Tarih boyunca her toplulukta, inananlarý kötüleyerek insanlarý onlara karþý kýþkýrtan, baþta sosyal konumlarýnýn ve servetlerinin gücüne dayanarak saldýrgan ve azgýn davranýþlarda bulunan kiþiler bulunduðu görülür. Bu kiþiler Kur’an’da, yeryüzünde bozgunculuk çýkaran ve insanlarýn iman etmelerini engellemeye çalýþan ‘kavmin önde gelenleri’ olarak tanýmlanýrlar. Toplumda bozgunculuk ve huzursuzluk çýkaranlarýn o toplumlarda varlýk ve güce sahip bazý kimseler olduklarý, “Biz, bir ülkeyi helak etmek istediðimiz zaman, onun ’varlýk ve güç sahibi önde gelenlerine’ emrederiz, böylelikle onlar onda bozgunculuk çýkarýrlar. Artýk onun üzerine söz hak olur da, onu kökünden darmadaðýn ederiz.” (Ýsra Suresi, 16) ayetiyle bildirilir.

Zenginlik ve güçleri nedeniyle korku duyduklarý bu kimselerin sözlerini kabullenen ve önemseyenler, kötülerin önde gelenlerinin yanýnda yer almýþlardýr. Oysa Kuran’da bildirildiðine göre, bu kiþilerin ardýndan giderek, vicdanlarýnýn sesini deðil onlarýn sözlerini dinlemek, her söylediklerine inanmak sonsuz azaba sebep olacaktýr. Allah bu gerçeðe, “Biz, onlarý ateþe çaðýran önderler kýldýk; kýyamet günü yardým görmezler. Bu dünya hayatýnda onlarýn arkasýna lanet düþürdük; kýyamet gününde ise, onlar çirkinleþtirilmiþ olanlardýr.” (Kasas Suresi, 41-42) ayetiyle dikkat çeker.

Bu kiþiler zenginliklerinin yaný sýra toplumun sosyal yapýsýnda da söz sahibidirler ve sahip olduklarý bu dünyevi deðerler sayesinde gücü ellerinde bulundururlar. Ayrýca yazýlý ve görsel medya gibi bazý önemli organlar da ellerindedir ve sahip olduklarý fikirleri, Kuran ahlakýndan uzak yaþam tarzýný ve kendi hayata bakýþ açýlarýný topluma kolayca kabul ettirebilirler.

Güçlerini bir baþka þekilde de kullanýr, toplumda iyi insanlarý tehdit eder, baský yoluyla yýldýrmaya çalýþýrlar. Ýnkarcý önderlerin bu özellikleri Kur’an’da, “Sonunda Musa’ya kendi kavminin bir zürriyetinden (gençlerinden) baþka -Firavun ve önde gelen çevresinin kendilerini belalara çarptýrmalarý korkusuyla- iman eden olmadý. Çünkü Firavun, gerçekten yeryüzünde büyüklenen bir zorba ve gerçekten ölçüyü taþýranlardandý.” (Yunus Suresi, 83) ifadesiyle haber verilir.

Cimri ve bencil olan bu kiþiler iyilik amacýyla harcamada bulunmaz, servetlerinden çok az bir miktarýný dahi Allah’ýn razý olacaðý iþlerde kullanmazlar. Ancak amaç kötülük olduðunda tüm olanaklarýyla çaba harcarlar. Öylesine çaba gösterirler ki, inananlarýn aleyhinde tuzak kurmak için birleþir, anlaþýr, birlikte hareket eder; hatta kötülüðün en çoðunu yapabilmek için birbirleriyle rekabet içinde olurlar.

