Sen yüreðimin en kuytu dehlizlerinde,
Ýnzivaya çekilmiþ kimsenin bakmaya bile kýyamadýðý masumiyetimin siluetisin
Her ölümlü göze görmek nasip olmaz seni
Kalp gözümden damlayan inci tanesisin
Öyle olmasaydý, küser miydi kalp gözüm bana ?
Gözden damlayan geri dönmez,
O kadar günahkârým ki yalvarmaya yüzüm var mý bilmem Allah’a
Ümitsizlik deðil bu, haddim deðil geri dönmeni istemek,
Gecelerin huzurlu sessizliðini ilaç yaptým ruhuma
Ümit kesmemek için Allah’tan yine O’na sýðýndým,
Çok yalvardým Rabbime hiç olmazsa incinmediðini bilerek teselli bulayým diye
Þükürler olsun ki, inci tanem hiç olmazsa düþtüðün dipsiz kuyudur,
Ölmeyecek aþkýn ahiret gününe kadar, aþkýn ölmeden dirilecek,
Korkarým aklýselimi yitirmekten, asýl iþte o zamandýr,
Benim kýyametim!
Bundandýr zaten baþýmýn öne eðikliði…
Sen bazen varamayacaðým diye ümitsizliðe düþtüðüm
Ama ardýndan sanki zincirle çekilir gibi gittiðim,
Önünde dizlerimin baðýnýn çözüleceði dergâh kapýsýsýn,
Allah’ým nasip etse de dursam önünde…
Ruhum sarsýlmada bedenim ne yapsýn?
Aþkla imtihan ne zormuþ
Babalýk bile aðýr deðil bu kadar,
Ya da bu yüzden babalýk olacaðýndan çok daha çetin,
Gitmek mi zor kalmak mý?
Aklýselimi yitirmek mi aþkýnla yanýp savrulmak mý daha iyi?
Dilim de yetmez, kalemim de aþkýný tasavvur etmeye,
Her þey olacaðýna varacak elbet,
Dayan yüreðim dayan elbet ebedi huzur;
Seni de alacak gölgesine,
Dayan yüreðim dayan zevcenle evlatlarýn için olsun dayan,
Dayan lütfen ümitlilikle ruhunu besleyen aþkýn için diren,
Sabret hiç deðilse Allah aþkýna sabret,
Elbet biçare ruhun gülecektir…