Ýçimdeki bu durgunluk bilmiyorum ki neye alâmet,
Çýkacak mý acaba benim de sonum selâmet?
Ýdealsiz, hedefsiz bomboþ geçiyor günler öylece,
Uzaklaþýp duruyorum iþte kendimden böylece.

Sanki hayatýmda durdurma tuþuna basýlmýþ.
Yapmak istediklerim, hayallerim hep askýya alýnmýþ.
Yaþadýðým bu günler hayatýmda “duraklama devri”
Bir an önce bitirmek istiyorum bu kara günleri.

Gücümün yettiði þeyler var ve de yetmediði,
Aklýmýn erdiði þeyler var ve de ermediði,
Aklým yatýyor kurduðum hayalleri gerçekleþtirmeye,
Ama gücüm yetmiyor, ihtiyacým var Rabbimden desteðe.

Öylesine yaþanacak bir yer deðil þu dünya,
Kýymetli biz hazine zaman, gelmiyor hoyratça harcamaya.
Hayat, akýllý yatýrýmlar yapmak için verilmiþ bir fýrsat.
Yoksa hep mi aklýmýzda iþler kesat?

Yolumu çizdim, ama biraz yokuþ bu yol.
Yardýmcým dualarým olsun, göndereyim bol bol.
Ban ait güzel izler kalmalý bu dünyada.
Ki; referansým olsun ilerde yaþayacaðým hayata.