Gönül bilmem ki ne arar
Samimi birþekilde sadakate umutla bakar
Heveslere ne kadar kar yaðsada, zemheri kuþatýp yüreðini daðlasa ne çýkar
Umut niye var, sabýr kalbin dirliðinde þayet nasipse en ülfetli bir bahar


Ey gönlümü sükut ettiren yar
Ruhumun pervazlarýnda sancý niye ar,durmadan yakar, söyle içim niye sýzlar
Karþýmda duruyor yüce daðlar, esrarýn lahzasýnda ruhum aþkýnla yürek daðlar
Gözlerim sessizce akar, bu nar hali fakirliðime ibretiyle süruru nazar


Dertli çobaný düþünüytorum
Bomboþ hanlarýn mazisinde yol alýyorum, yüreði yanýklarý hüzünle buluyorum
Her sütunda silinmeyen melalleri okuyorum, ah niyebir hoþ oluyorum
Kalan nefesimle, takatsiz dizlerimle, fersiz gözlerimle hala bir yol alýyorum


Þadýrvanýn mahzun çehresini okuyorum
El açmýþ, derin kuyularýn sükutuna bel baðlamýþ nisalarý görüyorum
Çocuklar aç susuz, ayaklarý papuçsuz, gözlerini þaþkýn bir eda ile süzüyorum
Sinelerinde bazen masumluðu, bazen arsýzlýðý ve bazende yalnýzlýðý buluyorum


Ki o kadýn,nihayetinde muhtaçtýr sanýrým
Camilerin önünde, cemaatýn býtkýn gözlerinde, bir sessizlik hüküm sürünce sorarým
Sosyallik adýna, devletin hak ve özgürlük baðlamýnda ne ararým, sessizce bakarým
O nisa kimliðinin dramýný vicdanlara sorarým, sekülerliði þimdi ne yaparým


O masum çocuðun umutlarýný sorarým
Çaresizliðin her dramýný nasýl anlarým, evladü iyalimin yüzüne nasýl bakarým
Þayet varsa bir aymazlýk, neslin edebinde var olan noksanlýk kime sorarým
Milletsek eðer, hangi ulvi bir deðer, bananeyi içine sindirirmiþ meðer korkarým



Mustafa CÝLASUN