Ýnanan insanýn yaþadýðý zorluk ne denli büyük olursa olsun, Kendisine ihtiyaç olunan ve Kendisinden yardým beklenen Allah kesinlikle yardým edeceðinin, destek olacaðýnýn müjdesini verir. Allah, Kur’an’da haber verildiði gibi göklere, yere ve daðlara sunduðu, ancak onlarýn korkarak yüklenmekten kaçýndýklarý emaneti yüklenen insana, taþýyamayacaðý yükü asla vermez.

Müminin yapmasý gereken, Allah’a tam bir teslimiyetle teslim olmak ve zorlukla imtihan edilirken sabýr göstermektir. Yaþanan tüm sýkýntýlarýn sonu gelir. Hatta yaþanan en zor durumlar bir süre sonra, adeta baþkasýnýn baþýndan geçmiþ gibi anlatýlýr. Ýnsan, Allah’ýn kendisi için belirlediði, hayýr ve hikmet üzere yarattýðý her olayda Rabb’ini görmeli, nezaketle sabretmelidir. Musibetin Allah’tan geldiðine kanaat getirmek, kiþinin sabrýný ve tevekkülünü artýracaktýr. Ýmtihan yaþamak, Allah’ýn hatýrlatmasýdýr; kulunu unutmadýðýnýn müjdesidir. Ahirette yaþanacak ve asla tükenmeyecek sýkýntýdan uzak olabilmek için zorluk zamanlarýnda güzel ahlâk göstermelidir insan; orada her þey gibi azap dolu sýkýntýlar da sonsuzdur çünkü…

Samimi mümin her durumda Allah’a teslimiyette ve baðlýlýkta kararlý olur. Yaþadýðý musibet geçici, yok olucu ve sonludur. Ancak biteceði aný bekleyerek tahammül etmek deðildir samimi müminin yaþadýðý. O Rabb’i için sabreder; teslimiyetle, tevekkülle, yine O’nun yardýmýný bekler.

Kendisine yalvaranlarýn isteklerini veren Allah, "...Ýman edenlere yardým etmek ise, Bizim üzerimizde bir haktýr." (Rum Suresi, 47) ayetiyle samimi inananlara yardým etmenin üzerinde hak olduðunu haber verir ve tümüne desteðini vaat eder. Kulu aciz ve çaresiz kaldýðýnda, güç yetiremediðinde yardýmýyla yanýndadýr; O kuluna þahdamarýndan yakýndýr. Ve “O, yardým edenlerin en hayýrlýsýdýr.” (Ali Ýmran Suresi, 150) ‘Þüphesiz Allah’ýn yardýmý pek yakýndýr." (Bakara, 214)

Ancak yakýn/uzak kavramlarý dünyevi ve bizim için geçerli kavramlardýr. Allah katýnda zaman yoktur, O zamandan münezzehtir. Bu nedenle yardým o an da gelebilir, yýllar sonra da. Ýnsan yalnýzca sabrederek, umutvar olarak yardým diler; yardým gelene dek, hatta ondan sonra da sözüne olan sadakatiyle denenir.

Hz. Yunus balýðýn karnýnda karanlýklar içindeydi ve “Eðer (Allah’ý çokça) tesbih edenlerden olmasaydý”, Onun karnýnda (insanlarýn) dirilip-kaldýrýlacaklarý güne kadar kalakalmýþtý. (Saffat Suresi, 143-144) ayetiyle bildirildiði gibi kýyamet gününe kadar orada kalacaktý. Ancak o sürekli Rabb’ini anmýþ, sonsuz merhamet sahibi, müminlerin dostu olan, onlara hayýr yollarý açan Allah’ýn yardýmýyla aydýnlýða kavuþmuþtu.

O, insanýn içinde gizlediklerini bilen, Kendine yalvaranlarýn isteklerini veren, icabet edendir... Ýnsanýn içinde gizlediði tek bir düþünce bile Allah’tan gizli kalmaz. Ýnsanýn samimiyetle Allah’tan bir istekte bulunmasý için düþünmesi bile yetebilir. Ýçinden geçen, duasý olur müminin ve Kendine yalvaranlarý iþiten Allah icabet eder. Ýnsan olumsuz düþüncelerle oyalanacaðý yerde Allah’a sýðýnýp dua ettiðinde, sorun çözülecektir.

Yaþadýðý zorluk durumunda kendisini adeta karmaþýk bir labirentte çaresiz hisseden, çýkýþ yolunu bulamayan insan, karamsarlýða kapýlmamalýdýr. Þeytan, çýkýþ yolunu hiç bulamayacaðý, orada kalacaðý yönünde karamsarlýk telkini verir; ancak o ne olacaðýný bilemez, sadece fýsýldar. Ýnanan insan bilmelidir ki, yaþadýðý olay ne denli zor da olsa, kendisi için mutlaka bir güzellik, bir hayýr vardýr. Ve kendisine o labirentten çýkýþ yolunu gösterecek olan yalnýzca Rabb’idir. Karanlýðý yarýp sabahý çýkaran Allah’a sýðýnýp, tam bir teslimiyetle teslim olduðunda ve için için dua ettiðinde, O kulunu aydýnlýða çýkaracaktýr.

Her þey kusursuz olursa imtihan yaþanmaz. Mümin bir þeyleri aþmalýdýr ki, Allah’ýn huzuruna temizlenmiþ, arýnmýþ olarak çýkabilsin. Musibetler müminlerin üzerine yaðmur gibi yaðar; ancak her yaðmurla mümin daha da arýnýr…Yaðmur yaðmasa kul Rabb’ine aþkýný nasýl kanýtlayabilir? Yaratýlmýþlar hakkýnda hayýr, rahmet ve irade buyuran, sayýsýz nimetlere kavuþturan Allah kuraklýk vermesin bizlere... Allah’a karþý samimi olursak, O bize doðru yollarý ilham edecektir…

“Allah’ým bana zahirinde de bir þey býrakma ve beni en güzel yere sen ulaþtýr…”

Fuat Türker, Edebistan