Sevgili Sevgilim,

Tanýþmadýk henüz biliyorum; ya da tanýþtýk ama farkýnda deðiliz birbirimizin. Bir yerlerde durmuþ bir yandan hayatýn koþturmacasýnda kaybolmuþluk duygusuyla ilerlerken diðer yandan hayatýn bizim için yazdýðý hikâyenin kahramanlarý olmayý bekliyoruz. Nerdesin, ne yapmaktasýn, kimlerlesin, en sevdiðin renk hangisi, en çok hangi filmde aðladýn bilmiyorum. merak ediyor muyum, bilmem ki… Sen gelince anlatýrsýn zaten hepsini en baþtan… Anlatýrsýn deðil mi? anlatýrsýn ve dinlersin beni... O kadar çok ihtiyacým var ki dinlemeye, anlatmaya, anlamaya ve anlamlandýrmaya…

Gelecekteki sevgilim! Çok kýrýldým ben bugüne kadar. Her yeni gelende aþký yeniden tanýmlayýp, her seferinde yeniden yanýldým. Her seferinde pek çok beklenti, pek çok umut ve tatlý bir heyecanla baþlayýp birilerine; her seferinde gözyaþý, hayal kýrýklýklarý ve umutsuzluklarla vazgeçtim vazgeçirildim. ama vazgeçmedim aþka olan inancýmdan, bazen vazgeçme noktasýna geldim ama býrakmadým asla inanmayý aþka ve mucizelere. Öyle ki, inanýyorum senin bir gün geleceðine; geleceðine ve beni alýp götüreceðine. Her baharda papatyalara seni soruþum bundan.

Belki yaralýsýn sen de en az benim kadar. En az benim kadar korkuyorsun kendini yeniden aþka ve yeni birisine açmaya, kim bilir… Korkma ama olur mu, korkmayalým. Sen geldiðinde en baþtan baþlarýz aþký tanýmlamaya, en baþtan baþlarýz kahramanlarý olduðumuz hikâyeyi yazmaya ve en baþtan baþlarýz birbirimizi tanýmlamaya, anlamlandýrmaya. Bir kadehte sarhoþ olur baþlarým belki sana çocukluðumu anlatmaya, ikinci kadehte ilk aþkýmý, ilk ayrýlýþýmý anlatýr; ilk gözyaþýmdan bahsederim belki de. Olur olmaz bir þarkýnýn en beklenmedik ezgisinde bir hüzün gelir yerleþir belki yüzüme, bir hüzün kuþu konar belki dudaðýmýn kenarýna- tam da tebessümlerin baþlayýp bittiði yere. Ve o an þarabýn kýzýllýðý vurur beyaz tenime. O an, iþte o an gör gözlerimde damlamaya hazýr yaþýmý, gör parýltýlarýn ardýna saklanmýþ yitik çocukluk düþlerimi ve al beni yatýr kucaðýna, saçlarýmla oyna, bir þarký söyle kýsýk, buðulu bir sesle, olmadý bir masal anlat bana içinde umudun olduðu. Uyut beni kollarýnda sarýlýp ve tut elimi sýkýca. Uyurken ben; bak yüzüme, yüzümdeki belli belirsiz çizgilere, beni ben yapan izlere. En savunmasýz, en maskesiz anlarým bunlar, kýymetini bil. Eðer görmene, dokunmana izin verdiysem bu anlarýma, bil ki çok önemlisin benim için ve ben de önemli olmak isterim senin için. Uyurken kötü bir rüya görürsem eðer, daha çok sýk elimi ve fýsýlda: “ Korkma, bak buradayým ben! “ Sabah uyandýðýnda beni seni izlerken yakalarsýn belki. Gözlerimde yaþlar olur muhtemelen mutluluðun hediyesi ve dudaklarýmda eþsiz bir gülümseme senin kollarýnda geçen eþsiz bir gecenin yadigarý... Gözlerimde yakalayacaðýn parýltýlar ise hayata seni bana verdi diye ettiðim sessiz teþekkürlerin göstergesi...

