Yüce Allah, insanlarýn Kendisine yönelmeleri için çeþitli olaylar ve ortamlar yaratýr; Kendisini hatýrlatýr. Yaþanan sýkýntý ve zorluklar da bu hatýrlatmalardandýr. Bir Kur’an ayetinde, "Görmüyorlar mý ki, gerçekten onlar her yýl, bir veya iki defa belaya çarptýrýlýyorlar da sonra tevbe etmiyorlar ve öðüt alýp (ders çýkarýp) düþünmüyorlar" (Tevbe Suresi, 126) þeklinde buyrulur. Bu zorlu zamanlar, içinde yaþadýklarý gaflet halini fark etmeleri için insanlara tanýnan büyük fýrsatlardýr. Çünkü Allah’tan yüz çevirerek yaþayan kiþi, bu sýkýntý anlarýnda aczini anlar. Ardýndan vicdanýnýn sesine kulak verdiðinde ise, hatalarýný görür ve kendisini düzeltmeye gayret eder.

Bu, insana tanýnan çok büyük bir fýrsattýr. Sürekli bencil tutkularýný doyurma çabasý içindeki nefsin, zor zamanlarda sesi pek duyulmaz olur; Allah’ýn ilhamý olan vicdanýn sesi ön plandadýr. O anlarda kendisini Rabb’ine daha yakýn hisseden insanýn O’na içten yönelmesi kolaylaþýr. Allah her þeye gücü yetendir, her þey Allah’tan gelir, tüm musibet ve belalar ancak O’nun dilemesiyle sona erecektir. Ýþte zor zamanlar, bu gerçeði kavrayan insan için tevbe etmeye ve Allah’a yönelmeye bir fýrsattýr. Allah Kuran’da bu samimi ruh haline kavuþan insaný þöyle haber verir:

Karada ve denizde sizi gezdiren O’dur. Öyle ki, siz gemide bulunduðunuz zaman, onlar da güzel bir rüzgarla onu yüzdürürlerken ve (tam) bununla sevinmekteler iken, ona çýlgýnca bir rüzgar gelip çatar ve her yandan dalgalar onlarý kuþatýverir; onlar artýk bu (dalgalarla) gerçekten kuþatýldýklarýný sanmýþlarken, dinde O’na ’gönülden katýksýz baðlýlar (muhlisler)’ olarak Allah’a dua etmeye baþlarlar: "And olsun eðer bundan bizi kurtaracak olursan, muhakkak sana þükredenlerden olacaðýz." (Yunus Suresi, 22)

Ayetin devamýnda, Allah’tan baþka yardým edecek bir güç olmadýðýný çaresiz kaldýðýnda anlayan kiþinin, sýkýntý sona erdiðinde ise gaflet içindeki yaþamýna geri döndüðü haber verilir:

Ama (Allah) onlarý kurtarýnca, hemen haksýz yere, yeryüzünde taþkýnlýða koyulurlar. Ey insanlar, sizin taþkýnlýðýnýz, ancak kendi aleyhinizedir; (bu) dünya hayatýnýn geçici metaýdýr. Sonra dönüþünüz Bizedir, Biz de yaptýklarýnýzý size haber vereceðiz. (Yunus Suresi, 23)

Doðal afetler, örneðin sel, deprem gibi felaketler insana acizliðini, hiçbir þeye güç yetiremediðini hatýrlatýr. Ýnsaný dehþetli korkuya sürükleyen bu olaylar Allah’ýn sonsuz aklýný ve üstün gücünü, ilmiyle her þeyi kuþattýðýný gösterir. Ýnsan korkulmasý gereken tek varlýðýn Allah olduðunun ve her an O’nun azabýyla karþýlaþabileceðinin bilincine varýr. Allah’tan yüz çevirmiþ ve O’nun sýnýrlarýný aþarak ömrünü geçiren insanýn yaþadýðý korku nedeniyle þuuru açýlýr ve kiþi gerçekleri görmeye baþlar. Ancak bu uyarý ve hatýrlatmalardan gereken dersi çýkarmayan ve kesin bilgiyle iman etmeyen kiþi biraz rahatladýðýnda yeniden gaflet örtüsüne bürünür.

