Çok konuþmamalý insan... Dilini de gönlünü de yormamalý. Konuþmak deðil çünkü maksat þimdilerde. Derdini anlatmak; karþýndakinden medet beklemek belki de... Bazen elden bazen dilden bir destek iþte... 'Biraz konuþalým mý, çok bunaldým' deriz ama dinlenmek isteriz aslýnda, dinlenilmek... Konuþturmayanlara inat olsun diye baþlarýz konuþmaya... Çok dertliyizdir, dolmuþuzdur. Bin sitem koyarýz ruhumuzdan her sözün içine ya da yanýna... Cümlelerimizi baþkasý kapýverecek diye herhalde, arkasý arkasýna sýralarýz bir nefeste... Medet de beklemeyiz artýk, inansýn, 'haklýsýn tabi' desin bize, oh, o yeter iþte... Yaþadýklarýmýzýn yönetmeni ve bazen de senaristi oluruz birkaç saniyede... Akýl da okur, niyet de bulur, hayatý da yorumlarýz ayaküstü ortalýk yerde...


Çok konuþmamalý insan... Yorulursa dinlenmeli, Allah'a yönelip din'lenmeli ama baþkasýnca dinlenmemeli... Baþkasý... Hele de yanlýþsa o adres... 'Yüzme havuzunda balýða çýkalým haftasonu!


Çok konuþmamalý insan... Ýçindekini bilen var zaten, O bilen ki seni her halinle gören... Nedir o halde muhabbetin mevzusu... Þikayet mi, 'þâkiyyet' mi... Þâkinin þikayeti kime ki?...


Çok konuþmamalý insan... Konuþtuðunu bilmeli de bildiðini konuþmamalý iþte...


(Devam edecek... )