Sessiz ve sakin bir köþede düþünüyorum
Ýçimin titrediðine þahit oluyor ve baþýmýn döndüðünü fark ediyorum
Sualleri bir bir derliyorum, ruhumun yetisinde eliyorum ve kalbimle kokluyorum
Bilemiyorum, nasýl söz edeceðimi kestiremiyorum, sükutun ýstýrabýna çekiliyorum


An, nefesinin kalanýnda hüzün bahþediyor
Her yaným kalabalýktan bizar olsa da, hali melalimden habersiz kalýnca çektiriyor
Ne dil bu sancýyý anlatmaya kifayet ediyor, ne gözler hasretin esaretinde serinliyor
Yürek çilenin abadýnda yanarken, hakikat idrakime nazar ederken sinemi eritiyor


Ne yüz sürdüðüm gülü lahzanýn hicraný
Ne bahtýmýn yüreðimi burkan eþkali, kalmadý heveslerimden þakýyan umut harý
Þimdi hazan zamaný, gönlümün mahzunluðu içimin yanan ahý, hasretidir meramý
Ayan ederim, edebi fakirliðimi aþikar eylerim, ancak yanan yüreðime ne söylerim


Gözler bakýyor, umutla gönlüm aranýyor
Her secdenin niyazýnda ve yüreðimin yalnýzlýðýnda hali melalini þikayet ediyor
Ruhumun hicraný dinmiyor, kalbim avareþiyor, akýl kar etmiyor, gönül dinlemiyor
Ne kadar mahzunlum varsa yüreðime iltica ediyor, yalnýzlýk niye nefesime iliþiyor


Niye gülemiyorum, ibreti nazarla imreniyorum
Kalbimin suskun duvarlarýna sesleniyorum, hikmeti hakikati aþkla dileniyorum
Artýk yakýnen biliyor ve hissediyorum, yavaþ yavaþ göçmenin iþtiyakýna eriyorum
Ne kadar sussam, boyun büküp sabrýn sahnesinde sýrýlsýklam olsam aþk diyorum


Akýl ilimsiz, idrak ahenksiz ve hissiz olursa
Gayret olmadan, ceht ruhu sarmadan, azim kalbe inþirahý anlatmadan umut olsa
Manasýna eriþmeden, ne derlerin dehlizinde nefesi aþka eriþtirmeden can yaþasa
Billahi ömür olmaz, niteliði bulunmayanýn sözü bulunmaz, sevda dil ile yaþanmaz



Mustafa CÝLASUN