Samimiyet, insanýn gerçek düþüncelerini saklamadan, kendisini olduðundan farklý göstermeye çalýþmadan açýkça ortaya koymasýdýr. Samimi insan içinden geldiði gibidir, yapaylýktan uzaktýr ve bu nedenle etrafýndaki kiþileri de olumlu etkiler.

Kuran’a göre insanlarý Rabb’imizin Katýnda deðerli kýlan özellik imanlarý, yalnýzca Allah’ýn rýzasýný amaçlayarak yaptýklarý salih ameller ve kalplerindeki niyetleridir. Allah Katýndaki asýl üstünlük ölçüsü Kuran’da “... Þüphesiz, Allah Katýnda sizin en üstün (kerim) olanýnýz, (ýrk ya da soyca deðil) takvaca en ileride olanýnýzdýr. Þüphesiz Allah, bilendir, haber alandýr.” (Hucurat Suresi, 13) ayetiyle bildirilir.

Samimi insan hiçbir dünyevi çýkar beklentisi olmaksýzýn, yalnýzca Allah emrettiði için salih amellerde bulunur. Katýksýzca Allah’ýn hoþnutluðunu amaçlar, yaptýðý iþlerde, söylediði sözlerde, ibadetlerinde ve günlük yaþamýnda gönülden Allah’a yönelir. Bu samimiyeti kiþinin imanýný arttýrýr ve onun ’takva’ sahibi bir kul olmasýna vesile olur.

Ancak tevbe edenler, ýslah edenler, Allah’a sýmsýký sarýlanlar ve dinlerini katýksýz olarak Allah için (halis) kýlanlar baþka; iþte onlar mü’minlerle beraberdirler. Allah mü’minlere büyük bir ecir verecektir. (Nisa Suresi, 146)

Gerçekte önemli olan insanýn kalbindeki niyettir. Ýbadetlerini de yapýyor olmanýn verdiði rahatlýkla bazý kimseler, kendilerini ve yaptýklarý iþleri yeterli görürler. Oysa Kuran’da, hayatlarý boyunca çalýþtýklarý halde, yaptýklarý boþa giden insanlardan söz edilmektedir. Her insanýn, hesap gününde bu duruma düþme ihtimalini düþünmesi gerekmektedir. Yüce Allah, "O gün, öyle yüzler vardýr ki, ’zillet içinde aþaðýlanmýþtýr.’ Çalýþmýþ, boþuna yorulmuþtur." (Gaþiye Suresi, 2-3) ve “Onlarýn yaptýklarý her iþin önüne geçtik, böylece onu savrulmuþ toz zerreleri kýlýverdik.” (Furkan Suresi, 23) ayetleriyle bu önemli tehlikeye dikkat çekmektedir.

Allah kolayýn en kolayýný bize nimet olarak vermiþtir; samimi olmayý. Ve gerçek anlamda samimi inananlar kurtuluþ bulacaklardýr. Samimi olan insana, Allah ne yapacaðýný, nasýl davranmasý gerektiðini zaten ilham edecektir. Rabbimiz sonsuz rahmetiyle imkanlarý insanlarýn önüne getirmektedir.

Ýnsan tefekkür ederken de Allah’ýn verdiði o büyük nimetleri; samimiyetini ve vicdanýný kullanýr. Samimiyetle düþünüldüðünde, bir hücrenin yapýsýnýn ya da bir sivrisineðin yaþamýnýn ne denli heyecan verici mucizevi özellikler içerdiði anlaþýlýr. Çok büyük bir metropol gibi olan ve mucizevi kompleks bir yapýya sahip hücreyi incelediðimizde adeta nefesimiz kesilir. Ýnsan bu benzersiz tasarýma sahip sistemleri gördüðünde, Allah’a olan sevgisi ve O’na duyduðu korku daha da artar. Allah’tan korkusu artan kiþinin, Allah’ýn gösterdiði yola, yani Ýslam’a titizliði de daha fazla artar. Ve insan mükemmel bir ahlaka sahip olur.

Din, Allah korkusu ve hoþnutluðu temeli üzerine kurulmuþtur. Ancak Yüce Allah’tan gereði gibi korkanlar dinde samimi olabilirler. Kendisine ‘þahdamarýndan yakýn’ olan Allah’tan içi titreyerek korku duymasý, sadece O’nun razý olacaðý davranýþlar sergilemesi, kiþinin samimiyetinin göstergesidir. Samimiyet asla taklit edilerek yaþanamaz. Rabb’ine ve kendisine karþý samimi olan mümini hiçbir þey gerçek amacýndan saptýramaz. Onu Allah huzurunda hesabýný veremeyeceði bir þeye asla yanaþtýrmaz. Bir Kur’an ayetinde din ahlakýna en uygun davranýþ, “Binasýnýn temelini, Allah korkusu ve hoþnutluðu üzerine kuran kimse mi hayýrlýdýr, yoksa binasýnýn temelini göçecek bir yarýn kenarýna kurup onunla birlikte kendisi de cehennem ateþi içine yuvarlanan kimse mi? Allah, zulmeden bir topluluða hidayet vermez.” (Tevbe Suresi, 109) ayetiyle hatýrlatýlýr.

