Benim adým Osman Demircan... Keþke adým Osman Baydemir olsaydý. Bu ülkede hayatým daha kolay olurdu. Adam kalkmýþ özerklik istiyor. Adam kendini konuþuyor. Ben susuyorum. Çünkü ben 657 'ye tabiyim. Osman Baydemir ise PKK'ya baðlý. Onun baðý ipekten ilmik, benimkisi ise çelikten zincir. Neden dudaklarým ikiye ayrýldýðýnda ben bölücü oluyorum da, Osman Baydemir bangýr bangýr baðýrdýðýnda hiçbir þey olmuyor. Aðlamak istiyorum hiç aðlayamayanlar adýna. Aðlamak istiyorum þehit Osman'lar adýna... Bu vatan topraðýnda gül açýp diken kabul edilenler adýna. Bu vataný gerçekten sevenlerin emeðenin, riyakarlarýn BMW'leri ve Mercedesleri altýnda ezildiði için hýçkýra hýçkýra aðlamak istiyorum. Düðünlerinde kilolarca altýnlarý kendilerinden yirmi yaþ küçük kýzlarýn boyunlarýna takanlarýn boyunlarýna ip baðlayýp onlarý asmak istiyorum. Tok karnýna vatan millet diyenlerin karýnlarýný, karný aç insanlarýn bakýþlarýyla deþmek istiyorum. Bacak bacak üstüne atýp özerklik talebini Ankara tartýþabilir diyenlerin gözlerine Türkiye tek Ankara'dan ibaret deðil deyip Türkiye haritasýný gözlerine sokmak istiyorum. Osman Baydemir'i alýp Osmanlarýn suskun dudaklarýndaki anlamý çözmesi için þehir þehir gezdirmek istiyorum. Bu ülkede susturulanlar ile konuþturulanlar arasýndaki farký görmesini istiyorum. Hayýr ben bu ülkede Osman Baydemir olmak istemiyorum. Çünkü bu ülkede kan dökmektense, kan aðlamayý tercih ederim. Ve þu an kan aðlýyorum ve kan kusuyorum. Kan aðladýkça dudaklarým hilal, gözlerim yýldýz oluyor. Bir bayrak oluyorum bu ülkede her yerinden kan damlayan. Sadece rüzgarlardýr beni anlayan. Kýzýl sabahlardýr bana bu ülkede yaþatýlan. Olsun açlýðýmýn ve yoksulluðumun Türk olmak gibi bir anlamý var. Olsun Türkiye'yi namusuyla sevmenin aç kalmak gibi bir yaný var. Soframda þehitlerin ve emekçilerin ekmeði var. Ben o ekmekle de doyarým. Üstüne su içer, þehidime aðlarým. Ben bu ülkede aç da yaþarým. Osman Baydemir'i soframýn peçetesi yaparým.