SEVDÝÐÝME

…Ve o var hayatýmda, ruhumda; ona özlemlerimin aciz ifadesi.
…Ve o yok hiçbir yerde, hiçbir adreste. Ona sesimi duyurmanýn en kestirme yolu.
…Ve aþk var öz benliðimde, durmaz, dinmez, bitmez, tükenmez sevdam var. Ýþte bu sevdamýn aciz ifadeleri.

…Ve savaþ var;”Kimse benim kadar sevemez.” Savaþý. Aþýðým diyenlere meydan okumanýn büyülü iklimi. Ýþte “aþk” bu diyorum. Varsa seven benim gibi, çýksýn meydana.
…Ve þiirlerim var. Þiir ne demek ki? Benim þiirim aþk, aþkým þiirdir. Daha güzel þiiri olan varsa gelsin beri.

…Ve türkülerim, iþte bir aþýðýn türküleri bu mektuplar. Nasýl çýldýrýr türküler bir aþýðýn dilinde. Bebeðim olur “türküm” benim.
…Ve özlemlerim, sevgiliye deðil sadece, sevdaya özlemler.”Ýþte böyle aþýk olma özlemindeyim” demenin mektupçasý bu mektuplar.
…Ve yalnýzlýðým, derdimi kendimle paylaþtýðým, gözyaþlarýmý yalnýzlýða döktüðüm anlarýn dert ortaðý, yalnýzlýðýmýn arkadaþý, sýrdaþý bu mektuplar.
…Ve Bu mektuplar, aysýz gecelerde, buz ayazlarýnda, demirden sert gecelerde, lavlardan sýcak ateþlerde, bitmek tükenmek bilmeyen özlemlerde, gururundan toz kaldýrmayan sevdamda, çýldýran türkülerde,aðlatan þiirlerde, isyana vurgun firar gecelerimde, gidenin arkasýndan attýðým son kurþunumda, sevda cinnetinde, kudurduðum gecelerimde, sessizliðin sesinde, ciðerimi yakan son cigaramda, aþkýmýn hesaplaþmasýnda, ayazda titreyen serçenin kanadýnda, yenik düþtüðüm aciz demlerimde, aþkýmýn yoksulluðunda, ayrýlýðýn ayrýlýðýnda, delikanlý sevdalarýn sustuðu anda, cehennemin buz kestiði zamanda býçak sýrtý ihanette,”of ulan”larda, göþyaþlarýmýn aðlamasýnda, sevgilimin þiir olduðu anlarda, aþkýmýn mezarýnda, yüreðimin isyan anýnda, güneþimin karanlýk anýnda, aþk celladýnýn boynuna vurduðum anda, “öldür beni sevgili” dediðim anlarda, dünyayý sevgi uðruna yaktýðým anda, göz pýnarlarýmýn coþturduðu çaðlarda, sisler arasýnda, sevdalar peþinde, ölüme meydan okumamda, aþka esir olmamda, sevgilinin bir bakýþýna ihtiyaç duyduðum an parçacýklarýnda, kalbimin infilak ettiði anlarda, sadece ve sadece sevgiliye yazýlmýþtýr SEV diye.

                                                  Halil Ata BIÇAKÇI
                                                  Ocak 2001
KIRÞEHÝR