Kuran’a baktýðýmýzda müminlerin hatasýz olmadýklarýný, aksine hata yapan, ancak fark ettikleri anda baðýþlanma dileyen insanlar olduklarýný görürüz. Allah’tan içi titreyerek korku duyan mümin, yaþadýðý her an güzel ahlak özelliklerine ulaþmak için çaba gösterir. Bu sýrada unutup yanýlabilir ya da hata yapabilir. Ancak asýl önemli olan yapýlan hatadan samimiyetle, bir daha asla tekrarlamamak üzere kararlýlýkla vazgeçmektir. Müminin hayatýný hata yapmadan yaþamasý zaten imkansýzdýr; dünya bir imtihan ve eðitim mekanýdýr. Hata yaptýðýnda Allah’a karþý ne denli acz içinde olduðunu farkeden mümin, hatasýný farkedebildiði için þükreder, baðýþlanma dileyerek tevbe eder ve Rabbimiz’e yönelir. Yüce Allah Kuran’da piþmanlýkla, samimi ve dürüst olarak tevbe eden kullarýný baðýþlayacaðýný “...Hata olarak yaptýklarýnýzda ise, sizin için bir sakýnca (bir vebal) yoktur. Ancak kalplerinizin kasýt gözeterek (taammüden) yaptýklarýnýzda vardýr. Allah, baðýþlayandýr, esirgeyendir.” (Ahzab Suresi, 5)
ayetiyle vaat eder.

Dinden uzak cahiliye toplumlarýnda hata yapan insan adeta damgalanýr. Kiþi hatasýyla özdeþleþir ve samimiyetsizliðe itilir. Çünkü kendini ne kadar düzeltse de, toplumun kiþiye bakýþ açýsý pek deðiþmez. Bu nedenle yalanlarla ve ve düzmece yöntemlerle, kendisini insanlarýn gözünde yüceltmek için uðraþýr. Ýnsanlarýn kendisi hakkýndaki düþüncelerini çok önemser. Bu çaba insanýn kendine yaptýðý bir zulümdür. Bu zulümden kurtuluþun en temel þartý da Yüce Allah’a karþý samimi ve dürüst olmaktýr. Çünkü din "insanlar ne der?" endiþesini ortadan kaldýrýr ve müminleri samimiyeti engelleyen davranýþlardan uzaklaþtýrýr:

Ve çirkin bir hayasýzlýk iþledikleri ya da nefislerine zulmettikleri zaman, Allah’ý hatýrlayýp hemen günahlarýndan dolayý baðýþlanma isteyenlerdir. Allah’tan baþka günahlarý baðýþlayan kimdir? Bir de onlar yaptýklarý (kötü þeylerde) bile bile ýsrar etmeyenlerdir. (Al-i Ýmran Suresi, 135)

Ancak samimi insan vicdanlý düþünerek ve Allah’ýn her an kendisini gördüðünün bilincinde olarak hareket eder. Ýnsanlarýn düþünce ve isteklerine göre hareketlerini ayarlamaz, yalnýzca Rabbimiz’in rýzasýna yönelir. Ýnsan zaten Kuran’a tabi ise, Kuran’a göre yaþýyordur ve Kuran’a göre hareket etmek samimiyeti getirecektir.

Toplumdaki küçük düþme, haksýzlýða uðrama gibi kavramlar, þeytanýn insana verdiði telkinlerdir. Mümin için ise önemli olan insanlarýn gözündeki deðil, Allah Katýndaki deðeri, yalnýzca O’nun baðýþlamasý ve hoþnutluðudur. Samimi olan kullarýn üzerinde ise þeytanýn zorlayýcý gücü yoktur.

Yüce Allah’ýn ‘gizlinin gizlisini’ bildiðini kavramak, insanýn dürüstlükten ve samimiyetten ayrýlmamasýný saðlayacaktýr. Mümin yaptýðý her hatadan sonra Allah’a yönelir, baðýþlanma diler ve tevbe eder. Çünkü, dünyada da, ahirette de ceza ve ödül yalnýzca Allah’tandýr. Hatasýný farkettiði an telafi edip, Allah’ý razý etmeye çalýþmasý, kiþinin samimiyetin kanýtýdýr. Baðýþlamasý bol olan Rabbimiz bir Kuran ayetinde “Rabbiniz sizin içinizdekini daha iyi bilir. Eðer siz salih olursanýz, þüphesiz O da, (Kendisi’ne) yönelip dönenleri baðýþlayýcýdýr.” (Ýsra Suresi, 25) buyurur.

Allah, Kuran’ýn ve Kendi derin sýrlarýný açarak, samimi kullarýnýn kavrayýþlarýný arttýrýr. Kalp gözü derinlemesine açýlan insan da, –Allah’ýn dilemesiyle- çok güçlü bir imana kavuþacaktýr.