ï¿½zEdebiyat - Arzu Kulaï¿½ Sevimli - Kelimelerin Bittiï¿½i Yer

Sesimi Dinledim....
Kelimelerin bittiði yerdeydim. Müstahkem bir mevki. Yorgunum dostlar. Hiçbir kesi, þeyi, hissi uzun süre taþýmýyor artýk içimde ki hamal. Kaçtýðým kendi inim. Düþüncelerimin duraðý, gemilerimi baðladýðým liman, daldýðým sular kendi derinlerim.
Doðum günümde bana bir ses kayýt cihazý alýndý. Hani çok büyük yazganým ya ! Olur ya; olmaz bir yerde mesela düþtüðüm ýssýz adada, yanýma almadýðým üç þeyden ikisi olan kâðýt kalem eksikliði peyda olursa ve daðarcýðým eþsiz bir öykü dizerse, maazallah bu üretim heba olursa diye. Aman da aman havalara uçtum. Esinimle ilhamým da kanatlanacak sandým. O þevkle cihazý elimden bir an düþürmedim. En münasebetsiz yerlerde, anlamlý anlamsýz tüm sesleri kaydedip eðlenmeyi vazife bildim. Kayýt cihazýmý bir süre kamu hizmetine sunduktan sonra tüm bencilliðimle sadece kendi sesimi kaydetmeye baþladým. Anlayacaðýnýz iki haftalýk tatilin sonunda tüm edebi bir metin hariç, içimde ne var ne yoksa yargý ve duygulanýmlarýmý, bildiðim tüm çocuk þarkýlarýný ve ezberlediðim tüm þiirleri kaydetmiþ bulunmaktaydým.

Dünden bu yana da kayýtlarý dinliyorum. Oldum olasý en çok kendimi dinlemeyi sevmiþimdir zaten. Doðrusu ilk tespitlerim moral bozucu. Pek övündüðüm diksiyonumum yerinde yeller esiyor ve derhal çalýþýlmasý gereken ciddi artiküle sorunlarým var! Ancak daha da önemlisi sesimi dinlerken çok hüzünlenmem. Ben zamanýn iyi davrandýðý insanlardaným. Sonrasýnda duyacaðým iltifatlar hatýrýna yaþýmý söylemekten zevk aldýðým bile söylenebilir. Bildiðiniz basbayaðý bosbodur tavuk iþte. Cismime cuk oturan çocuk ruhum ve bu malzemeyi kullanmayý gayet iyi öðrendiðim tavýrlarýmla kendimi bile kandýrmaya muktedirmiþim. Evet, sesimi dinlerken acý çekiyorum. Bir aðlama arzusu sarýyor benliðimi. Anladým ki insan en çok sesinde taþýyormuþ kendini. Kelimelerin dizgisi bir yana, duygularýn sedalarý yýllanmýþ. Belirgin bir bezginlik var sesimde. Yenik bir sýzlanma, umutsuz bir sitem, hecelerimde. öfkemde dahi ihtiyar bir anlayýþ, Ýçimdeki hýrlak köpek, kavrayýþým, dillendiriþim, “çüþ eþeðim çüþ” diye haykýrýþým bile yaþlanmýþ.

Evrenin tanrýnýn ya da tesadüfün öyle çok duyuyorsun ki yüreðinde sesini, öyle çok dinliyorsun ki, öyle hâkim ki týrnaðýndan saçýna her zerrene ve öyle çok inanýyorsun ki yüreði olduðuna inandýðýn o sese; Tanrýnýn ya da evrenin her neyse hatta tesadüfün bile bir yüreði olduðuna inanýyorsun. Gelgelelim þöyle biraz uzaklaþýp baktýðýnda o büyük resme, evrende ne yürek ne mantýktan bir týný, bir nefes duyamýyorsun. Dermansýz saðýrlýktan bir sorumlu bulsan belki acýtmayacak seni bu ýssýz akortsuzluk. Kimseyi ya da þeyi bütünüyle suçlayýp, aklayamýyorsun. Yaþlýlýk zor dostlar; kelimelerin bittiði yerde baþlayan seslerin ruhuna iþleyen çaresiz acýlar kadar. Arkadaþlar, yarenler, aþklar! Ha çatladý ha çatlayacak içimdeki yorgun hamal.
Arzu Kulaç Sevimli-Ýzmir
Aðustos/2010