Fecrin gönlümde aksettirdiði bir hicranla nazarýmý sakladým
Ýstikamet ve hal vahasýnda sessiz adýmlarýmla bir nefesle hüznü yudumladým
Yol bir can emir, akýl o an cenahým için akmaya muhtaç olmuþ aþký emir kokladým
Sessiz ve sakin bir eda ile etrafýmda iþittiðim o senfoni ahengine þevkle adýmladým




Ne kadar bir zaman geçmiþse, henüz vakit var diyemedim
Aklýmdan ve izanýmdan ne kadar emindim nefsim için ne sefil bir halde iken dedim
Bir bir hüzünle kalbimin hicran sayfalarýný açmayý düþündüm, titredim ve elendim
Neydi bu kadar yýldýran, hatta bilinmeyen bir haþyeti ruhuma yaþatan, fakirleþtim




Gözler aranýyor, akýl ne kadar farký fark ederek aklaþýyor
Zahir ve batýn inhizarýnda hakikat vecdini bir lahza ile ruhuma sürurla koklatýyor
Umman yüreðimde neden ziyadesiyle manalaþýp, feza halimde umutla bedelleþiyor
Neden suallrýn ardý arkasý kesilmeden vaktin sükut eden halinde vidana sesleniyor




Bu hal ve ahval üzerine tefekkür etmek, elhak þart oluyor
Ermeyen bir akýl ne yapsýn, tevhidi tedrisatý nasýl tarihin insicamýndan çýkartsýn
Ecdadýmýn vecdini, fedayý aþk ile bedelleþtiðini hangi çehreyle bu ruhuma anlatsýn
Kuruyan kuyularýn, yýkýlan camilerin, katledilen nesillerin feryadýný kim saklasýn




Ýçimin titremeeye meyyal hali sudur etmeye baþladý
Kim ne kadar haklýydý katledilen ve hunharca hukuku çiðnenen gönüller ne figandý
Yasama ve yardý tahakküm etmek için mi vardý, beyaz kanlýlýk ne kadar bühtandý
Hak ve hakikate bigane kalmýþ gönüller yýllarca nefsleri uðruna vicdanýmý sýzlattý



Mustafa CÝLASUN