Topuklu ayakkabýlarýyla bir kadýn yürüyor , eþlik ediyor geceye
Toroslarý almýþ arkasýna, yüzünü dönmüþ Akdeniz’e
Dalga geçercesine ýslak loþ kaldýrýmlarla
Göz yaþlarýný akýtýyor her adýmda , acelesi de yok aslýnda
Saklanmanýn kaygýsý bile yok aslýnda onda,
Yanýndan geçtiði insanlara, çýlgýnca eðlence seslerinin geldiði diskolara,
Balýkçýlar çarþýsýnýn balýkçýlarýna bir yerlere yetiþme telaþýnda olmayan,
Serseri mayýnlara bile kafa tutarcasýna sessizce haykýrýyor adeta,
Kime ne benim deðil mi gözyaþlarý , istediðim yerde istediðim kadarýný akýtýrým
Karýþmayýn diyor bana , sormayýn anlatmam diyor þýmarýk yüzü,
Anlatsam da anlamazsýnýz zaten kime ne fayda….
Kadýn dolu, içli bu gece hassas ve patlamaya hazýr,
Gölgeden baþka ihsan istemiyor ki Mersin’in gece kuþlarýndan,
Yok sayýn diyor beni, ben size selam bile vermeyip almýyorsam selamýnýzý
Yormayýn kendinizi ve çýkmayýn yoluma …
Geceleri insanlar vardýr bedeni ruhuna hükmeden ,
Kimi eðlencede, kimi ekmek parasý peþinde
Kimisi bin bir türlü koþturma içerisinde,
Onlar ruhlarýnýn yalnýzlýðýný bile umursamazlar…
Geceleri bazý insanlar da vardýr ki, ruhlarý bedenlerine hükmeder onlarýn,
Karþýnýza çýkarlarsa bir gece vakti,
Ne merhabanýz , ne gülümsemeniz ne de selamýnýz muhatap alýnmaz,
Geçerler yanýnýzdan zerre kadar takmadan sizi,
Týpký topuklu ayakkabýlarýyla hayatýn hissizleþmiþ savunmasýz hüzünlü hallerini
Üzerine giymiþ sorgusuz sualsiz muamma kadýn gibi…
Kadýn þehrin tüm ara sokaklarýný geçip býrakýr ardýnda,
Buluþur en sonunda yarý karanlýk , nemli ve sýcak Mersin sahiliyle
Sahil boyunda yürümektir onun devasý þifasý ,
Palmiye aðaçlarýnýn üstüne vuran gölgeleri,
Sevgilinin kollarýndan daha makbuldür kadýna,
Aheste bir meltem rüzgarý eþlik eder ona,
Ne martýlar, ne balýkçý teknelerinin sesleri vardýr
Meltem rüzgarý bile daha sessizdir topuklu ayakkabýlarýnýn sesinden,
Yalnýzlýk senfonisinin notalarý yayýlýr kadýnýn ayakkabýlarýndan,
Gözyaþý dökmekten yorulunca,
Parkýn en uzun iskelesinde durur kadýn,
Oturur uzatýr ayaklarýný denize doðru ,
Dizlerini çeker karnýna
Narin elleriyle çýkartýr topuklu ayakkabýlarýný ve tekrar uzatýr ,
Ayaklarýný denize doðru,
Kapar gözlerini ,
Çarptýkça sahilin alçak duvarlarýna dalgalar,
Islatýr kadýnýn ayaklarýný hafifçe,
Sonra dalga çekilirken onun yerine meltem rüzgarý gelir
Okþar kadýnýn ayaklarýný ,
Kadýn uçar adeta mutluluktan aþkýn kederini bilmeyen,
Bir deli masumiyetiyle,
Ardýndan pembe rüyalar gören bir kýz çocuðu gibi
Birkaç haylazca sesli gülüþ çýkar tüm þehre küskün
Kadýnýn baðrýndan ,
Bozulur sanki bir an için yalnýzlýk senfonisi
Fark eder kadýn durumu ve yutar gülüþlerini kahkahaya dönmeden ,
Daha doðrusu aþka inat, dosta inat, bana inat
Konseri kaçýran serçelere nisbet
Sessizce içinden kahkahalar attýðýný belli etmemek için bir sigara yakar ,
Derin bir nefes çeker, ölüme selam verircesine
Acelen ne ben zaten her gece buradayým dercesine….
Elleri kenetlenir ensesinde kadýnýn , uzanýr olduðu yerde ,
Sevgilinin gözlerine kenetlenir gibi, yýldýzlara odaklanýr gözleri,
Ayaklarý devam eder sarkmaya iskeleden aþaðý ,
Deniz , dalgalar, meltem rüzgarý , loþ ýþýklar , yýldýzlar ve dahasý topuklu ayakkabýlar,
Daha ne olsun ki, sevgiliyle boðaz manzaralý bir odada çýlgýnca seviþmekten daha yeðdir.
Topuklu ayakkabý giyen kadýn için , yalnýzlýk senfonisinin baþ aktristi olmak.
Kadýn gizemlidir, maðrurdur, güçlüdür , özgürdür ve dahasý o ;
Böyle mutludur !
Aþýk ama; aþk yarasýz …