Pakistan'daki çocuk, sel felaketinin ardýndan çamurda yatmaktasýn. Yorganýn rüzgar, rüyalarýn yaprak olmuþ gecenin en ayaz vaktinde. Saçlarýn topraðýn ýslak elleriyle yýkanýrken, sabunun çamur olmuþtur. Sana uzanan eller seni çamura boyamýþtýr.
Gemiler kalkar limandan, içi dýþý beyaz ve tertemiz gemilerdir bunlar. Ýçindeki yüzler pürüzsüzdür. Ne Bangladeþ'te yüzüne kezzap atýlmýþ yüzlere benzer bu yüzler ne de sýcaðýn altýnda kapkara olmuþ bir yüze benzer. O yüzler ki gülüþleriyle martýlarý kýskandýrýrlar. O yüzler ki hiç çamura bulaþmamýþlardýr. Dünya iki yüzlüdür anlayacaðýn kardeþ. Bir yüzü sefalet solurken, öteki yüzü oksijen saðanaðý altýnda berraktýr.
Otobüsler kalkar terminallerden hiç sana uðramadan Pakistanlý çocuk. Hem sen ona uzaksýn hem o sana uzak. Yollarýnýz kesiþmeden daha, ayrýlýk yolun baþýnda sizi baþka yerlere savurmaktadýr. Dünya yol ayýrýmlarýyla doludur kardeþ. Daha merhaba demeden yollar elvedaya çýkmýþtýr çoktan. Sen Pakistanlý çocuk! Bir Ýngiliz çocuktan daha güzelken her þeyinle gözlerinle, ellerinle, saçlarýnla neden bütün çirkinlikler senin baþýnda? Ey Filistinli, Endonezyalý, Bangladeþli çocuk! Diðer çocuklar oyuncak tabancalarýyla oynarken, neden bütün namlular senin þakaðýndadýr? Ey Pakistanlý çocuk! Yüzün çamura deðerken, kendini çamurdan yeniden mi yaratmaktasýn. Yoksa sen baþka Tanrý'nýn bir çocuðu musun? Hayýr, bunun Tanrý ile bir alakasý yoktur çocuk. Sakýn Tanrý'ya haksýzlýk yapayým deme. Sen insanlarýn kazdýðý bir mezardasýn. Küreði ona Tanrý vermemiþtir. Sen baþka insanlarýn elleriyle bu haldesin. Dünya bir topsa eðer, dünyayý baþkalarý parmaklarýnýn ucunda oynatmaktadýr. Bu yüzden sen baþkalarýnýn oyununda çamura saplanmaktasýn.
Trenler kalkar garlardan. Bir garda Tolstoy'un son nefesini duymaktasýn, bir baþka garda ise çocuklar bali çekmektedir ciðerlerine, bir diðerinde ise çocuklar özel okullara giderken annelerine el sallamaktadýr. Ey Pakistanlý çocuk! Söyle sen ne tarafa gitmektesin. Raylarýn býçak gibi keskin sýrtýnda, kendine nasýl bir yol çizmektesin? Unutma Pakistanlý çocuk! Seller evini alýp götürse de hiç sahilinde yüzmediðin denizlere, yine de bakýþlarýný maviye boya. Dertlerin dev dalgalar olsa bile, yine gözlerin ufuktan ayrýlmasýn. Çünkü bir gün gelecek, umut çiçekleri senin tenekeden saksýlarýnda sapsarý açacak. Dünya sana da bir avuç mutluluk verecek. Yeter ki Tanrý'ya el açmaktan usanma.