Ölüm Konusu

Günümüz çocuklarý oldukça zekidir; “anlamaz, çocuktur bir þey bilmez” diye düþünmek çok yanlýþtýr. Çocuða eðer din öðretilmezse çocuðun ruhu boþlukta kalýr. Özellikle ölüm konusu çocuða çok dikkatli anlatýlmalýdýr. Anne - babasýnýn bir gün ölerek yok olacaðýný düþünen çocuk, psikolojik açýdan dengesini yitirir. Kendisinin bir gün öleceðini düþünen çocuk da ayný ruh haline sürüklenir. Oysa anne ve babasýyla cennette kavuþacaðýný, onlarla birlikte olacaðýný bilen bir çocuk, ruhen ve bedenen çok saðlýklý ve zinde olur.

Ölümü yok olmak olarak anlamasý çocuk için yýkýmdýr. Annesini ya da babasýný kaybeden bir çocuk için, anne - babasýnýn bir daha asla gelmeyecek olmasý dehþet verici bir düþüncedir. Dolayýsýyla “bizleri Allah yarattý, ahirette, cennette yine hep birlikte olacaðýz” dendiðinde, çocuk ruhsal yönden rahatlýk içinde olur; sevgisi devam eder.

Din ruhun gýdasýdýr; insanlarýn saðlýklý, mutlu, huzurlu olmasýný saðlayan ruhsal bir ilaçtýr. Yüce Allah, insanlarý, bilim adamý H. Benson’ýn ifadesiyle “Allah’a iman etmeye göre ayarlý” olarak yaratmýþtýr. Ýman yaþanmýyorsa önce insanlarýn, ardýndan ailelerin, daha sonra da toplumlarýn saðlýðý bozulur. Çevremize baktýðýmýzda, insanlarýn ne kadar mutsuz olduðunu görmemek mümkün deðildir. Bu, toplumda din eðitiminin gerçek anlamda ve yeterli düzeyde yapýlmamasýndan kaynaklanýr.

Çocuklara Sevgi ve Saygý

Çocuklara büyük insan gibi davranmak, sevgi ve saygýyla yaklaþmak önemlidir. Bu, akýlcý bir yaklaþým tarzý olur. Çocuða içten, candan ve Allah aþkýyla yaklaþmak gerekir. Büyüklerindeki o samimi imaný görürse çocuk dine daha yakýnlaþýr. Allah’ýn kutlu peygamberleri de küçük yaþtan itibaren mükemmel yetiþmiþ, çocuk yaþta Allah aþkýný çok güçlü kazanmýþ insanlardýr.

Din, dünyanýn en kaliteli insanýnýn yaþadýðý sistem, dindar insan da dünyanýn en kaliteli insanýdýr. Mümin en akýllý, basiretli, ferasetli, vicdanlý, makul düþünen ve en güvenilir insanýdýr. Kur’an, dünyayý en mükemmel þekilde kullanma sanatýný anlatýr. Ayný zamanda sevmenin sanatýný öðretir. Çocuða bu bakýþ açýsýyla yaklaþýlýrsa – Allah’ýn dilemesiyle- çok güzel sonuç alýnýr.

Çocuklara din, gerici ve tutucu bir üslup ile anlatýlmamalýdýr. Hurafe dolu bir anlatým, çocuk için din deðil, aklýnýn alamayacaðý bir kâbus olacaktýr. Dini Kur’an ve sünnet çizgisi dýþýnda hurafelerle yorumlayan kiþiler, kendi ruhlarýndaki karanlýðý ve þirk düþüncesini Kur’an’a ve Peygamberimizin hadislerine uygulamaya çalýþýrlar. Bilim ve sanat dýþarýda býrakýlarak, çocuða “oturma, bakma, yapma!” emirleriyle dini eðitim vermeye çalýþmak konuyu açmaza götürür. Çocuða baský, dayak, þiddet uygulanmamalýdýr. Þiddet iþe yarayan bir unsur olsaydý Hz. Nuh, peygamber olduðu halde kendisine inanmayan ve Allah’a iman etmeyen oðluna þiddet uygulardý.

Anne – Babanýn Her Konuda Eðitimli Olmasý Önemlidir

Kuran’da bildirilen eðitim anlayýþýnýn kapsamý oldukça geniþtir. Vicdan sahibi her Müslüman, bilimsel konularda kendini geliþtirmelidir. Çünkü bilim, evreni ve içindeki varlýklarý incelemenin ve Allah’ýn sanatýndaki kusursuzluðu, yaratýþýndaki üstünlüðü delilleriyle açýklamanýn yoludur. Anne babalar, kiþiliklerini, davranýþlarýný, konuþma biçimlerini Kur’an’da bildirilen üstün ahlaka yakýþýr bir hale getirmede gayret ettikleri kadar, bilime dair konularda da kendilerini eðitmelidirler. Bütün bu özellikler, çocuklarýnýn alacaðý ilk teblið için ailelere yardýmcý olacaktýr.

Kuþkusuz bunlarýn tümü dua mahiyetindeki hazýrlýklardýr. Kalpleri etkileyecek ve hidayeti verecek olan yalnýzca Yüce Rabb’imizdir. Ancak anne baba, her konuda bilgi birikimine sahip olmanýn yaný sýra ahlaký, kiþiliði ve karakter özellikleriyle de hayranlýk uyandýran bir Müslüman olarak, çocuklarý için örnek birer model olurlar…

Ýslamiyet pýrýl pýrýl aydýnlýk bir dindir. Kur’an ýþýl ýþýl aydýnlýktýr; karanlýklardan aydýnlýða çýkarýr. Ve bize sevgiyi, þefkati, özveriyi, merhameti, dostluðu emreder. Ýnsanlarý sevmemizi, bitkileri, hayvanlarý, Allah’ýn bütün yarattýklarýna aþkla sevgi duymamýzý ister.
O halde, dini yaþayan vicdan sahibi bir nesil için, çocuklarýmýza Peygamberimiz’in (sav) hadisindeki gibi en güzel mirasý býrakalým:

"Bir baba çocuðuna güzel ahlaktan daha üstün bir miras býrakamaz." (Kütüb-i Sitte, Muhtasarý Tercüme ve Þerhi, Prof. Dr. Ýbrahim Canan, 2. cilt, Akçað Yayýnlarý, Ankara, s.512)