Uluslararasý þirket yöneticileri Singapur’a Ýþ baðlamak için mi? Yoksa çocuk fahiþelerin ümitlerini ve bedenlerini sömürmek için mi giderler? Ýmkânýn limiti olmayan dünyada imkânsýzlýðýn limitinde yaþayanlardan yararlanma merkezi diyebilir miyiz Singapur’a.

Singapur da bir çocuk, küçücük yaþýna raðmen fahiþelik eðitimi almýþ. Yüzlerce yaðlý ve semiz erkeðin altýna yatmýþ kýz çocuðu ve binlercesi yaþamaya çalýþýyor. Fakir ailelerinin geçim kaynaðý haline gelmiþler. Böyle bir yaþamý kanýksamýþ olan bu insanlar bunun böyle olacaðý baþka bir yolu olmayacaðýna þartlanmýþlar. Zevkler tarafýndan çürütülmüþ bedenler, onlara dayatýlan hayatý sorgulamadan kabul etmiþler. Ýnsan ister istemez bu kabullenmeyi sorguluyor. Ama bizim ülkemizde de neler kabullenildi. Bunlarý sorgulayabildik mi?

Üçüncü sayfa haberleri öyle bir boyutlandý ki iþlenen cinayetlerin þekline ve iþleyenlerin soðukkanlýlýðýna hayret etsek de bir sonrakine de hazýr oluyoruz. Aslýnda tüm dünya halklarýnýn gözünde þiddet kanýksandý. Eski bir tarihte Ýsrailli bir asker tarafýndan kollarý taþ ile parçalanan Filistinli görüntüleri tüm dünyayý ayaða kaldýrmýþtý ve birleþmiþ milletler yaptýrým uygulamak zorunda kalmýþtý.


Ýnsanlar yükselmek için baþkalarýnýn sýrtýna basmak zorunda kalýyor. Neden? Çünkü sistem budur. Bir iþadamý bir zevk ýsmarlayýp binlerce dolarlýk iþ baðlar. Temiz para. Birinin sýrtýna basýlýyor. O ne yapýyor peki? O benlikte, ilk fýrsatta baþkasýnýn sýrtýna basma ihtiyacý geliþiyor. Ýster bir fahiþe olsun isterse dünya þirketlerinden birinde bulunduðu konumu saðlamak için ya da daha da yükselmek için bu davranýþ biçimlerini kabullenen biri olsun bir fark var mý?


Her insan kendi yaþam alanýnda ulaþabildiði bir yaþam standardýna sahiptir. Her yaþam tarzý da incelemeye deðer ayrý bir ilginçliktir. Ýnsanlar, görebildikleri dar alanýn dýþýnda, göremedikleri dünyaya bilinmez bir karanlýk gözüyle bakýyor. Benliklerini tatmin alanlarýnýn dýþý, asla kavrayamayacaklarý hiçlik durumundadýr.

Ýletiþim araçlarýnýn bu denli geliþmiþ olmasý dahi, bireysel tatmin aracý olarak sunulduðu için, insanlarý tek tipleþtiriyor. Mesela yakýndakileri iletiþimsizleþtiren uzakta ve birbirini tanýmayanlarý yaklaþtýran internet insan hayatýna ne getiriyor, insan hayatýndan ne götürüyor?

Ýnterneti çok iyi tahlil ederseniz þunu rahatlýkla görebilirsiniz: gerçekten güç ve þöhret sahibi insanlar gerçek yaþamlarýndaki sahte iliþkiler nedeniyle kendilerini tanýmayan insanlarýn karþýlýk istemeyen sevgisine ve ilgisine ihtiyaç duyuyorlar. Birçoklarý gerçek insani iliþkileri bu sanal ortamda yaþamaya çalýþýyor. Elbette ki bunlarý deþifre etmek deðil amacým. Amacým bu olsaydý seneler önce yapardým.

...
Afrika’da bir fotoðrafçý inanýlmaz kareler yakalar; Aç bir çocuk çölde sürünerek, çürümeye yüz tutmuþ etlerinin kokusunu havaya salarak, karnýný doyurabileceði kampa doðru gitme mücadelesi verir. Çocuðun arkasýndan akbabalar gelmektedir. Dinlendiði zaman hareketsizliðini fýrsat bilen akbaba hemen yaklaþýr. Çocuk son bir azimle birkaç kulaç daha sürünür. Bu arada fotoðraflar çekilir.

Fotoðrafçý koþa koþa gider fotoðraflarla bir yarýþmaya katýlýr...

Zevkler tarafýndan çürütülen bedenlerle çölde sürünen bedenler arasýnda ne fark var? Ortaya çýkan koku çocuk kokusu deðil mi? Çöldeki akbabalarla Singapur’daki akbabalar arasýnda ne fark var?

Fotoðrafçýya Pulitzer ödülünü kazandýran çocuða ne oldu dersiniz? Doðadan geldi ve doða’nýn acýmasýzlýðý ile yine doðaya gitti. Acýmasýz olan doða mý? O çocuðu akbabalar yedi. Kimse kendini kandýrmasýn, tüm insanlýðýn suçu bu. Doðanýn yansýmasý olan insanýn suçudur bu. Anlýyor musunuz? Ýþte o çocuk öldü. Ýþte o çocuðun ödülü de bu idi. Ölüm.