Ýstanbul’da bir iþ merkezinin çatýsýna asýlan referandumla ilgili pankart (üzerinde baþbakanýn resmi bulunuyordu ) fýrtýna þeklinde esen rüzgardan yýrtýlmýþ, bir kýsmý kopmuþ vaziyette iþ merkezinin duvarýna hýzlý hýzlý vurup duruyordu.

Pankartý hazýrlayan þirkete bir ihbarla gelmiþti bu haber. Vakit gece yarýsýna yaklaþýyordu, hava kararmýþtý, rüzgar þiddetli esmesine devam ediyordu vs. vs. Bunlar önemli deðildi müdür için. Fýrtýnanýn etkisiyle ikiye ayrýlmýþ þey, pankart deðil sanki bayraktý. Yere düþmüþ bayrak nasýl hemen yerden alýnýp eski yerine koyulursa bu pankartta her ne güçlük olursa olsun yerine koyulmalýydý.

Hemen asgari ücretle çalýþtýrdýðý iþçisi Ahmet’i (gerçek adý deðil) yanýna çaðýrdý talimatýný verdi. Yýrtýlan bayrak, pardon pankart o gece alýnacak yenisi tekrar ayný yere monte edilecekti. Emir emirdi, demiri bile keserdi. Ýki kýz babasý Ahmet baþ üstüne dedi ve bir vinçle olay yerine hýzla hareket etti.

Ahmeti taþýyan vinç aðýr aðýr iþ merkezinin tepesine çýkmaya baþladý. Biraz sonra binanýn tepesine ulaþamadan vinç durdu. Aksilik onlarý bulmuþtu. Vincin bum’unun boyu yeterli gelmemiþti. Vincin operatörü cepten hemen müdürü aradý, vincin bum’unun kýsa kaldýðýný, pankartý indiremediklerini söyledi.

Müdür kýpkýrmýzý oldu, sinirden boyun damarlarý fýrladý. Operatöre uzun bum’lu vinci neden götürmediðini sordu, baðýrdý, çaðýrdý. Müdür karar verdi. Kýsa bum’lu vinç geri dönecek, yerine uzun bum’lu vinç gidecek, operasyon tamamlanacaktý.

Vinç operatörü Ahmet’e beklemesini söyledi ve olay yerinden hýzla uzaklaþtý. Ahmet soðuktan üþümeye baþlamýþtý. Gündüz hava sýcaktý. Müdürden emri aldýðýnda evde sýcacýk çayýný içiyordu. Havanýn bu kadar soðuyacaðýný tahmin etmediðinden kalýn giyinmemiþti. Soðuk içine iþliyordu þimdi.

Yerdeki yýrtýlan pankart parçalarýný gördü. Aldý üzerine geçirdi, iþ merkezinin duvarýna çöktü. Þimdi rüzgardan korunmuþtu artýk.Vinç gideli epey olmuþtu.Acaba niye gelmedi? diye kendi kendine sordu. Þirkette gündüz epeyce yorulmuþtu. Göz kapaklarý kapanmaya baþladý Ahmet’in. Uyumamak için kendisini zorladý ama nafileydi. Tatlý bir uykuya yenik düþtü asgari ücretli iþçi Ahmet.

Uykusunda kýzlarýný gördü.Ahmet. Birisi soldan, birisi saðdan kendisine sarýlmýþlar, yanaklarýna öpücük konduruyorlardý. Gözlerinden hafif hafif yaþlar aktýðýný hissetti. Kýzlarýný çok seviyordu. Hayatta en çok deðer verdiði þeylerdi yavrularý. Çocuklarýna iyi bir baba olamýyordu ne yazýk ki. Asgari ücret yetmiyordu insan gibi yaþamalarýna. Kýzlarýnýn en basit isteklerini karþýlayamýyordu. Kýzlarýný, eþini mutlu edemiyordu. Bu nasýl babalýktý, bu nasýl kocalýktý? Kýzlarý için Allah’a dua etti Ahmet. Kendisi görememiþti ama inþallah kýzlarý görecekti güzel günleri.

Bir saat kadar sonra vinç olay yerine geldi. Operatör etrafýna bakýndý fakat Ahmeti göremedi. Aracý iþ merkezinin bitiþiðine doðru aðýr aðýr yaklaþtýrdý. Tekerlerin bir tümseðe çýktýðýný hissetti. Araç tümsekten inerken çýtýrdayan bir kemik sesi duydu. Aracýný durdurdu, aþaðýya indi. Arabanýn altýnda beyaz bir kütle vardý. Etrafý kanla kaplanmýþtý. Operatör tekrar araca bindi. Biraz daha ileri gitti sonra durdu, araçtan indi.

Beyaz, kanla kaplý örtüyü açtý. Gördüðü manzara korkunçtu. Ahmetin kafatasý pestil gibi yapýþmýþ, beyin parçalarý etrafa daðýlmýþtý. Aracýn tekeri uyuyan iþçinin kafasýnýn üzerinden geçmiþti.

(Not: Olay tamamýyla gerçektir. )