YÝTÝK ÞAÝR

Kýrýldým bu gün kuþlara
Beni yanlarýna almadan
Heybelerindeki sevinçle
Bulutlarý yara yara
Gittiler uzaklardaki
Mutluluk ülkesine

Oysa ki ben uçmak
Kuþlarla bir gökyüzünde dolanmak
Onlarýn kanatlarýnda
Hayatý görmek istiyordum

Ki þimdi ben
Bu küçük yüreðimde
Büyük hüzün fýrtýnalarýný yaþýyorum
Dalga dalga çarpýyor yüzüme
Acýlar.
Mavi gökyüzü, mavi deniz
Çare olmuyor kanayan þiirlerime
Kelimeler duruyor aðzýmda.
Yolu týkanmýþ arabalar gibi
Anlatamýyorum
En güzel aþklarý insanlara…

Yüreðim cam kýrýklarý gibi daðýldý
Her bir yere
Toplayamýyorum bin parçaya bölünmüþ
Beni…
Mücevhercesine akan yaþlarýmý durduramýyorum
Gidiyorlar kendi yollarýnda.

Sustu bu gece deniz
Yaðmur ise aðladý þehrin üzerine
Nefretini kusarcasýna
Bense yitirdim uçup giden kuþlarý
Ellerimi uzatýpta tutamadým kanatlarýndan
Bir serkeþlikte,
Bir yaný sarp uçurum hayattan
Bir þairin nasýrlaþan elleri gibi
Sürüp giden yýllarla birlikte
Yaþlandým.

Þimdi bir huzurevinde
Sonunu yaþadýðým hayatta
Kýþýn geldiðini gören gözlerim,
Aðlayan kalbim,
Soðuyan ellerimle birlikte
Gözlerimin gördüðü her giden kuþta
Hatýrlýyorum
Yitirdiðim çocukluðumu…