Aklýma geldikçe
Ýçim gidiyor ve alýp bir yerlere götürüyor
Düþündükçe sinemin feryadý dinmiyor, nefes yetmiyor o an hal kalmýyor
Keder vuruyor, çok derinden bir sýzý duyuluyor, vicdaným ruhuma hicran ilga ediyor



Ne yapmalýyým onca ihmalliðimi
Serkeþ halimi, fütursuz dilimi, sine-i uhdemden tebarüz eden selimi
Gün bitiyor, gece kalbime neler söylüyor, esin ruhumun ayazýnda ne hatýrlatýyor
Can göçerken, tefekkür etmeyi nefsim halim badire görürken, mahzun olmak varken



Susmak geliyor þimdi çaresizken
Ümitler feryat ederken, gönül harabe bir þekilde neme lazýma çekilirken
Gayret soluyor, umut sarhoþ bir halde ardan araya koþuyor, düþlerim korkutuyor
Bin bir hal içinde, nefesin kadri ve kýymeti vaktinde elhak bilinmezse aklým ermiyor



Gönül dili aþksýz bir halde ise
Ruhum huzur ve muhabbetten nasipsiz kalan bir sermayeyi elem ve dertse
Bahtýn lütfü inayetten, aklýselimlikten, azimet gayretten, sabrý kanaatten arî ise
Gam deðil aðlamak ve yakarmak, uykusuz kalarak sýzlanmak, köþe bucak kaçarak



Ýnsan niye mutsuz olur, umudu kaybolur
Hevesleri lav edilen bezirgân olur, arzularýndan feragat eden ihlâsý rey olur
Düþünmek fikir üretmeyi ilzam eder, bilgiye muhtaç olunca hukuk kendi katleder
Ýnsan vicdaný, gönlün feryadý hak ve hakikate davet eder, aþk bu vakitte tecelli eder



Kahreden olma, buðu ederek soluk soluða kalma
Ýnsan içine çýkarken edebi ve irfan tedrisatýndan istifade ettiklerini sakýn unutma
Hayat ne gamdýr ve ne de feryadý figandýr, akleden için yaþamak bir aþký sanattýr
Sevda gerekçesiz ve nefsi keyfiyette hadsiz olan bir umman deðildir, erbabý haktýr



Mustafa CÝLASUN