Köye gelen ziyaretçilerin fotoðrafýný çektiði “kýr çiçeði toplayan köylü çocuðu”ydu o. Bu iþ için doðmuþtu. Binlerce insan gelip giderdi o köye. Hepsi de bu çocuðun resmini çekerdi. “Bu iþ için doðmuþtu” demiþtim ya, görseydiniz anlardýnýz ne demek istediðimi. Hayatý zordu o çocuðun. Tek bildiði þey kýr çiçekleri toplamak ve fotoðrafýný çektirmekti. Böyle söyleyince kolay bir iþ gibi görünebilir; ama bunu her Allah’ýn günü yaptýðýnýzý düþünün. Diðer çocuklar gibi arkadaþlarýyla oynayamazdý o. Hep fotoðrafýný çekmek için bekleyen birileri vardý. Ellerinden kýr çiçeklerini býrakamazdý o. Bazen bütün gün ellerinde durmaktan solardý çiçekler. O da gidip yenilerini toplamak zorunda kalýrdý. Ama insanlar sabýrsýzdý. Büyük bir kuyruk oluþurdu böyle zamanlarda: Fotoðraf çekme kuyruðu.

“Hadi çocuk! Herkes bekliyor!”

Böyle derlerdi ona.

“Hadisene!”

O da elinden geldiðince çabuk toplardý çiçeklerini ve yeniden baþlardý bitmeyen fotoðraf çekme seansý.