Her insan yaþamýnda ‘yakýn bir dost’ arayýþý içindedir. Mutlu anýnda da zor zamanlarýnda da yanýnda olacak, koruyup kollayacak, sorunlarýnýn çözümünde destek olacak, hatalarýný baðýþlayacak, hastalýðýnda ve yaþlýlýðýnda kendisini yalnýz býrakmayacak sevgi dolu, sadýk bir dosta ihtiyaç duyar.

Ýnanan insan için aradýðý dost yalnýzca Allah’ýn hoþnutluðunu gözeten ve Kur’an ahlakýný yaþayan diðer müminlerdir. Allah’tan yüz çeviren kiþiler ise kendileri gibi dünyevi çýkarlarýný gözeten kiþilerle dostluklar kurarlar. Müminler arasýndaki güçlü dostluk ve iman etmeyen insanlar arasýndaki dünyevi çýkarlara dayalý iliþkiler ise birbirinden tamamen farklýdýr.

Gerçek dostluk bir insaný yalnýzca güzel ahlaký için sevebilmektir. Samimiyet üzerine kurulan dostluklar kalýcýdýr. Kuþkusuz her insanýn ihtiyacý olan dostluk, büyük nimettir. Gerçek dost, insanýn iyi ve kötü gününde yanýndadýr, kendi için istediðini arkadaþý için de ister, onun mutluluðunu en az kendisi için istediði kadar arzu eder. Bu dostlukta kýskançlýk, haset ve rekabet gibi duygulara yer yoktur.

Gerçek dost samimidir; içiyle dýþý birdir, kalbinde ne hissediyorsa dilindeki de aynýdýr. Dürüst, açýk ve nettir; düþüncelerini hiç saklamadan, kendisini olduðundan farklý göstermeye çalýþmadan gerçek karakterini açýkça ortaya koyar. Kuran ahlakýna göre insan samimiyeti derecesinde deðerlidir, samimi olduðu için o kiþiye güvenilir ve sevgi duyulur.

"Sizin dostunuz (veliniz), ancak Allah, O'nun elçisi, rüku' ediciler olarak namaz kýlan ve zekatý veren mü'minlerdir." (Maide Suresi, 55)

Kuran ahlakýný yaþama çabasý içinde olmayan kimseler, gerçek bir yakýn dostu asla bulamaz, yaþamlarý boyunca ararlar. Onlar ‘çok yalnýzdýrlar’, ‘bir tane dahi dostlarý yoktur’ ve ‘tüm arkadaþlarý iyi gün dostudur’!..

Bu kiþilerin zenginlik, güzellik, saygýnlýk, makam gibi deðerler üzerine kurduklarý dostluklarý hiçbir zaman uzun süreli olmaz. Çünkü bu deðerlerde bir deðiþiklik olduðunda, dostluk da biter. Örneðin güzellik ya da zenginliðe dayalý dostluklar, kiþilerden birinin bunlarý kaybetmesi durumunda gördüðü ilgi, yakýnlýk ve dolayýsýyla dostluk da son bulur.

Dostu olduðunu söylediði insaný rakibi gibi gören haset kiþiler, ancak zorunlu olduklarýnda baþkalarýna hatalarýný söylerler. Çünkü baþkalarýnýn kendilerinden iyi durumda olmasýný çekemezler ve “seni böyle, olduðun gibi seviyoruz" gibi sözlerle samimiyetsiz yaklaþýmlarda bulunurlar.

Çýkarlarýný gözeterek yaþayan kimseler, kendileri de yaþamlarýnda birtakým kayýplara uðrar; güzelliklerini, gençliklerini, saðlýklarýný, zenginliklerini yitirebilirler. Ancak gerçek dost zannettikleri kiþilerin, yaþlýlýklarýnda, muhtaç duruma geldiklerinde kendilerine deðer vermediklerini görürler. Hatta iyi günlerinde yakýnlýk gösteren bu insanlar, tanýmazlýktan gelecek kadar uzak davranýrlar. Sorunlarý olduðunda danýþacaklarý, yardým isteyecekleri hiç kimsenin olmadýðýný görürler. En iyi dostlarý olduðunu zannettikleri kiþilerin dahi yakýnlýklarýnýn gerçek nedeninin çýkarlarý olduðunu anlarlar.

Kuran ahlakýna göre yaþamayan insanlar, birbirlerinin kötü ahlak özelliklerini bilirler. Bu yüzden de birbirlerine gerçek anlamda sevgi ve saygý duyup, güvenemezler. Yalan söyleyen, samimiyetsiz ve yapmacýk davranýþlarla çýkar iliþkisi kuran bir kiþiye insan doðaldýr ki sevgi ve saygý duyamaz.

Gerçek dost, arkadaþýnýn dünyada da ahirette de mutlu olmasýný hedefler. Gerektiðinde dürüst ve açýk konuþup, varsa ona imani yönden hata ve eksiklerini hatýrlatýr, öðütle uyarýr. Kiþiyi ahireti için uyaran insan gerçek anlamda samimi bir dosttur.

Allah sevgisi, Allah korkusu ve iman, Kuran ahlakýný yaþayan insanlarýn birbirlerine gerçek anlamda sevgi, saygý ve güven duymalarýný saðlayan deðerlerdir. Ýnananlarýn birbirlerine duyduklarý sevgi ve sadakat, onlarýn Allah yolundaki çabalarýna göre þekillenir. Malýný, canýný Allah yolunda feda etmiþ müminin Allah’ýn hoþnutluðunu kazanabilme mücadelesi, diðer müminlere örnek olur ve kalplerinde ona karþý sevgi oluþturur. Eðer dostluk, Allah korkusu, iman ve güzel ahlak üzerine kurulmuþ ise, sapasaðlam temeller üzerine inþa edilmiþ demektir.

Ancak Kur’an’dan yüz çeviren, Allah’ýn sýnýrlarýný korumaktan kaçýnan kiþiler, hesap günü Allah'ýn huzuruna çýktýklarýnda "... Keþke benimle senin aranda iki doðu (doðu ile batý) uzaklýðý olsaydý. Meðer ne kötü yakýn-dost(muþsun sen)." (Zuhruf Suresi, 38) diyerek birbirlerine lanet edeceklerdir.

O gün, zulmeden, ellerini (hýnçla) ýsýrarak (þöyle) der: "Ah keþke, elçiyle birlikte bir yol edinmiþ olsaydým,"
"Vah yazýklar bana, ne olurdu da filaný dost edinmeseydim."
"Çünkü o, gerçekten bana geldikten sonra beni zikirden (Kur'an'dan) saptýrmýþ oldu. Þeytan da insaný 'yapayalnýz ve yardýmsýz" býrakandýr." (Furkan Suresi, 27-29)

Yapayalnýz, yardýmsýz ve dostsuz kalmaktan, yanlýþ dost edinmekten ve ahirette “ah keþke” demekten Allah esirgesin…