Çikolata olmadýðý zaman mutsuzluk... Özenle kaybedilmiþ neþe. Hiçbir þeyi aramayýp, neyi aradýðý belirlenemeyen, belirlendiði yerde kaçamaklý cevaplarla taným ile çarpýtmalarla bir vazgeçmiþ hissi. Konsantrasyon, azýcýk konsantrasyon isteyen her iþten; yapýlmasý çikolatanýnki gibi bir keyif veren bazý þeylerden bile... Eviçi depresyonu olsun bunun adý. Çikolatasý eline verilmeyen, beslediðimiz küçük çocuklarýn, zamanlarýný kaybedip, mekanlarýný bilmeyip, yaþadýklarý hayal kýrýklýðýna yoralým. Dýþarýya dönüklüðü de vardýr elbet, Ýsviçreli bilim adamlarý üzerlerinde çalýþmadýðý için bilemiyoruz. Zaten artýk etkisi çok daha uzun sürecek mal yapabilecekleri de umulmuyor.
kafein'in yaptýðý baðýmlýlýk, yanýnda anlamsýz kalýyor, belki de sigara kadar oluyor, eksikliði. Uyuþturucu olmasa da, uyuþturmasa da neþelendirici ya da neþe kaybettirmeyeci. Belki de tatsýz bir hayatýn uyuþturucusu, tatlýymýþ gibi gösterip.