Kötülük konusunda tüm olanaklarýný sonuna kadar kullanan bu kiþilerin, mallarýný kötü yolda harcamaktan çekinmedikleri bir Kur’an ayetinde þöyle bildirilir:

Gerçek þu ki, inkar edenler, (insanlarý) Allah’ýn yolundan engellemek için mallarýný harcarlar; bundan böyle de harcayacaklar. Sonra bu, onlara yürek acýsý olacaktýr, sonra bozguna uðratýlacaklardýr. Ýnkar edenler sonunda cehenneme sürülüp toplanacaklardýr. (Enfal Suresi, 36)

Yeryüzünde, kötülerin önderleri toplanarak samimi insanlarý zor durumlarda býrakacak kararlar alýr ve kendilerine ellerindeki sosyal silahlarý kullanarak taraftar toplar, güçlerini artýrýrlar. Tarih boyunca kötülerin bu gücünden etkilenen ya da çekinen/korku duyan insanlar bu önderlere uymuþlardýr. Baþlarýndaki hastalýklý kiþilerin emirlerini yerine getirerek masum insanlarý kandýrmýþ veya katletmiþlerdir. Önderlerinin zulmünden korkarak ya da onlarýn güçlerinden etkilenerek onlarla birlikte hareket eden kiþiler, aslýnda çok büyük yanýlgýdadýrlar.

Çünkü küfrün önde gelenlerinin ellerindeki güç ve iktidar, gerçekte ne kendilerine ne de diðer insanlara fayda ya da zarar veremez. Mülkün ve gücün gerçek sahibi, tek üstün ve güçlü olan Allah’týr. O dilemediði sürece hiç kimse bir baþkasýna yarar saðlamaya ya da zarar vermeye güç yetiremez. Bu gerçeðe iman eden samimi müminler, ne Firavun’a ne de bir baþka kötülük önderine boyun eðmemiþlerdir.

Kötülerin kurduðu her tuzak, güçlü ve ürkütücü gibi görünüyor da olsa -Allah’ýn dilemesiyle-en baþýndan bozulmuþ olarak kurulur. Onlar, düzenleri ile baþarýlý olduklarýný, müminleri zor durumlara soktuklarýný, hatta korkuttuklarýný zannettikleri anlarda bile, gerçekte bozulmuþ, ters dönüp ‘kötülük çemberi’ baþlarýna geçmiþ, kendilerine musibet olarak dönmüþ bir tuzaðýn parçalarýný izlerler. Sonucu ve sonlarýný henüz görmediklerinden galip geldiklerini düþünürler. Oysa bütün tuzaklar, Allah’ýn dilemesiyle maðlubane kurulur. Allah düzen kuranlarýn en hayýrlýsýdýr ve kötülerin tuzaklarý mutlaka bozulacaktýr:

Gerçek þu ki, onlar hileli-düzenler kurdular. Oysa onlarýn düzenleri, daðlarý yerlerinden oynatacak da olsa, Allah Katýnda onlara hazýrlanmýþ düzen (kötü bir karþýlýk) vardýr. Allah’ý, sakýn elçilerine verdiði sözden dönen sanma. Gerçekten Allah Azizdir, intikam sahibidir. (Ýbrahim Suresi, 46-47)

Kötülüðe, bozgunculuða ve ateþe çaðýran önderler olduðu gibi, iyi insanlarý hidayete çaðýran ve Allah’ýn hoþnutluðunu, rahmetini ve cennetini kazanmalarý için çaba içinde olan samimi insanlar da vardýr. Ve vicdanlý, samimi inanan insanlarýn birbirleriyle ortak hareket etmeleri, birbirlerine destek olmalarý zorunludur. Hiçbir koþul, tehdit ya da saldýrý gönülden Rabb’ine baðlý insanlarýn Kur’an ahlakýný hakim kýlmak için göstereceði fikir mücadelesini engelleyemez.

Yüce Allah, “Benim gazabým, kimin üzerine inerse, muhakkak o, tepetaklak düþmüþtür.” (Taha Suresi, 81) buyurur… Sonunda ‘o gün’ tüm kötüler, baþlarýnda önderleriyle, Allah’ýn adaleti gereði var olan cehennemde sonsuza dek aðýrlanmak üzere yerlerini alýrlar:

Ve derler ki: "Bize ne oluyor ki, kendilerini þerir (kötü)lerden saydýðýmýz adamlarý göremiyoruz. Biz onlarý bir alay konusu edinmiþtik; yoksa gözler mi onlardan kaydý?" Bu, cehennem halkýnýn birbiriyle çekiþmesi kesin bir gerçektir. (Sad Suresi, 62-64)