Ü… rüzgâr sýzdýran penceresini iyice kapattýktan sonra, ufak gözlerini kýrpýþtýrýp ona yapýlacak sürprizleri düþündü. Dýþarý çýkmasý gerekiyordu. Yapacaðý birçok küçük iþi vardý. Sol kolunu uzatýp havaya doðru biraz döndürdü, parmaklarýný açtý ve bir balerin gibi vücudunu kastý.

Gözleri, aynada kendini izliyordu.Kestane rengi saçlarý taranmamýþtý, omuzlarýna düþmüþ bu düz saçlar sanki bir savaþ halindeydi. Temiz yüzündeki çekingen tavýr daha gitmemiþti.

Narin beyaz etli kollarýný iki kez gerdi ve süslenme iþine koyuldu. Önce saçlarýný taradý, sonra yüzüne nemlendirici krem sürdü. Pembe pijamasýný çýkardý, katladý,yastýðýnýn altýna koydu.
Temiz çoraplarýný giyip ardýndan þýk bir beyaz bir bluz üstüne geçirdi. En sonunda mavi bir kot pantolon giyerek giyme iþini tamamladý. Dýþarý çýkarken siyah çantasýný kontrol etti, pembe cüzdaný içinde yoktu, odayý gözleriyle taradý, çanta þifonyerin üstünde duruyordu, çok ani bir hareketle cüzdan kendinin çantanýn içinde buldu.
Kapýya yöneldi, baðcýksýz ayakkabýsýný giydi. Çok cici ve þeker görünüyordu.

Ü… Duygusal bir kýzdý, hassas ve kýrýlgandý, kimseye kötü bir söz söylemez, söylenen yerden de uzaklaþýrdý. Yumuþak, nazik davranýþlarýyla herkese kendini sevdirmiþti. Çok anlayýþlýydý. Onun gülümsemesine herkes hayrandý. Çünkü gülümsediði zaman oradan kötü olan her þey uzaklaþýyordu. Bir huzur basýyordu her yeri…

Yolda yürürken insanlar onun gözlerinde mutluluk buluyorlardý, o da sýk sýk fark ediyordu bunu.. Mavi gökyüzüne ara sýra yeþilimsi gözleri takýlýyordu.

Hayalin içinde bir gezinti yaparken o anda caddede arabalarýn geçtiði yerde bir kýrmýzý gül gördü. Arabalarýn o gülü ezmemesi için dualar etti. Son araba geçince hýzla gidip gülü aldý bulunduðu yerden ve karþýya geçti. Gül onun için çok önemliydi.

Yaklaþýk üç aydýr biri evinin önüne bir gül demeti koyuyordu. Herhangi bir yazý da yoktu yanýnda.. Gülü elinde çevire çevire birkaç küçük iþini halletti.
Aklý hep sürprizlerdeydi. Bugün 17 Temmuzdu. Doðum günüydü.

Ýþlerini bitirip evine dönerken takip edildiðini hissetti. Arkasýnda dilenci kýlýklý bir kadýn vardý sanki. Birkaç kez kafasýný çevirip baktý. Evet, bir kadýndý. Korkmaya baþladý, hýzlandý adýmlarý, sanki kadýnda hýzlanýyordu. Düþünmeye baþladý. Belki de takip etmiyordu kadýn, ayný yolun üstündeydi evi. Yavaþladý, kadýnýn kendini geçmesini bekledi. Gerçekten de kadýn bir süre sonra kendini geçti. Derin bir nefes aldý Ü…

Rahatlamýþtý, korkan gözleri, eski güzel huzurlu haline geçmiþti. Yüreði hýzlý atmayý kesmiþ, fýrtýna sonrasýna dönmüþtü.

Eve geldiðinde kapýnýn önünde gül demetini buldu, ama bu sefer ilginç olan yanýnda katlanmýþ beyaz bir fotokopi kâðýdý vardý.

Nabzý hýzla atmaya baþlamýþtý, bir kuþ gibi yüreði heyecana dayanamýyordu. Elleri, titreyerek yerden kaðýdý aldý ve okumaya baþladý.

Bu bir þiirdi:

“Serseri bir gül aðacýnýn gölgesinde dirilir
Kalpten gelir köklerine su
Ateþli ve aykýrý
beni huzurun delirtir

kimi zaman yanýlýrým
yürüyüþün, kýrmýzý dudaklarýn ve gülümseyen yüzün

aykýrý þeyler doðurur hayal

ben sana gelirim her sabah
sýzan rüzgarýndým pencereden
beni nefesin diriltir

hiç bu kadar istememiþtim sevgini
ve bu kadar uzaklaþmak

doðumun benim sonum, benim sonum senin doðumun olsun”

Hamiþ: Hayat boyu mutluluklar dilerim Ü….

Ü… bu gül demetinin son olduðunu anlamýþtý. Anahtarý çevirip içeri girdi. Aniden bir gürültü koptu, arkadaþlarý doðum günü partisi hazýrlamýþtý.