"eli kýpkýzýldý, týrnaðý kanýyordu. karanlýk yavaþ yavaþ biraz önce mutluluktan parýldayan gözlerine çökmek üzereydi. çok sesli bir telaþ baþgösterdi ardýndan hayatta, bir koþuþturma baþladý ama perde kapanmýþtý artýk, son denilmiþti onun için."

bir hayali vardý küçücük yüreðinde sýmsýcak taþýdýðý, gerçekleþirse eðer, sevincinden aðlayabileceði; bir bisikletti, kendisine ait olan düþlerini süsleyen. neydi ki yaþý gelecek kaygýsý içerisinde boðulsun henüz. kendince kocaman bir eksiklikti bu, iç geçirip boyun bükmesine yetebilecek seviyede bir boþluktu hayatýnda. delirirdi arkadaþlarýnýn bisikletine bindiðinde, gözlerine bambaþka bir hayat gelirdi, heyecanýný mutluluðunu her mimiðinden okuyabilirdiniz. rüzgarýn içerisine iþlediði saçlarý geriye savrulur, biraz sonra ýslanýp bedenine aðýr gelecek olan tiþörtü ise sanki vücudunun bir parçasýymýþ gibi göðsüne yapýþýr sýrt kýsmý ise yine rüzgarýn etkisiyle dalgalanýrdý. hýzý seviyordu ve tehlike nedir henüz bilmiyordu. nereden bilsindi ki, yaþý henüz daha 9du. tazecik kaný damarlarýnda hiç yerinde durmuyordu. yaþýnýn çocuðuydu ama bir o kadar da zekiydi, fazlasýyla hem de. yeni tatile girmiþti okulu ve aldýðý karneyi eve gelen misafirlerine onlar sormadan gösterirdi. kim bilir, önünde parlak yýllarý vardý belki, koþacaðý ve ailesine gurur kaynaðý olacaðý.

küçük bir aileydi ailesi, annesi, babasý ve bir kardeþiyle beraber yaþýyorlardý. evin geçimini saðlayan babasýydý. bir emekçiydi babasýysa. zamanýnda okuyamamýþ olmasýnýn taþýttýðý ezikliði çocuklarýnýn yaþamasýný istemiyordu. onlarýn geleceðinin kusursuz olmasý için kazandýðý zaten çok az olan parayla onlara yetmeye çalýþýyordu. emek sömürüsüne baþ kaldýrmýþtý zamanýnda ama bireysel hareketin kitlesel harekete dönüþememesi ve bireylerin birer birer ezilmesi nedeniyle bolca yýpratýlmýþtý ve kendi kabuðuna ailesiyle beraber dayatýlan sýradan ve ezilerek yaþamaya mecbur kaldýklarý hayata göz yummuþtu. tamamý çocuklarý içindi çektiði acýlarýn. sabah erkenden evden çýkýyor, fazla para kazanabilmek için mesaiye kalýyor ve akþam güneþ battýktan sonra yorgunluktan gözlerini açamayacak bir halde eve dönüyordu adam. babasýnýn bu halini gören ve hayalinde bir bisiklet sahibi olmayý taþýyan evin büyük oðlu ise sesini kýsýyor, hayalini erteliyor ve gece yataðýna uzandýðýnda bir gün bir bisikleti olacaðý hayalini kurarak uykuya dalýyordu.

