Masallar anlatýldý bize küçük birer çocukken; birlerin var ve yok olduðu, develerin tellal, pirelerin berber olduðu. Masallar anlattý bize annemiz sonunda gökten üç elmanýn düþtüðü. Masallar dinledik sonunda kötülerin kaybettiði, süper kahramanlarýn dünyayý kurtardýðý, hep iyilerin kazandýðý… Dalarken uykuya anlatýlan masallarýn eþliðinde, dünyanýn iyi bir yer olduðuna tamdý inancýmýz. Týpký masallardaki gibi… Küçücük yüreklerimizle inandýk: Hayat güzeldi, dünya iyi bir yerdi, insanlar sevmezdi kötülüðü, kötü olanlarý da cezalandýracak bir kahraman mutlaka çýkar gelirdi. Hayaller kurduk sonra. Cesur, umutlu, kararlýydýk hayaller kurarken. Dinlediðimiz masallarýn kahramanlarý gibi, bizler de günün birinde kendi masalýmýzý anlatacak, kendi masalýmýzýn kahramaný olacaktýk. Týpký Behrengi’ nin küçük kara balýðý gibi cesur, Saint-Exupéry’ nin küçük prensi gibi duyarlý ya da Richard Bach’ in martýsý gibi özgür…

Sonra biz büyüdük ve deðiþti dünya… Büyüdü ve kirlendi dünya, kirlenme arzusu ve çabasýna bizleri de katmaya çalýþarak… Anladýk ki herkes masallar anlatmýyor, masallara inanmýyordu. Masallara inanacak, bir masalýn kahramaný olacak kadar cesur ve masum deðildi herkes. Dünya düþlerimizdeki kadar, düþlerimizi yaþatacak kadar iyi bir yer deðildi. Yaþam da adil deðildi mutluluðu eþit parçalara ayýracak kadar. Masallar dinlemeden, masallara inanmadan büyüyenler, büyüdüklerinde de masal anlatmayý reddedip çocuklarýn elinden masallarýný ve hayallerini almaya baþlar olmuþtu. Gerçeklerdi büyüklerin dünyasýnda prim yapan; savaþtý, paraydý, iktidar hýrsýydý hayallerin ve masallarýn yerini tutan. Masallara inananlar, masal anlatanlar, masal tadýnda bir dünyayý düþleyenler ise sevilmezdi büyüklerin dünyasýnda. Ve bazýlarý da elinden alýrdý masallarýný çocuklarýn; daha fazla hakimiyet alaný, daha fazla enerji kaynaðý uðruna…

Masalýný almak elinden bir çocuðun, düþlerini çalmak, masal anlatacak annesini almak elinden bir bombardýmanda ya da hayallerinin peþinde koþarken sokakta gelip bulmak onu belki bir þarapnel parçasý belki bir kurþunla… Büyüklerin dünyasýnda yaþanýrdý tüm bunlar, masallara inanmayan büyüklerin dünyasýnda… Srebrenica Katliamý’ nda henüz dört yaþýndayken hayallerini ve hayatýný alýrken ellerinden bir çocuðun, çocuk sorardý annesine: “ Çocuklarý küçük kurþunla öldürürler deðil mi anne? “ Çocuklarý cevapsýz, çocuklarý masalsýz, çocuklarý hayalsiz býrakmak… Bunlardý yaþanan büyüklerin dünyasýnda, masallara inanmayan büyüklerin dünyasýnda… Hala masallara inanan, düþlerinin peþinden giden, kendi masalýnýn kahramaný olanlar ise dýþlanýrdý masallara inanmayan büyüklerin dünyasýnda. Ama onlar yine de masallarýný anlatmaya, daha güzel daha özgür bir dünyanýn hayalini kurmaya devam ederlerdi dünyaya, gerçeklere, masallarý yasaklayan otoritelere inat… Týpký: “Çocuklar öldürülmesinler/ Þeker de yiyebilsinler. “ diyen Nazým Hikmet gibi…

Ýnansak hala masallara, büyüdüðümüzde bile… Anarþisti olsak masallara inanmayan büyüklerin dünyasýnýn. Ýnanabilsek deðiþtirebileceðimize dünyayý ve gerçeklerini. Hayaller kurabilsek ve gidebilsek peþlerinden… Ve yýldýzlý bir gecede bir masal okusak kendimize, masallarý elinden alýnmýþ tüm çocuklarýn nezdinde. Küçük Prens seslense bize:

“ Ve geceleri gökyüzüne bakarsýn. Her þeyin çok küçük olduðu gezegenimin yerini gösteremem sana. Belki böylesi daha iyi. Yýldýzým senin için herhangi bir yýldýz olsun. Böylece gökyüzündeki bütün yýldýzlara bakmayý seveceksin... Hepsi senin dostlarýn olacak. hem sana bir armaðan vereceðim. Yýldýzlardan birinde ben yaþýyor olacaðým. Ben gülüyor olacaðým bir tanesinde. Ve geceleyin gökyüzüne baktýðýnda bütün yýldýzlar gülüyor gibi olacak... Yalnýzca senin gülen yýldýzlarýn olacak.”



_fin_