Biz onlarýn kalplerini ve gözlerini, ilkin inanmadýklarý gibi tersine çeviririz ve onlarý tuðyanlarý içinde þaþkýnca dolaþýr bir durumda terk ederiz. (Enam Suresi, 110)
Ýnsan, Allah’ýn kullarýna mesajý olan Kur’an’ý bilmeden, onu yaþamadan, Rabb’ini gerçek anlamda tanýyamaz, dünyada varoluþ amacýný anlayamaz. Yaþamýn, ölümün, ahiretin, cennet ve cehennemin gerçekliðini kavrayamaz. Canlý cansýz trilyonlarca yaratýlmýþý kapsayan evrenin yaratýlýþ hikmetlerini aklýna dahi getirmez. Allah’ýn kalbine iman yerleþtirdiði insan tüm cevaplarý bulurken, gerçekleri göremeyen kiþilerin ise, cevaplarý bir yana, bu önemli sorulardan bile haberleri yoktur.

Ancak Yüce Allah daha önce Kendisi’ne inanmayan, gaflet perdeleri nedeniyle gerçeklerden habersiz olan insanýn kalbini çevirerek samimi bir duruma döndürebilir. Rabb’ine uzak, dine iliþkin olumsuz düþünceler içindeki insan olumlu düþünmeye, daha önce O’nun buyruklarýný göz ardý etmekte iken bunlarý dikkatle uygulamaya baþlar.
Allah’ýn varlýðýnýn ve eþsiz yaratmasýnýn kanýtlarýnýn, katýndan rahmetiyle sunduðu güzelliklerin, korumasýnýn, merhametinin farkýnda bile deðilken, artýk bunlarýn bilincine varýr. Adeta uykudan uyanmýþ gibi, sürekli Rabb’ini anmaya, þükretmeye baþlar.

Çünkü, “Allah size imaný sevdirdi, onu kalplerinizde süsleyip-çekici kýldý ve size inkarý, fýský ve isyaný çirkin gösterdi. Ýþte onlar, doðru yolu bulmuþ (irþad) olanlardýr.” (Hucurat Suresi, 7) ayetiyle haber verildiði üzere, Allah kulunun kalbine imaný sindirmiþ, onu inkar ve isyandan çevirmiþtir.

“Allah’ýn izni olmaksýzýn, hiç kimse için iman etme (imkaný) yoktur...” (Yunus Suresi, 100) hükmü gereði iman etmek ancak Allah’ýn dilemesiyledir; dilediði anda da geri alabilir. Kalbi Allah’ýn ayetlerine karþý yatýþan ve yumuþayan insan, Allah’a teslim olur, samimi imaný kazanýr.

Ýman etmeyenler ise çevrelerindeki sayýsýz ayeti/delili göremezler. “Göklerde ve yerde nice ayetler vardýr ki, üzerinden geçerler de, ona sýrtlarýný dönüp giderler.” (Yusuf Suresi, 105) ayetindeki gibi Allah’ýn varlýðýnýn apaçýk kanýtlarýndan gaflettedirler. Bu duyarsýzlýklarýnýn nedeni, inkarcýlarýn kalpleri üzerinde kavramalarýný engelleyen perde bulunmasýdýr.

Kendisine Rabbinin ayetleri öðütle hatýrlatýldýðý zaman, sýrt çeviren ve ellerinin önden gönderdikleri (amelleri)ni unutandan daha zalim kimdir? Biz gerçekten, kalpleri üzerine onu kavrayýp anlamalarýný engelleyen bir perde (gerdik), kulaklarýna bir aðýrlýk koyduk. Sen onlarý hidayete çaðýrsan bile, onlar sonsuza kadar asla hidayet bulamazlar. (Kehf Suresi, 57)

Bazen anlatýlan gerçekleri kavrayamadýklarýný inkar edenler kendileri de itiraf ederler. Kur’an’da bir kýssada Hz. Þuayb’a "…Senin söylediklerinin çoðunu biz kavrayýp anlamýyoruz..." (Hud Suresi, 91) diyerek itirafta bulunan inkarcýlar buna bir örnektir.

Kalbi üzerinde perde olan ve bu nedenle þuursuz yaþayan kiþiyi ise Allah’ýn dilemesi dýþýnda doðru yola çevirmek mümkün deðildir:

Onlardan seni dinleyecekler vardýr. Ama hiç duymayan -saðýrlara -üstelik hiç akýllarý ermiyorsa- sen mi duyuracaksýn? Ve sana bakacak olanlar vardýr. Ama kör olanlarý -üstelik basiretleri de yoksa- sen mi doðru yola ulaþtýracaksýn? (Yunus Suresi, 42-43)

Allah, samimi olan, gönülden imaný dileyen ve Kendisi’ne yol arayan kulunun kalbini yumuþatýr, kalbine imaný, Allah aþkýný ve diðer müminlere karþý sevgiyi yerleþtirir. Samimiyetsiz kimsenin de kalbini çevirerek, imandan geri döndürür. O dilediði kulunun kalbini dilediði anda çevirmeye gücü yetendir. O’nun çevirdiði kalbi tekrar geri döndürmeye ise güç yetirecek yoktur.

De ki: "Düþündünüz mü hiç; eðer Allah sizin iþitmenizi ve görmenizi alýverir ve kalplerinizi mühürlerse, onlarý size Allah’tan baþka getirebilecek ilah kimdir?" Bak, biz nasýl ayetleri ’çeþitli biçimlerde açýklýyoruz da’ sonra onlar (yine) sýrt çevirip-engelliyorlar? (En’am Suresi, 46)

Yapmamýz gereken, Rabb’imizle baðlantýmýzý kesintiye uðratmamak, Allah’ýn sonsuz kudreti karþýsýnda aczimizi görmek, ayaklarýmýzý saðlam kýlýp kalbimize imaný raptedecek gücü vermesini istemek, için için dua etmektir.

"Rabbimiz, bizi hidayete erdirdikten sonra kalplerimizi kaydýrma ve katýndan bize bir rahmet baðýþla. Þüphesiz, baðýþý en çok olan Sensin Sen." (Al-i Ýmran Suresi, 8)