bir film izledim geçenlerde velhasýl filmden çok acý bir gerçek resmi gibiydi..
bir kayýp ardý sýra koþan bir kadýndý resmin ilk bakýþta göze çarpan unsuru. sonralarý kadýn siz oluveriyordunuz. engellemek imkansýz, acýyý taa içinizden hissediyor yaþamdan kopup baþka birininkine dalýyordunuz. keder canýnýzý acýtýyor gözleriniz doluyor ama aðlayamýyordunuz. oysa yersizdi bu çabalarýnýz. sonundaki kelimeler en ince yerinizden kopartýp kanatýyordu sizi:

"ulaþmaya çalýþtýðýn þey kapýnýn ardýnda.. görmemiþ, tanýmamýþ ama biliyorsundur. kapý sýmsýký kapalýdýr ve diðer tarafa geçmek imkansýz gibidir. farklý yaþamlar sürdürülür kapýnýn ardýnda. birbirinizi görmeniz, dokunmanýz için vakit henüz erkendir. yaþanacak günler vardýr daha. ancak hissedersin onu. fýsýltýsý anahtar deliðinden kulaðýna ulaþýr. kapý altýndan kokusunu duyarsýn. sonra sorar sana korkan gözlerle;
-o dönücek dimi anne!!
evet dersin yavrum o dönücek"

tüm bunlar ardýndan kendimi beyoðlu sokaklarýna attým. çevremde yürüyen insanlarý görmüyor, konuþulanlarý duymuyordum. gözlerimden keder okunduðunu yanýmdan geçen berduþ bir adamýn "takmaaaa" diye seslendiðini iþitince farkettim!!..