Biliyor musun sevgilim, ellerim yaz- kýþ çok üþür benim. geldiðinde ve tuttuðunda onlarý sýký sýký þaþýrma diye söylüyorum. Ve bir de emanetmiþ gibi tutma onlarý olur mu? Her þeyden ve herkesten çok sahiplenmiþcesine tut. Çizgi filmlerdeki ve filmlerdeki kahramanlar dýþýnda hayatýmýn kahramaný olmadý benim, ama umutluyum senden; olursun deðil mi benim kahramaným... Hem þehri canavarlardan kurtarmaný filan beklemiyorum ki ben senden. Sadece gel ve gör içimdeki hala masallara ve kahramanlara inanan küçük kýzý. Ve o küçük kýz hayat ona çelme takýp her düþtüðünde tutup kaldýr yerden, kanayan yerlerini temizle ve bir masal anlat ona. Her gözyaþý döktüðünde küçük kýz al onu yatýr göðsüne, saçlarýyla oyna gözyaþlarý dinene kadar, sonra hatýrlat ona gözyaþlarýnýn sadece mutluluða yakýþtýðýný. Kahramaným, belki yolculuða çýkarýz seninle günün birinde neþeli akdeniz sahillerine ya da hayallerimin baþkentine doðru. Cam kenarýnda benim oturduðum bir tren ya da otobüs yolculuðu. Neþeli hikayeler anlatýrým belki sana yol boyunca, bir hikayeye baþlamýþken bir diðeri gelir aklýma; karýþýr sonunda hepsi ve ben çocuksu bir gülüþle boþverip hikayeleri dayarým baþýmý omzuna. Beni gördüðün ya da öptüðün o ilk aný anlattýrýrým sana bilmem kaçýncý kere, bizim hikayemizdir çünkü benim en sevdiðim hikaye. Baharýn ilk yaðmurunda ya da yazýn ortasýnda muzip bir yaðmurda þemsiyesiz kalýrýz belki. Sen söylenirsin muhtemelen, ben de bozulan saçlarýmý düþünür hayýflanýrým önce; sonra birbirimize bakar gülümseriz ve yakýcý bir öpüþe dahil ederiz utangaç yaðmur damlalarýný. Bir gün batýmýnda ya da doðumunda yanýndayken senin, neye olduðunu bilmeden hüzünlenirim belki, gözlerim hüzünlü bakar uzaklara. O an bir þiir gelir aklýma mýsralarýný eksik hatýrladýðým ve senin de hatýrlayamadýðýn, þairinden özür dileyip kendimiz ekleriz bir kaç mýsra. Sonra sana bakarým, bana hayatý þiir tadýnda yaþatan kahramana, kahramanýma ve az önce gözlerime yerleþen hüzün yerini sana býrakýr; sana ve aþka...

Biliyorum beklentilerle sevemezsin birisini. '” Þunlarý þunlarý yaparsan severim seni, böyle davranýrsan olurum senin. “ diyemezsin. Öyle beklenmedik, öyle en çaresiz bir anýnda gelir, yakalar aþk seni. Farkýna bile varamazsýn, inkâr edersin önceleri, sonralarý çaresizlikten olsa gerek boyun eðersin. Ben korkuyorum hala, belli belirsiz bir tedirginlik var içimde. Sen gelip tuttuðunda ellerimi sýkýca ve baktýðýnda gözlerime korkusuzca hepsi geçecek biliyorum. Hem biliyorum, sende de vardýr bendeki korkularýn benzeri. Sen gel, geldiðinde sýkýca tutarýz elinden birbirimizden ve tek tek üzerine yürürüz üzerine korkularýmýzýn, Don Kiþot’ u oluruz birbirimizin. kahkahalarýmýzý çoðaltýp, gözyaþlarýmýzý paylaþýrken bir yandan da kendimizi anlatýrýz birbirimize. Birbirimizle anlamlanýr, birbirimizle çoðalýrýz; hatýrlarýz aþkýn büyüsünde kaybolmanýn mucizevî tadýný.

Sen geldiðinde ve tamamladýðýnda beni, her þey yeniden baþlayacak biliyorum. Nerden biliyorsun deme, biliyorum iþte, hissediyorum diyelim. Seni çok seveceðimi de biliyorum, nerden bildiðimi bilmesem de… Puzzleda eksik parçamsýn sen ve ben yoruldum önüme gelen her parçayý yontarak boþluða uydurmaya çalýþmaktan. Çok mu konuþtum ne? Geldiðinde devam ederiz olmaz mý? Sonu gelmeyen muhabbetlerde, küçük bir mimik ya da beklenmedik bir tebessümde birdenbire tanýrsýn sen zaten beni. Hem merak etme göründüðü kadar zor deðildir tanýmak ve tanýmlamak beni.

Her neredeysen iyi bak kendine olur mu? Herkese ve her þeye raðmen kendin olarak kal, doðru zaman geldiðinde de gel. Gel ve beni al… Bir de çok bekletme beni olur mu? Hazýrým çünkü ben sana...

Hoþçakal

imza: þimdiden seni çok seven ben…

_fin_