Ýnsanýn yaratýlýþ amacý, yalnýzca Allah’a kulluk ve ibadet etmektir. Ýmtihan mekaný olan dünyada apaçýk düþmaný þeytan ve onun sözcüsü olan nefsinin bencil tutkularýnýn ardýna düþmemek, Kuran’ý yalnýzca okumak deðil, ayetlerini yaþamak inanan insanýn samimi kulluðunun gereðidir. Tüm bunlarý yaparken müminin tek ve en önemli dostu, onu karanlýklardan nura çýkaracak olan Rabbimiz’dir. Ve “… bizi müslüman olarak öldür." (A’raf Suresi, 126) diyerek dua eden bir mümin, ancak Allah’ýn ipine sýmsýký sarýldýðýnda, O’nun dosdoðru yolunda ayaklarý kaymadan yürüyebilecektir.

Müminler Kuran’da, “Allah’ýn ipine hepiniz sýmsýký sarýlýn..." (Al-i Ýmran Suresi, 103) ayetiyle emredildiði üzere, her durumda Allah’ýn ipine sýmsýký sarýlýrlar. Sýmsýký olmasý için insanýn biraz zorlanmasý, canýnýn yanmasý gerekir. Asýlý bir ipe sýkýca tutunmak insan için gerçekten kolay deðildir, zorlayabilir, insaný yorar. Ancak yorulmanýn ardýndan Rabb'imiz kolaylýk verecek, müminin bütün aðýrlýklarýný üstünden kaldýracaktýr.

Ýman eden insan, bu "ipe tutunurken" arada darbeler alýr, sarsýlýr. Bu, insana, ipine asýlmýþ bir örümceði hatýrlatýr. Allah’ýn sonsuz ilmiyle yarattýðý kusursuz bir tasarým olan örümcek ipi de, tutunurken aldýðý her darbede çok kýsa bir süre döndükten sonra tekrar eski halini alýr; örümcek bu nedenle uzun süre sallanmaz. Ýþte inanan insanýn sarýldýðý ip de týpký örümceðin ipi gibidir, sarsýlma süresi kýsadýr.

Yaþadýðý bu zorluklar Allah’ýn Kendisini hatýrlatmasýdýr. Samimi mümin zora talip olmaktan çekinmez. Çünkü zorluk zamanlarý Allah’a duyulan sevgi, aþk ve baðlýlýðýn en güzel ifade edildiði zamanlardýr. Allah, mümin kullarýna taþýyamayacaðý yükü vermeyeceðini vadetmiþtir ve samimi mümin zahiren zor görünene taliptir.

Her nerede bulunurlarsa bulunsunlar -Allah’ýn ipine ve insanlarýn ipine (ahdine) sýðýnanlar baþka- onlara zillet (zorluk damgasý) vurulmuþtur. Onlar, Allah’tan bir gazaba uðradýlar da üzerlerine aþaðýlanma (damgasý) vuruldu..."(Al-i ÝmranSuresi, 112)

Dünya hayatýndaki imtihana Kur’anî bir bakýþ açýsýyla yaklaþan insanýn yaþamýnda karmaþa, zorluk, sýkýntý ve çözümsüzlük yoktur. Allah’a inanan ve Kuran’a tabi olan bir insanýn inandýðý kesin doðrular vardýr. Bu doðrular, inanan insanýn vicdanýný devreye sokarak Kuran ahlakýna uygun kararlar almasýna yardýmcý olur. Kýsacasý bu insan, yaþamýnýn her anýnda Kuran’ýn gerçeklerinin etkisi altýndadýr. Zorluk durumlarýnda Rabbimiz’in Kuran’da emrettiði ahlaký yaþadýðý ve Allah’ýn ipine sarýldýðýndan, en zor imtihanlarý ve en büyük sorunlarý kolayca aþar.

Zorluk zamanlarý, ”Sizden önce gelip-geçenlerin hali baþýnýza gelmeden cennete gireceðinizi mi sandýnýz? Onlara öyle bir yoksulluk, öyle dayanýlmaz bir zorluk çattý ve öylesine sarsýldýlar ki, sonunda elçi, beraberindeki mü’minlerle; "Allah’ýn yardýmý ne zaman?" diyordu. Dikkat edin. Þüphesiz Allah’ýn yardýmý pek yakýndýr. (Bakara Suresi, 214) ayetiyle bildirildiði üzere imtihan anlarýdýr ve kararlýlýkla sabredenler ahirette karþýlýðýný alacaklardýr. Ýþte yaþadýðý zorluklar, Kuran’daki doðrularýn bilincinde ve her olayýn kendisi için hayýr içerdiðinin þuurunda olan mümine huzur ve mutluluk verir. Ancak zor anlarýnda Allah’ýn ipine sarýlmayan ve Kuran gözüyle bakmayanlarýn yaþadýklarý olaylar mutsuzluk, keder ve sýkýntý nedeni olur.

Ýnsanýn en büyük düþmaný olan þeytan, Allah’ýn dosdoðru yolunda pusu kurar ve inanan insanlarý Allah’ýn yolundan alýkoymaya çalýþýr. Bu sinsi düþmanýn müminler üzerinde zorlayýcý bir gücü yoktur; gücü müminleri saptýrmaya yeterli deðildir. Ancak yine de þeytanýn taktiklerine, vereceði telkinlere karþý her an teyakkuzda ve þuurlu olunmalýdýr. Allah’ýn azabýndan kimse emin olamaz.

Kuran’da, þeytanýn insanlara her yönden yaklaþacaðý tehlikesine, "Sonra muhakkak önlerinden, arkalarýndan, saðlarýndan ve sollarýndan sokulacaðým. Onlarýn çoðunu þükredici bulmayacaksýn." (A’raf Suresi, 17) ifadesiyle dikkat çekilmektedir. Bu nedenle her insan imanýný korumak için Allah’ýn ipine sarýlmalý, O’na sýðýnmalýdýr. Ýmtihan aný geldiðinde de, onun Rabbimiz’den geldiðini anlayýp, daha da sýký sarýlmalýdýr.