Ne yapmýþtým, sessizliðin ahenginde farka koþan bir nefestim
Ne vakit ruhum inhisara abat olup, hýçkýrýklarý bir bir aralasa o vakit yanardým
Kimseye yük olmamak için azimle çabalar, nazarlarýmý kaçýrýrdým, hiç anlamadýn
Biran baktýn, alaycý bir tebessümle yüreðime sancýyý býraktýn, kalbimi daðlamýþtýn




Neydi benim suçum, manaya mücerret olmak deðildi korkum
Sabrýn ilgasýnda, þekliyetten uzak bir vahada nasibin hicran sadasýyla yol alýrdým
Neyi ne zaman düþünmeliyim ve içinden çýkýlmasý müþkül düðümleri çözmeliydim
Buydu be sýzým ve kanatin pervazlarýnda nefes nefese kaldýðým hüzünlü adýmlarým




Bazen özlem duyardým, düþlerin kanatlarýnda ve sýzýlarýmla
Mis gibi kokan çiçeklerin þevki umutlarýnda, bin bir gayretle öten kuþlar figanýyla
Ne gücün vardý ve ne de farký fark ettiren irfaným yanýbaþýmdaydý, kalbim yalnýzdý
Sessizliðin derinliðinde beklediðim bir umut vardý, bazen ruhumu okþayan senaydý




Bizim çocukluðumuz þýmartýlmaya hiç fýrsat býrakmazdý
Her nedense vakar ve kemaliyet sükutun vecdinde aranan bir sevdalý yar ve ardý
Ýhsan için, faziletli olmak elbette ki ibratli bir seçim, nefsin terbiyesi edebi esindi
Adab-ý muaþeret bilinmezse ne büyük fakirlik ve nasipsizlik olarak dillenen farktý




Seni suçlamýyorum, sadece baþýmý önüme eðip aðýrlaþýyorum
Öncelikle dinlemeyi bilmek ve tahammül etmeyi becermek hal ehlinin iþi olamaz
Ýnsansa eðer manasýndan yoksun kalamaz, nefsini telakkilerin hýþmýna býrakamaz
Bedelsiz sýzlanmak ve yakarmak bir kalp için deva olamaz, aþk haksýz yaþanamaz



Mustafa CÝLASUN