Yüzünde geçmiþ günlerin izleri, buruþ buruþ bir alýn. Saç diplerindeki beyazlýklar yaþanmýþ yýllarýn niþanesi gibi. Sizi duymakta zorlandýðý kulaðýný eli ile desteklemesinden belli. Yaþlý kadýnýn sonbahar yapraklarýný hatýrlatan elleri bir kesekâðýdýný tutuyor sýmsýký. Sanki elinden kayýp uçuverecekmiþ gibi bir duygu ile sýmsýký sarýlmýþ kesekâðýdýna. Elinde kalan son hatýrayý kaybetmemenin hüzünlü bir neticesi sanki bu kesekâðýdýna sarýlma. Derken bir damla gözyaþýnýn yaþlý gözpýnarlarýný terk edip önce yanaklardan aðýr aksak süzülüp, çenesinden kurtulup kesekâðýdý ile buluþmasýna þahit oldum. Ben her zamanki gibi elimde not defteri ve kalem etrafa göz gezdirirken rastlamýþtým yaþlý kadýna. Yine her zaman oturduðum parkta dinleniyordum. Bir yandan da gözüm etrafýmý kolaçan etmekle meþgulken tam karþýmdaki bankta demin anlattýðým yaþlý kadýný gördüm. Ne sonbaharýn bu en güzel günleri ne gelen geçen nede kuþlarýn þakýmasý onun ilgisi çekmiyordu nedense.
Kesekâðýdýna düþen ilk damlayý diðerleri de izlemiþti. Gözyaþlarýnýn erittiði kesekâðýdýndan küçük bir resim çerçevesi kenarý kendini dýþarý atmýþ ben buradayým diyordu sanki. Resim çerçevesini görür görmez içimde bir þeylerin kýpýrdadýðýný hissettim. Tarifi imkânsýz bir güç önce nefes alýþ veriþimin ritmini artýrdý. Bir küçük çocuk gibi dudaklarýmýn kývrýldýðýný, burnumun hafiften aktýðýný, gözlerimin sulanýp görme alanýmý engellediðini fark ettim. Elim bilinçsizce cebime gitti bir mendil aradým ama bulamadým. Gözlerimi kapatan buðulanma damlaya dönüþüp iki bacaðýmýn arasýndan yerdeki yapraklarýn üstüne düþmeye baþlamýþtý bile.
Yaþlý gözlerimi silmek için mendil arama çabam boþa çýkmýþtý. Gözlerimi silme için ceketimin kol uçlarýndan faydalanmak üzereydim ki, yaþlý bir elin bana mendil uzattýðýný fark ettim.
-Al oðlum dedi gözyaþlarýný silersin.
-Teþekkür ederim dedim, aðlamaklý gözlerle sað olun diye bitirdim sözlerimi.
Yaþlý kadýn bana mendili verip uzaklaþtý gitti. Kadýnýn oturduðu bank’ a bakýnca kesekâðýdýný unuttuðunu fark ettim. Biraz daha olduðum yerde oturup hem kendi duygu fýrtýnamýn geçmesini hem de yaþlý kadýnýn unuttuðu paketini almasýný bekledim. Aradan uzun zaman geçmesine karþýn yaþlý kadýn geri dönüp kesekâðýdýný almaya gelmemiþti.
Bir süre sonra iyice kendime geldiðimi hissettim. Karþý bankta duran paket epey ilgimi çekmeye baþlamýþtý. Biraz merak biraz çekini ile karþýya geçip paketi aldým. Orada açmaya cesaretim yetmedi aldým evime getirdim paketi.
Büyük bir merakla çerçeveyi elime aldým. Bir kadýn resimdeki. Deminki yaþlý kadýn. Yüz ayný, beyazlarýný saymazsanýz ayný saçlar eller bile ayný. Tek ilginç olan siyah beyaz fotoðrafta kadýnýn gözlerinin mavi renkli olmasýydý. Dikkatli bakýnca mavi rengin sonradan ilave edildiði anlaþýlýyordu.
Bu fotoðraf boyama iþini bir yerlerden hatýrlýyordum. Birden çocukluðuma geri döndüm. Ben annesiz büyümüþtüm. Ben doðarken öldüðünü söylerdi babam. Ýþin tuhafý evimizde anneme ait ne bir resim nede bir eþya olmamasýydý. Babam iyi resim yapardý. O yýllar renkli fotoðraf olmadýðý için ara sýra hatýrýný kýramadýðý dostlarýnýn önemli günlerde çektirdikleri resimleri eli ile renklendirirdi.
Zihnimde bu hatýra ile beliren þüphe beni eski albümleri karýþtýrmaya kadar itmiþti. Tüm albümleri defalarca incelememe karþýn yeni bir þeyle karþýlaþmamýþtým. Ama resimlerden biri dikkatimi çekmeyi baþarmýþtý. Gerçektende dikkatli bakýnca diðerlerinden daha kalýn bir kâðýda sahip olduðu fark ediliyordu. Titizlikle resmi yerinden çýkarttým, elime alýr almaz üst üste iki resmin olduðunu anladým. Merak, korku ve heyecanla iki resmi birbirinden ayýrmayý baþardým. Yýllarýn etkisi ile ayrýlmalarý hiçte zor olmamýþtý.
Üstteki remi zaten biliyordum. Benim merakým alttaki resimdi.
Alttaki resim ile ilk yüz yüze geliþimi size anlatamam. Rengim uçmuþ, nabzým fýrlamýþ aklýmda yüzlerce soru ve cevap dans ediyor. Yavaþça resme bir göz attým; bir mezarlýk ve bir mezar taþý resimde yer alanlar. Mezar taþýnda doðum, ölüm tarihi ve annemin ismi. Babam doðru söylemiþ annem beni doðururken ölmüþ. En azýndan resim öyle diyor.
Resme dikkatli bakýnca aðaçlarýn arasýnda bir karartý dikkatimden kaçmýyor: iki mavi nokta. Belli belirsiz iki mavi nokta. Ýmkânsýz diyorum kendi kendime göz yanýlmasýdýr diye devam ediyorum.
Bir süre sonra yaþlý kadýnýn annem olabileceði fikrine iyice alýþýyorum.
Artýk o mavi gözlü kadýn benim annem oluyor. Resmini yataðýmýn baþ ucuna koyup her gece ona iyi geceler deyip öyle uykuya dalýyorum.