Þeytanýn mantýðýyla hareket eden deccal, bozgunculuk çýkararak, huzur ve düzeni bozarak, barýþý engelleyerek faaliyettedir. Tüm dünyada þiddet, terör ve anarþiyi körükleyerek görevine devam etmektedir. Nedensiz baþlayan ve süren savaþlar, yine belli bir nedeni olmaksýzýn yaþanan iç çatýþmalar, masum insanlarýn ölümüyle sonuçlanan terörist saldýrýlar ve günlük yaþamdaki bireysel þiddet; bunlarýn tümü son dönemde Deccal’in sayýsýný artýrdýðý bozgunculuk örnekleridir.

Deccal'in fikir sistemi ve kurduðu tuzaklar, insanlarý Allah'ýn yolundan engellemek için kurulmuþ özel yöntemlerdir. Peygamberimiz'in (sav) de hadislerinde dikkat çektiði Deccal'in tuzaklarýnýn büyüklüðü ve fitnesi, samimi müminler dýþýnda, neredeyse tüm insanlýðý içine alabilecek boyuttadýr. Bugün tüm dünyada yaþanan ahlâki dejenerasyon ve karmaþa ortamý, bu fitnenin boyutlarýný gösterir.

Peki Deccal böylesine yoðun faaliyet halinde iken Müslümanlar, dünyayý etkisi altýna alan bu mücadelenin neresinde?

Allah, samimi müminleri yeryüzünde varis kýldýðýný haber verir ve "Ýþte (yeryüzünün hakimiyetine ve ahiretin nimetlerine) varis olacak onlardýr. (Mü'minun Suresi, 10) ayetiyle müjdelerken, Müslümanlar bu müjdeyle müjdelenenlerden olmak için ne kadar gayret ediyorlar?

Allah, Ýslam'ýn hakimiyetini ve Kendi nurunu tamamlayacaðýný, "Onlar, Allah'ýn nurunu aðýzlarýyla söndürmek istiyorlar. Oysa Allah, Kendi nurunu tamamlayýcýdýr; kafirler hoþ görmese bile. Elçilerini hidayet ve hak din üzere gönderen O'dur. Öyle ki onu (hak din olan Ýslam'ý) bütün dinlere karþý üstün kýlacaktýr; müþrikler hoþ görmese bile. (Saf Suresi, 8-9) ayetiyle vaad ederken, bunu gerçekleþtirmek için Müslümanlar ne kadar çaba içerisinde?

Kur'an'da, "Allah, suçlu-günahkarlar istemese de, hakký (hak olarak) Kendi kelimeleriyle gerçekleþtirecektir. (Yunus Suresi, 82) buyrulurken, Müslümanlar Allah'ýn dinine ne kadar yardým ediyorlar?

Peygamberimiz'in(sav) hadislerinde ve Ýslam alimlerinin yorumlarýnda bildirildiðine göre, Ýslam ahlakýnýn hakimiyetinin en önemli aþamalarýndan biri Ýttihad-ý Ýslam'ýn yani Ýslam dünyasýnýn birliðinin saðlanmasýdýr.

Ahir zaman ve Kur'an ahlakýnýn dünya hakimiyetini kitaplarýnda sýklýkla konu eden Bediüzzaman, Ýslam Birliði kurulmasý üzerinde önemle durur. Bediüzzaman, Ýslam Birliði'nin kurulmasýný ve Ýslam ahlakýnýn dünyaya hakim olmasýný, Ýslam dünyasýnýn büyük bir bayramý olarak niteler. Bediüzzaman bu konuyla ilgili olarak þu sözleri söyler:

Bu zamanýn en büyük farz vazifesi Ýttihad-ý Ýslam'dýr (Ýslam Birliði'dir). (Hutbe-i Þamiye, s. 90)

... ÝnþaAllah, alem-i Ýslamýn (Ýslam aleminin) da büyük bir bayramýna yetiþirsiniz. Cemahir-i müttefika-i islamiyenin (Ýslam cumhuriyetlerinin birleþmesinin) kudsi kanun-u esasiyelerinin (kutsal kanunlarýnýn) menbaý (kaynaðý) olan Kur'an-ý Hakim, istikbale tam hakim olup beþeriyete (insanlýða) tam bir bayramý getireceðine çok emareler (iþaretler) var. (Emirdað Lahikasý-ll, s. 76)

Kur'an, katýksýzca iman edenlerin yeryüzüne mirasçý kýlýnacaklarýný "Aðýzlarýyla Allah'ýn nurunu söndürmek istiyorlar. Oysa kafirler istemese de Allah, Kendi nurunu tamamlamaktan baþkasýný istemiyor. Müþrikler istemese de O dini (Ýslam'ý) bütün dinlere üstün kýlmak için elçisini hidayetle ve hak dinle gönderen O'dur. (Tevbe Suresi, 32-33) ayetleriyle haber verir.

Müslümanlar'ýn, namaz, oruç gibi ibadetleri farz kabul edip, "Allah'ýn ipine hepiniz sýmsýký sarýlýn. Daðýlýp ayrýlmayýn... (Al-i Ýmran Suresi, 103) ayeti gibi birliði emreden ayetleri göz ardý etmesi ne büyük yanýlgýdýr. Hakký, hakikati, iyiliði, barýþý hakim kýlmak için birleþmek ve "kurþunla kaynatýlmýþ" gibi birlikte mücadele etmek tüm Müslümanlar üzerine farzdýr. Bir Müslüman, Ýslam ahlakýnýn dünya hakimiyetini istemez ve bunu ütopya olarak görebilir mi? Allah bu dini, Kitabý, Peygamberini(sav) hakim olsun diye göndermiþken, Ýslam birliðinden yana olmayan kiþi, Müslümanlardan yana olur mu? Müslümanlarýn bunu dile getirmemeleri ve arzu etmemeleri büyük yanýlgý deðil midir?

