Bir umudun hüznüyle hemhal olmuþtum
Bu yönüyle ilk bakir adýmlarým ve sanki hülya cenahýmda yaþadýklarýmdý
Nasýl düþünsem, aklýma gelenle mi yetinsem, yoksa bir çare adýna neylesem derdim
Gün ola, harmanýn vaktiyle hakikat meþkiyle umutlarýmda tav olmasýný isterdim



Ve fakat aþk ve muhabbet babýnda çok sefildim
Hoyratlýðýn deminde, merakýn hasredildiði meyille, kan beynime kükmedince
Durmak, duraklamak, düþünmek için izanýmla mukavele yapmak gelmezdi içten
An ve nasibi zaman derdim, ne kadar müddetim var ki dahi bilmezdim,öyle derdim



Alýp baþýmý giderdim, efkarýn esiniyle meþk ederdim
Kuytu mekanlarýn, sessizliðin þad olduðu sedalarýn ahengine hayli meftundum
Terennüm ettiðim uhtelerim hasrete bir baþka nazarla bakar ve halime anlatýrdý
Sabýr sanki hancýydý, kanaatle yetinmek için umutlarým elbette badireli zamandý



Hülyalarým sessizce günyününe çýkmaya baþlardý
Hissiyatým kabarýr, içim hicranýn esiniyle sýzlar, ruhum için eyvallah demek kardý
Nerde su görsem, çýldýrmýþ gibi havlayan köpeði seyretsem, kuþun sesiyle irkilsem
Okunan ezan-ý muhammediye için bilmem ki þimdi ne desem, ah boynumu büksem



Birgün olsun hiç sormadýn, evet adým adým unuttun
Ruhumun ýstýrabýný bir yana koydum, gönlümün hüznünü umman aþkýna gömdüm
Varsa bir sözüm, özümden kopan, kalbimde anlamlaþan asudeliðin firkatindeyim
Artýk ne söyleyim, göçmeler eþiðinde nefes nefese ve fersiz gözlerle sükut içindeyim



Mustafa CÝLASUN