Ne kadar ah desem ve kalbimi dinlesem...
Gönül baðýmýn bizar býrakan lisanýný anlasam, aþk için gülü koklasam, aðlasam
Bülbülün feryadýný,cihanýn sadrýný, vadedilmiþ hesabý koklasam onunla ayýlsam
Gözyaþlarýmý, sinemin efkarýný, umutlarýmýn bekleyen vecdi cenahýnýna býraksam


Neden sana gelemiyorum,neyi bekliyorum...
Yýllarýn yýlgýn býrakan suskunluðunu,gönül topraðýmýn susuzluðunu serdediyorum
Ne kadar dilensem, muhtaçlýðýmýn her zerresinde hasretini nefeslensem eriyorum
Dil susuyor, gönül aðlýyor, gözler ne kadar nazar etsede, ruhuma hiç tesir etmiyor


Öyle baktým, derinlerde yine yalnýzdým...
Her anýmda, ruhumun hiran damlalarýnda, kalbimin inþirah arzusunda sen vardýn
El açtým, secdeye açtým, aklýmýn dirliðinde bizardým, ruhum için aþikar bir yardýn
Neyi anlamadým, gayretimi ve azmimi dikkate almadým ve avuntulara sýðýndým


Yaðmur yaðarken, umutlarým yeþerirken...
Taþýn altýnda, karanlýðýn didarýnda, sabrýn ve kanaatin sadrýnda bekleyen varken
Ne kadar yerinsem, mahçubuyetimle kuytu köþelerde demlensem ve bir ah etsem
Yolun selametinde, dilin edebinde, gönlümün mahzun lehçesinde idrakine eriþsem


Seyrediyorum daðlarý, engin yamaçlarý...
Sinemde kalmýþ ve solmaya yüz tutmuþ umutlarý, demlenen yakarýþlarý, aðýtlarý
Güne baksam, onunla hem hal olup mananýn ecrinde aklansam, fecre nasýl kansam
Yüreðimden kopan çýðlýklarý ummana býraksam,ruhumu düþtüðü yerden çýkartsam


Göçmeden, nefesi sahibine vermeden...
Vaktin rahlesinde, ahtin sahnesinde, sadakatin tevdiinde,ruhuma aþký anlatsam
“Oku” hakikatin ilgasýnda nefeslensem, aklýmýn ar, nar, kar olduðunu bir sezsem
Ne kadar kaybolmuþluðum ve solmaya ramak kalan mesnetsiz umudumu gizlesem



Mustafa CÝLASUN