Bediüzzaman, bu konuda özür beyan edenlere de “bu özrünüz kabul deðil” der ve þöyle devam eder: “Tembelliðiniz ve neme lâzým deyip çalýþmamanýz ve Ýttihad-ý Ýslam ile milliyet-i hakikiye-i Ýslâmiye ile gayrete gelmediðiniz, sizler için gayet büyük bir zarar ve bir haksýzlýktýr. Ýþte, seyyie böyle binlerce çýktýðý gibi, bu zamanda hasene-yani Ýslâmiyetin kudsiyetine temas eden iyilik-yalnýz iþleyene münhasýr kalmaz. Belki o hasene, milyonlar ehl-i imana mânen fayda verebilir.” Yani Ýttihad-ý Ýslam’ý isteyen bir insanýn, bu amaçla yaptýðý herhangi bir faaliyetin, bütün Ýslam alemine fayda vereceðini söyler Bediüzzaman.

Verilecek zararýn ise bütün Ýslam alemi için kayýp olacaðýný ilave eden Bediüzzaman, Ýslam aleminin bir bütün olduðunu söyler. "Onun için, neme lâzým deyip kendini tembellik döþeðine atmak zamaný deðil!” diyerek Müslümanlarý uyarýr.

Bediüzzaman, Müslüman alemini çok fazla çark ve dolaplarý bulunan bir fabrikaya benzetir ve o fabrikanýn çarklarýndan birinin geri kalmasý halinde tüm fabrikanýn duracaðýný, sonuç alýnamayacaðýný tefekkür eder. Ve “Onun için, Ýttihad-ý Ýslâm’ýn, Ýslam Birliði’nin tam zamaný gelmeye baþlýyor.” der. “Birbirinizin þahsî kusurlarýna bakmamak gerektir” sözüyle de kiþisel kusurlarla uðraþmanýn vakit kaybý olacaðýna dikkat çeker.

Kur’an ahlâkýnýn yeryüzü hakimiyeti, Allah'ýn Kur’an'da haber verdiði bir vaadi iken bazý Müslümanlarýn bu konuda ümitsiz ve þevksiz olmalarý hata olur. Ümitsizlik, insanýn, din ahlâkýný þevk içinde yaþamasýný engelleyen en önemli unsurlardandýr. Allah, inananlara hiçbir olay karþýsýnda ümitsizliðe kapýlmamalarýný, Kendisine dayanýp güvenmelerini emreder. Bediüzzaman, ümitsizliðin Müslümanlar üzerinde adeta öldürücü etkiye sahip olduðuna dikkat çeker:

"Yeis en dehþetli bir hastalýktýr ki, âlem-i Ýslâmýn kalbine girmiþ. Ýþte o yeistir ki bizi öldürmüþ gibi, garpta bir-iki milyonluk küçük bir devlet, þarkta yirmi milyon Müslümanlarý kendine hizmetkâr ve vatanlarýný müstemleke hükmüne getirmiþ. Hem o yeistir ki, yüksek ahlâkýmýzý öldürmüþ, menfaat-i umumiyeyi býrakýp menfaat-ý þahsiyeye nazarýmýzý hasrettirmiþ. Hem o yeistir ki, kuvve-i mâneviyemizi kýrmýþ. Az bir kuvvetle, imandan gelen kuvve-i mâneviye ile þarktan garba kadar istilâ ettiði halde, o kuvve-i mâneviye-i harika meyusiyetle kýrýldýðý için, zâlim ecnebîler dört yüz seneden beri üç yüz milyon Müslümaný kendilerine esir etmiþ. Hatta bu yeisle, baþkasýnýn lâkaytlýðýný ve füturunu kendi tembelliðine özür zannedip neme lâzým der, “Herkes benim gibi berbattýr” diye þehamet-i imaniyeyi terk edip hizmet-i Ýslâmiyeyi yapmýyor."

"Yeis, ümmetlerin, milletlerin kanser gibi dehþetli bir hastalýðýdýr" der Bediüzzaman ve ümitsizliðin korkak, aþaðý ve acizlerin tavrý ve bahaneleri olduðunu bildirir. Yeisi býrakan Arap milletlerinin, Ýslâmiyetin kahraman ordusu olan Türklerle hakikî bir tesânüd ve ittifak ile el ele verip Kur’ân’ýn bayraðýný dünyanýn her tarafýnda ilân edeceklerini haber verir."(Hutbe-i Þamiye)

Gözardý ederek, önemsemeyerek ya da ümitsizlik içinde; mazeret her ne olursa olsun "neme lâzým, baþkasý düþünsün" demek çok yanlýþtýr. Yalnýzca bulunduðu coðrafyaya deðil, tüm dünyaya aydýnlýk getirecek olan bu birliðin inþasý için vicdanlý Müslümanlar birlikte hareket etmelidir. Büyük bir þevk ve heyecanla beklenen bu beraberlik için her Müslüman coþku ve çaba içinde olmalýdýr.

Deccalin fitnesine karþý Allah’ýn hoþnutluðu için birlikte saf baðlayarak hareket edildiðinde, zorluk ve sýkýntýlar hep birlikte aþýlacaktýr. Deccalî/þeytanî sistem yerine Kur'an ahlakýnýn tüm dünyaya yayýlmasýna vesile olacak bu büyük dayanýþmanýn, kuþkusuz ödülü de büyük olacaktýr.

Ve seveceðiniz bir baþka (nimet) daha var: Allah'tan 'yardým ve zafer (nusret)' ve yakýn bir fetih. Mü'minleri müjdele. (Saff Suresi, 13)

Fuat Türker, Haber Vaktim