Ne zaman derin sulara nazar etsem
Esen rüzgarýn busesiyle hemhal ederek, gönlümün hicranýyla yüzleþsem
Kimseye sýrrýmý ifþa etmeden, sabrýn ülfetinde þu ruhumun nidasýný dinlesem
Hiçbir zaman nedamet etmesem, hüzün içinde nefeslenmeyide bir ar görmesem




Yaðan yamurlar ses verir yüreime
Saklý sýrlarým art ýkyýllarýn hasretinde bizarlýk yaþayan sanki bir esaret gailesi
Kalan nefesim ne kadar þevksiz, nazarlarým isteksiz ve takatsiz akmayan su gibi
Neden sancýlar yaþatýr yüreðimi daðlar ve hüzünle aðlatýr eþþiz bir saz týnýsý sanki




Þöyle bir baktým geriye atim için
Yadellerden gelmeyen hasretin firkati ne manalý bir seçim, ah ediyor bu içim
Ne gelen var, gideni nazar edince kopuyor ruhumdan hýçkýrýklar ve figaný sýzýlar
Derin bir acým var, bilmem ki aþkýn hakkaniyetine vakýf olamayan ne kadar anlar




Ne bir sazý hakkýyla icra ederim
Ne nefsin nazýný bir fazilet olarak telakkisini benimserim, aþký sevdaya ar derim
Nebadatý kendi halimde ve ibretin ahenginde nazar ederim, ruhumu dinlendiririm
Kayanýn altýnda bekleyen umutlar için nasýl þikayet ederim, ya nasip der geçerim




Dilemem kimseye bu hicrani sýzýyý
Sanki kabirde bekleyen nefsin lal olan meramý sancýsýný, ah eden aþk-ý fýrakýný
Bir gam dilemem gönlün ülfet nazarýndan, duyulmayan feryadýmýn edebi ahýndan
Þad olan nefeslerin sürura müptela olan, manalaþan aþkýndan ulvi umutlarýndan



Mustafa CÝLASUN