ï¿½zEdebiyat - eylï¿½l

28 Aðustos 2010
Simya
eylül

Bir gün derin uykudan uyanýverirsin, etrafýna þöyle bir bakýnýrsýn. Ezberin bozulmuþtur, hiçbir þeyin o güne kadar bildiðin gibi olmadýðýný görürsün. Bir pencere açýlýr ufkunda, bambaþka, herþey bambaþka... Karþý evin çatýsýnda soluklanan martýlara takýlýr gözlerin, sýlanýn kokusu buram buram doldurur göðüsünü. Nerede o hasret duraðý, düþünmek istersin, bir tek hece bile geçmez aklýndan. Ellerin sýrýlsýklam iz býrakýr pencerede, bir bakmýþsýn nefesinin buðusunda kelimeler yazýlýr. Kýpýr kýpýr yüreðin... Hayat, bir önceki durak gibi geçip kalýr dönülmez bir yerde. Hayat, belki hemen yanýnda, peþinde, baþucunda, lakin dokunulmazsýn.

Bazen týkanýr kalýrsýn þu hayatta, kilitlenmiþ gibi, hep ayný deðirmenin içinde döner durursun. Kýpýrdayamazsýn, bir adým öteye gidemezsin, bunu ne kadar çok istediðin
hiç önemli deðil. Sabah uyanýr, akþam uyursun. Ya da bütün gece uyku girmez gözüne, gündüz ise depresif uyuklamalarýna bedenini býrakýrsýn. Herþey sýradan
görünür sana, basit ve deðersiz. Öte yandan, belki herþey senin istediðin gibidir. Belki mutlu olmak için sadece gerçekten görebilmen gerekir, oysa sen bütün
bunlarýn farkýnda deðilsin... Kendinden bir karýþ bile öteye gidebilsen, hadi birazcýk da silkinsen, belki baþarýrsýn. Ne kadar çok sen var bu gezegende görebilirsin. Ne
kadar çok hikaye var, ne kadar çok sýr var, ne kadar çok ýþýk ve karanlýk...
Hani bazen sorarsýn ya kendine: yok mu bana hayatý anlatacak birileri? Hani birikmiþ sorularýna cevaplar ararsýn-internette, kitaplarda, þarkýlarda, filmlerde... Bir
defter olmalý dersin kendine, tüm düðümleri çözecek reçeteler yazýlýdýr orada. Birisi olmalý, bir þey olmalý sana rehberlik edecek, diye kývranýr durursun. Bir de
çözmüþsündür yaþamayý, öðrenmiþsin, biliyorsun. Bu sebeple ya bu sýradanlýk, bu basitlik... Þimdi, içindeki eksiklikle, tat alamadýðýn günlerinde boðulurken bir çözüm onun için de olmalý diye aranýr durursun. Ne uzaklara gitmek olur ilacýn, ne de yüreðini duymazdan gelmek. Kilit altýnda, kýrpýlmýþ hayallerinle ufalanýr durursun bu yaþlý deðirmende. Boyun büküp, sensizliðinle hayata katýlýrsýn... Ýçin kanamalý bir hastanýn bitkinliði ile, acýlar içindeyken, yüzünü dýþa dönersin. Unutursun, benliðini alacakaranlýkta býraktýðýný unutursun, yok olur umutlarýn. Un ufak oluverir masumiyetin, cam kýrýklarý saplanýr ruhuna, kapanýrsýn. Birden öylece kalakalýrsýn, ýþýksýz býraktýðýn bir deniz çalkalanýr içinde...
Masum düþlerin kalýr geriye, onlara dokunamaz hayatýn eli. Uyandýðýnda hatýrlayamazsan bile onlarý, hissedersin. Bir þeyler var, dersin, aklýmýn bir yerinde takýlýp kalmýþ, dlimin ucuna gelmeden kaybolmuþ bir þeyler var. Ateþin yakýnýnda oturup alevlerin dansýný izlerken birden hatýrlarsýn o bir þeyleri... Satýn alýnmamýþ sevgilerin
sana dokunduðunda, senin olmayan þevkatlerle sarsýldýðýnda, sebepsiz gülümsediðinde hatýrlarsýn düþlerindeki unuttuðun Sen'i... Hatýrlarsýn yüreðinin sýcaklýðýný, hislerinin acýtan hazzý, boðazýnda düðümlenen duygularý, ruhun ile göz göze gelip hatýrlarsýn burada bulunmanýn sebebini.
Ne baþarýlý, ne zengin, ne güçlü, ne tek, ne benzersiz, ne rakipsiz, ne muhteþem, ne katil, ne kurban, ne tutsak, ne de hükümdar olmak için gelmediðini birden anlarsýn.
Anlarsýn ve altýnda ezildiðin hayat tuzla buz olur karþýnda. Reçeteler, kitaplar, yol gösterenler, öðretenler anlam deðiþtirir. Yaþamayý öðrendiðini idrak edersin, asla
Hayat'ý deðil!.. Ýþte kýrýlma noktasýný buldun, baþardýn, haykýrýrsýn, duymasa da hiç kimse seni. Hayatý çözmeden, kendini kaybetmeden, her nefeste kendinden yeni
bir parça daha bulup her nefeste baþka bir Sen ile tanýþýrsýn. Sihirli bir karýþým içermiþçesine yudumlarsýn her an'ýný, her renge, her sese tek tek dokunarak.
Bir bakmýþsýn, dinlediðin þarkýnýn týnýsýnda bir "hayat" deðil, bir duygudur baþýný döndüren. Ve bunlarýn olmasý için denediðin her yolun sana ait olmadýðýný anladýðýnda,
iþte o vakit farkýna varmýþsýndýr, kendinin... Tüm bilmecelerin sen ile çözüldüðünün anlamýþsýndýr...

eylül