Ýnsaný zorlayan bu olaylar, Allah’ýn katýndan bir rahmet olarak tanýdýðý birer fýrsattýr. Allah bu uyarýlarýyla sonsuz gücünü gösterir ve kulunun Kendisine yönelmesini saðlar. Sahip olunan bütün imkan ve özellikleri veren Allah’týr ve dilediði anda da hepsini geri alabilir. Yok olacak þeyler peþinde koþarak yaþanan dünya hayatýnýn, ahiretteki sonsuz hayat yanýnda hiçbir deðeri yoktur.

Ýnsanýn, aklýný örten uyuþukluktan kurtulabilmesi için mutlaka kendi baþýna bir musibet gelmesini beklememelidir. Çünkü insan çevresindekilerin yaþadýðý zorlu olaylarla ya da baþka bir yerde yaþanan doðal afetlerle de uyarýlýr. Bu uyarýlarý önemseyen kiþi, ayný belanýn kendi baþýna gelebileceðini, ona güç yetiremeyeceðini ve ne denli acz içinde olduðunu düþünür. Bu da Allah’ýn gücünü gereði gibi takdir edip, O’na yönelmesine sebep olur. Kuran’da da insanlarýn okuyup ders çýkarmasý amacýyla, helak edilen birçok kavmin kýssalarý anlatýlýr.

Ýnkarda direten bu kavimler hiç beklemedikleri anda azapla yakalanmýþ ve bir çoðu da yeryüzünden silinmiþtir. Ne övünülen servetler, ne servetleri ile övünen insanlar, ne de hiç bitmeyeceklerini sandýklarý yaþamlarý kalmýþtýr.

Biz, onlardan önce nice insan nesillerini yýkýma uðrattýk; (þimdiyse) onlardan hiçbirini hissediyor veya onlarýn fýsýltýlarýný duyuyor musun? (Meryem Suresi, 98)

Yüce Allah verdiði bu örneklerle, dünyaya tutkuyla baðlý olanlarý uyarýr. Bunlardan öðüt alabilenler, Allah’ýn hiçbir olayý asla boþuna yaratmadýðýný, her an daha þiddetlilerini yaratmaya güç yetirdiðini anlayabilirler. Yalnýzca imtihan amacýyla yaratýlmýþ olan dünyayý gerçek yurt edinenler, geçmiþteki toplumlarýn yaþadýðý kayba uðrayabilirler. Öðüt alýp ders çýkaranlar kazançlý olacaklardýr.

Yurtlarýnda gezip dolaþtýklarý nice nesilleri kendilerinden evvel yýkýma uðratmýþ olmamýz, hala onlarý doðru yola iletip yöneltmedi mi?...(Secde Suresi, 26)

Çaresiz kalmýþ kiþilerin durumlarýna yalnýzca üzülüp, acýmak yerine, bunlarýn ayný zamanda birer uyarý olduðunun farkýna varmak önemlidir. Ýnsanlarýn acizliklerini ve çaresizliklerini gösteren bu durumlar, gaflet perdelerinin aralanmasý için verilen yeni birer fýrsattýr. Zor anlar þuurlu müminler için ecre dönüþebilecek imtihan zamanlarýdýr ayný zamanda. Zahiren kötü görüntülerle yüzleþme zamanýnda gösterilen tevekkül ve sabýr, samimi müminler için kazanç olacaktýr. Rabb’ine duyduðu aþký kanýtlamasý için tanýnan bu fýrsatlarý deðerlendirerek, O’nun doðru yoluna yönelmek, umulur ki kurtuluþa ulaþtýrýr…