynamýþ ‘Edebiyat’ýn ve dilimizin hakkýný verelim.