“Bir büyüðe danýþmak lazým”

Duyduðumda kulaða hoþ gelmesi ve anlam içeriði ile çok beðenmiþ ve yerinde bulmuþtum bu cümleyi “Bir büyüðe danýþmak lazým”…

Seninle ilgili sorunlarda kendi çözümlerimi kendim bulur; kendi kararlarýmý kendim verirdim önceleri… Ancak ayný sorunlarýn sürekli tekrarlanmasý ve zamanla içinden çýkýlmaz bir hal almasý, kendi içimde þüpheye düþürdü beni ve karar verme yeteneðimi sorgulamaya baþladým, bana ne kadar faydalý olabildiði konusunda…

Mevsim yine sonbahardý, saðanak bir yaðmura daveti çaðrýþtýran yoðun bulutlu bir gündü, vakit ikindiye yakýn, aklýma düþme sakýn diyerek sessizce serzeniþte bulunuyordum içimden sana… Dinlememiþtin beni ve kaplamýþtýn yine tüm benliðimi inatçý keçi… Derince bir Ooooffff çekip yokluðuna, savurduðum bir alay küfür sonrasýnda, cümlelerimin tükendiði bir anda karþýlaþtým onunla… Hayli büyüktü, yanýndakilerin tümünden büyüktü sahiden… Bir dostun çok eskiden söylediði bir cümle geldi aklýma o anda, “Bir büyüðe danýþmak lazým”.! kýsa süreliðine bakýþtýk ve sonrasýnda birkaç adým atarak kapattým onunla aramdaki mesafeyi, kapýdan içeri girdim ve adýný usulca söyleyerek istedim onu, Otuz yedi TL verdikten sonra benim olmuþtu bile…

Önce eski bir gazeteye sarýp, sonra da koyu renkli bir poþete koydum, ardýndan eve doðru yola koyuldum… Soðuk olduðunda daha faydalý olacaðýnýn söylendiðini hatýrladým ve güzelce yerleþtirdim onu buzdolabýna… Beyaz peynir vardý, hem de Ezine koyun tam yaðlý, kavun hep hazýrdýr zaten peynirin can dostu, olmazsa olmazý… Adaba uygun tabaklara özenle doðradým onlarý, en narin kadehlerim olan sarý zeybeklerden ikisini de cillop gibi yýkayýp kuruladým ve yerleþtirdim masaya, biraz pancar turþusu ve son olarak da Ayvalýk’dan getirttiðim halis sýzma ile ton balýklý þýk bir salata yaptým kendime… Suyum otuz iki diþe kemane çaldýran türden soðuktu, büyük de neredeyse kývamýný bulmuþtu, iki adet buzun da yardýmýyla doldurdum ilk dubleyi ve baþladým büyüðe sýkýca danýþmaya… Bir iki üç derken danýþtým, danýþtým, danýþtým, her danýþmada birkaç watt daha aydýnlanmaya baþladým…

Zihnimdeki sisler hýzla daðýlmýþ, dünya yeniden aydýnlanmýþ, masam yepyeni bir renk almýþ, ardýndan dile gelmiþti bizim büyük ve diðer elemanlar… Demek öyle dedi büyük ve eee devam et dedi: Anlattým seni, bolca anlattým hem de mahremiyetine fazlaca dokunmadan… Salýnarak geliþini, büyüleyen gülüþünü, yangýn yeri öpüþünü anlatmakla baþladým; yalan söyleyen dilini, tiyatro yeteneðini, sorgulamadan yargýlayan bulanýk zihnini ve vefasýzlýðýný anlatmakla kýsaca özetledim onlara seni…

Kýsa bir sessizlik oldu masada, hemen ardýndan büyük, kavun, peynir ve salata fýsýldaþtýlar aralarýnda kulaktan kulaða… Sonra büyük aldý sözü ve þöyle gürledi: Yaw babacan, sende çok çekmiþsin sahiden, ama yerinde bir karar vermiþ ve iyi etmiþsin bana danýþmakla dedi ve þöyle devam etti sözlerine, gýyabýnda sana hitaben : Sen’ aklý baþtan eden vasýflara sahip olan vefasýz dilber; “ Yaþadýklarýný inkar ve anýlara ihanetinden mütevellit suçlu bulundun.! Bu günden itibaren unutulup, kalan ömürde asla hatýrlanmamaya mahkum oldun” dedi ve bir çýrpýda sildi seni zihnimden… Ýþte o günden beri, içinden çýkamadýðým durumlarda bir büyüðe danýþýrým ben terso deðilsem.!

Denizci…