tatilde yaþýtlarý tüm senenin yorgunluðunu atarken o ailesine yardým telaþýna düþmüþtü. ne kadar yardým edebilirdi ki, parmak kadar çocuktu nihayetinde.. pazarda su satýyordu, simit satýyordu. eve katkým olsun diye ufacýk boyuyla çabalamaya o yaþta baþlamýþtý henüz. baþlarda babasýndan saklamýþtý bu durumu, izin vermeyeceðini biliyordu çünkü. gizliden gizliye gündüzleri çalýþýyor, parayý da akþamlarý annesine veriyordu. bir süre böyle devam ettikten sonra, çocuðunun bu durumuna üzülen annesi kocasýna durumu söyledi. adam önce ne diyeceðini bilemedi, durgunlaþtý, derin düþüncelere daldý. kendisi gibi ezilmesini istemiyordu çocuðunun. konuþmaya karar verdi sonra ufacýk oðluyla. aldý karþýsýna bir babadan çok bir arkadaþýymýþ gibi þakalaþarak, gülüp eðlenerek konuþmaya baþladýlar. ikisinin yüzünden de yorgunluk akýyordu resmen ve bunlarý karþýlýklý sezmek ikisini de üzüyordu. konuþtular, boþ durmayý sevmiyordu ufaklýk. eve bi katkýsýnýn olmasýný istiyordu bu boþ zamanlarýnda. ayrýca okul açýlýnca bir sürü masraf olacaktý, bir sürü ek masraf. para biriktirerek babasýnýn omzundaki yükü hafifletmeyi düþünüyordu. babasý gece yataðýna yatýnca sessizce aðlayacaktý bu sözlerinin üzerine. çalýþma diyememiþti çocuðuna, onun gözlerindeki hevesi kýrmak istememiþti. bunun yerine sýkýca sarýlmýþtý oðluna, aferim bile demiþti. biliyordu bir bisiklet istediðini çocuðunun, akþamlarý iþten eve dönerken, sokakta bisiklete binen çocuklarý izlerken çokça içi burkulmuþtu adamýn. düþündü, bir bisiklet alabilirdi ona biraz bütçelerini zorlayýp. hem onu mutlu ederdi, hem de ödüllendirmiþ olurdu. bu düþüncelerle uykusuna yürüdü adam. zaten çok yorgundu, çabucak uyudu.

uyuyakalmýþtý çocuk o sabah, çok yorgun olduðundan sabahlarý geç uyanýyordu bazen, yine öyle bir sabahtý. kalktý giyindi hemen, elini yüzünü yýkadý. parlayan yüzü bir güneþe benziyordu ýslakken, ucu ýslanmýþ saçlarý da bu görünüþü öyle destekliyordu ki annesi böyle güzel bi çocuðu olduðu için her zaman mutlu olmuþtu. tatlý tatlý gülümserdi annesi ona sarýldýðýnda, annesinin ona verdiði güven duygusunu bilmezdi henüz ama huzur duygusunu öyle derinlemesine yaþardý ki zaten güzel olan yüzüne bambaþka bir ýþýldama damlardý. ufacýk ekmeðine bir iki zeytin koydu, birazda penir. kapýdan çýktý sonra, ama heyecanla bir þeyler unutmuþ gibi kapýyý çaldý gerisin geri. kapýyý açan annesine sarýlýp öptü onu, her sabah öpmeden çýkmazdý annesini çünkü. unutunca utandý bi an, yanaklarý al al oluverdi. annesi çocuðunun bu hareketi karþýsýnda gülümsedi, daha bi sýký sarýldý çocuðuna. güzel saçlarýný karýþtýrdý.

sokaða çýkýnca oyunlarýna dalmýþ arkadaþlarýný gördü elinde ekmeðini diþlerken. bisikleti olan bir arkadaþý bisikletini yere býrakmýþ, misketleriyle oynamaya dalýnca, bir tur binmek için izin istedi. arkadaþý da sadece bir turluðuna izin verdi. o güzel yüzünde güller açarak bir elinde ekmeði bindi bisiklete. hafif bayýr olan sokaklarýndan aþaðýya akmaya baþladý tekerlekleri bisikletin. saçlarý yine rüzgarla dansa baþlamýþtý, hýzlanýyordu giderek. sokaðýn sonuna doðru yaklaþýrken kör bir virajý olan düzlüðe hýzlýca girdi. karþýsýndan gelen kamyonu farkedince bir an panikledi ufak çocuk. bir elinde ekmek olduðundan ve oldukçada hýzlý ilerlediðinden, dengesini çabucak kaybetti, düþtü bisikletle beraber. kamyonun altýna giriverdi. kamyonun korna ve fren sesi tüm mahalleliyi ayaklandýrmaya yetecekti. bir telaþ baþladý o andan sonra, bir baðýrýþ çaðýrýþ yürüdü kalabalýðýn arasýnda. ambulans arandý çabucak.

yorgun adam, iþ yerinde öðle molasýndayken çýkmýþ çocuðu için bisiklet almaya bir maðazaya girmiþti. akþam eve döndüðünde çocuðunun yüzündeki mutluluðu hayal ederek bisikleti aldý. iþ yerine dönerken, yanýndan hýzlýca geçen ambulansý görünce bir an irkildi, bir süre arkasýndan baktý. ama ellerindeki bisikleti hatýrlayýnca ambulansý unuttu. mutlu ve mutlu edeceðini düþünerek yürümeye devam etti.