Dil söylüyor, kalbim bir hal oluyor
Melal sükut etmeyi diliyor, gözlerim kapanmayý her ne hikmetse istiyor
Ýçim titriyor, nefesim kesiliyor,kelimeler bir türlü mana ifade etmiyor, eriyor
Derdimin ne olduðunu ah bir bilsem, hakkýyla nefesimi aþkýn esinine teslim etsem




Gözlerim görmüyor, kalbim hissediyor
Latifliðin muradýnda halim kendinden geçiyor, nefesim edebe bürünüyor
Aranma artýk, farký fark ettiren nazarlar hani yok artýk,dile gelen ne varsa alýk
Suskun sokaklarýn, yalnýzlaþan kaldýrýmlarýn, hýçkýrýðý duyulmayan akþamlarýn




Bir umut diliminde, eþikler ne halde
Bahtýn sadýr olan her sahnesinde, akýlým ve izaným haydi þimdi söyle nerede
Çýkýp gelemiyorum, ruhumu esaretinden men edemiyorum, kalbi dinleyemiyorum
Artýk zamansýz bir mekan için ellerimi açarak, umutla aþkýn feyzini dileniyorum




Hiç gülme, meramý halim budur gidiþte
Ne kadar kaldýysa yaþamak umudum, sevdanýn rüknünde anlamlaþýyor iþte
Kalbin inþirahýný, ruhun idraki malumatýný,nefesin aþka abadýný istiyor gönlüm
Birgün edip olur, þairin meramý halini teneffüs etmeye müdrik kalsam gam deðil




Suskun hece ve vezinleri
Aruz mertliðinde dillenen kederleri, sýr olmuþ melalleri, çileli kareleri
Göçüp gitmeden, zavallýlýðýmla yetinmeden, musallada mola vermeden enleri
Bir bir yazýp, tükenmeyen dertlerin mýsralarýnda bütünleþeceðim ve öyle gideceðim



Mustafa CÝLASUN